Η Νέα Αριστερά καταψηφίζει το νομοσχέδιο που παραχαράζει το πνεύμα και το γράμμα της Ευρωπαϊκής Οδηγίας για τον κατώτατο μισθό και την επέκταση των συλλογικών συμβάσεων και με τροπολογία της προτείνει:
• Άμεση αύξηση κατώτατου μισθού στα 1.000 €. Καθορισμό του από το 2025 κατ’ έτος με την Εθνική Γενική Συλλογική. Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ).
• Επαναφορά των αρχών της ευνοϊκότερης ρύθμισης, της επεκτασιμότητας των συλλογικών συμβάσεων και της δυνατότητας μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία, ώστε όλοι οι εργαζόμενοι ενός κλάδου να απολαμβάνουν τον υψηλότερο μισθό και τα περισσότερα δικαιώματα.
• Κατάργηση των νομοθετικών διατάξεων ποινικοποίησης και περιορισμού της απεργίας.
• Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο.
Μιλώντας στην Ολομέλεια επί του νομοσχεδίου για την ενσωμάτωση Οδηγίας για την επέκταση των συλλογικών συμβάσεων και τον κατώτατο μισθό, τόνισα:
Το νομοσχέδιο υποτίθεται ότι αφορά στην ενσωμάτωση της Οδηγίας που θεσπίζει πλαίσιο για την επάρκεια των κατώτατων μισθών για διασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης, την προώθηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων ώστε τουλάχιστον του 80% των εργαζομένων να καλύπτεται από συλλογικές συμβάσεις εργασίας τόσο στον ιδιωτικό, όσο και στο δημόσιο τομέα.
Στην πραγματικότητα δεν υλοποιεί τίποτε από αυτά. Παραχαράζει την Οδηγία για να μην αλλάξει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των 5,5 χρόνων διακυβέρνησής της για υποτίμηση της εργασίας και φτωχοποίηση των εργαζομένων προς όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων.
Η κυβέρνηση εξαιρεί δια παντός να ρυθμίζεται ο κατώτατος μισθός από τους κοινωνικούς εταίρους με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας την οποία συμφωνούν και υπογράφουν. Συνεχίζει να ρυθμίζει τον κατώτατο μισθό με νόμο μέχρι το 2028. Μετά θα καθορίζεται από έναν προβληματικό μαθηματικό τύπο που η εγκυρότητά του αμφισβητήθηκε από τους φορείς εργαζομένων και εργοδοτών.
Παγιώνεται έτσι το μνημονιακό μέτρο νομοθέτησης του κατώτατου μισθού που ίσχυσε από το 2013 με το 2ο μνημόνιο, σε κατάφωρη αντίθεση με την Οδηγία που μιλά για τήρηση των παραδόσεων και πρακτικών της κάθε χώρας. Γιατί παραδόσεις και πρακτικές στην Ελλάδα είναι η 50χρονη ιστορία της ΕΓΣΣΕ και όχι τα 12 χρόνια των μνημονιακών υποχρεώσεων.
Σε όλη, δε, τη διαδικασία καθορισμού του μαθηματικού τύπου, η συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων είναι διακοσμητική. Η επιστημονική επιτροπή, που ελέγχεται όμως πλήρως από την κυβέρνηση, έχει τον πρώτο λόγο. Ενώ υπάρχουν όλες οι ασφαλιστικές δικλείδες μνημονιακού χαρακτήρα για να καταλύεται ακόμη κι αυτός ο στρεβλός μαθηματικός τύπος στο όνομα της ανεπαρκούς ανάπτυξης.
Σήμερα ο κατώτατος μισθός των 830 € μικτά, δηλαδή 706 € στην τσέπη μετά τις κρατήσεις και τους φόρους, δεν αρκεί για να ζήσει ένας εργαζόμενος, Ο νέος καθορισμός του κατώτατου μισθού δεν μπορεί να ξεκινήσει από τα 830 € διότι το πραγματικό μέσο ωρομίσθιο σε μονάδες αγοραστικής δύναμης το 2023 ήταν το χαμηλότερο στην Ευρώπη των 27 (στοιχεία ΙΝΕ-ΓΣΕΕΕ). Τι πρέπει να γίνει;
Ως Νέα Αριστερά καταθέσαμε μια πλήρη Τροπολογία, στο άρθρο 4 της οποίας προβλέπεται:
α) Να αυξηθεί αμέσως μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου ο κατώτατος μισθός στα 1.000 €, (αύξηση 20% όσο ακριβώς χάθηκε το 2012)
β) Από το 2025 η αύξηση του κατώτατου μισθού θα καθορίζεται υποχρεωτικά κατ’ έτος με την ΕΓΣΣΕ που θα συμφωνούν και θα υπογράφουν οι εθνικοί κοινωνικοί εταίροι και
Και συνέχισα με το δεύτερο μείζον θέμα της Οδηγίας, την αύξηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας ώστε να καλύπτουν τουλάχιστον το 80%, όριο που θέτει η Οδηγία και αποτέλεσε μεγάλη νίκη των ευρωπαϊκών συνδικάτων κατά τη διαμόρφωση της Οδηγίας.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη από το 2019 διέλυσε το πλαίσιο των συλλογικών συμβάσεων εργασίας που έδιναν τη δυνατότητα στους εργαζόμενους να διεκδικούν και να πετυχαίνουν ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και έπληξε δικαίωμα στην απεργία και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.
