Ο κ. Μητσοτάκης διάλεξε τις μέρες των Χριστουγέννων, που συμβολίζουν την αγάπη και την φροντίδα για τα παιδιά για να τα διαχωρίσει ανάλογα με την καταγωγή των γονιών τους και την σχολική τους επιμέλεια.
Αντί για δώρα, κόβει το επίδομα παιδιού και το επίδομα στέγης της οικογένειας αν ένα παιδί μείνει από απουσίες.
Το περιβόητο επίδομα γέννησης 2000 Ευρώ δεν θα το πάρει κανένα νεογέννητο προσφυγόπουλο – αυτά είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού.
Όλα αυτά αναφέρονται στο νομοσχέδιο «Επίδομα Γέννησης και Λοιπές Διατάξεις», όπου για πρώτη φορά όλα τα παιδιά δεν αντιμετωπίζονται ισότιμα.
Ένα νομοσχέδιο με το οποίο υποτίθεται ότι παρέχονται 123 εκ για την ενίσχυση της οικογένειας και την αντιμετώπιση του δημογραφικού, με μαγικό τρόπο περιορίζει τους δυνητικούς δικαιούχους του επιδόματος παιδιού και στέγασης και αφαιρεί 200 εκατομμύρια σε σχέση με πέρυσι. Το ξέραμε από την κατάθεση του προϋπολογισμού, το βλέπει τώρα ο ελληνικός