Και ενώ η Οδηγία ορίζει ότι τα κράτη μέλη πρέπει να θέσουν «πλαίσιο πρόσφορων όρων για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις» περιορίζεται να προβλέψει ένα Εθνικό Σχέδιο Δράσης, έναν οδικό χάρτη για όλο το 2025 με επιτροπές που ορίζονται από την κυβέρνηση και όπου τα συνδικάτα των εργαζομένων και οι οργανώσεις των εργοδοτών έχουν διακοσμητικό ρόλο.
Η κυβέρνηση σε 5 χρόνια κατήργησε τρεις καίριους όρους για να λειτουργήσει αποτελεσματικά το σύστημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων: α) την αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης β) την αρχή της επεκτασιμότητας των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και γ) το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία.
Η τροπολογία που κατέθεσε η Νέα Αριστερά επαναφέρει αυτές τις καταργημένες αρχές και δικαιώματα, καταργεί τις αντιαπεργιακές διατάξεις και επαναφέρει τον 13ο και 14ο μισθό στους λειτουργούς, υπαλλήλους και μισθωτούς του Δημοσίου.
Και κατέληξα: Η Νέα Αριστερά καλεί όλους τους βουλευτές που αντιτίθεται στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης να ψηφίσουν την τροπολογία της. Και φυσικά καταψηφίζει επί της αρχής το νομοσχέδιο.
Δευτερολογία της Θεανούς Φωτίου στην ολομέλεια επί του Σ/Ν του Υπ. Εργασίας για την ενσωμάτωση της Οδηγίας 2022/2541 για τις συλλογικές συμβάσεις και τον κατώτατο μισθό.
Κατά τη δευτερολογία μου στην ολομέλεια της βουλής, επί του νομοσχεδίου για την ενσωμάτωση της Ευρωπαϊκής Οδηγίας για την επέκταση των συλλογικών συμβάσεων και τον κατώτατο μισθό, τόνισα:
• Η Υπουργός μέχρι χτες αμφισβητούσε τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τις νέες θέσεις εργασίας Σήμερα το πρωί καταχειροκροτούμενη αποθέωσε την ΕΛΣΤΑΤ που δίνει για τους μήνες Ιούλιο-Αύγουστο-Σεπτέμβριο την ανεργία στο 9% από 9,8% που είχε το προηγούμενο τρίμηνο. Ξεχάσε όμως να διαβάσει τη μηνιαία έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ για τον Οκτώβριο, ένα μήνα μετά, που ξαναέφερε την ανεργία στο 9,8% και έκρυψε ότι ο αριθμός των εργαζόμενων το τρίτο τρίμηνο που η ανεργία πήγε στο 9% μειώθηκε αντί να αυξηθεί.
• Συνιστά υποτίμηση της νοημοσύνης του ελληνικού λαού, η διαρκώς επαναλαμβανόμενη ερώτηση της υπουργού, γιατί να μην νομοθετείται ο κατώτατος ως ελάχιστος δείκτης προστασίας και μετά, αν θέλουν οι κοινωνικοί εταίροι να συμφωνούν κάτι καλύτερο για τους εργαζόμενους:
-Γιατί η κυβέρνηση έχει δώσει όλα τα μέσα στους εργοδότες ώστε να μην προσέρχονται σε συλλογικές διαπραγματεύσεις αλλά και κάθε λόγο να μην το κάνουν ακόμα και αν ήθελαν, καθώς η όποια συμφωνία δεν θα ισχύει για όλες τις επιχειρήσεις.
-Γιατί η κυβέρνηση έχει αφαιρέσει από τα συνδικάτα κάθε διαπραγματευτική δυνατότητα με την κατάργηση της δυνατότητας μονομερούς προσφυγής στη Διαιτησία, με τον περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης και την ποινικοποίηση των απεργιών.
-Γιατί έχει νομοθετήσει την υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων με την κατάργηση της αρχής της επεκτασιμότητας και της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης.
• Στη συνέχεια απάντησα στο επιχείρημα της υπουργού ότι αποδέχθηκε αιτήματα των κοινωνικών εταίρων θυμίζοντας ότι όλοι οι εκπρόσωποι των κοινωνικών εταίρων, με την εξαίρεση των εκπροσώπων των βιομηχάνων, τάχθηκαν με τον καθορισμό του κατώτατου από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.
• Αναφέρθηκα στην υποτίμηση της νοημοσύνης των εργαζομένων στο δημόσιο σχετικά με την υποτιθέμενη εξομοίωση των κατώτατων αποδοχών δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, που ξεχνά ότι στο δημόσιο υπάρχουν 12 μισθοί και όχι 14 και δίνει αντί για 13ο-14ο μισθό, αύξηση 20 ευρώ το μήνα μικτά.
• Θύμισα τα έργα και τις ημέρες της κας Κεραμέως στο Υπουργείο Παιδείας, όταν με την ελάχιστη βάση εισαγωγής δημιουργούσε πελατεία για τα ιδιωτικά κολλέγια και προετοίμαζε το έδαφος για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και όταν ποινικοποιούσε τη συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων στα Πανεπιστήμια.
Και κατέληξα:
• Η Υπουργός υπηρετεί μια βίαια αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική, την κυβερνητική πολιτική της ΝΔ. Μια πολιτική που από την μια μεριά έχει υπερπενταπλασιάσει τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και από την άλλη έχει φτωχοποιήσει την κοινωνία όπως φαίνεται σε όλους τους σχετικούς δείκτες και όπως γνωρίζουν πολύ καλά οι πολίτες που δεν μπορούν να βγάλουν το μήνα.
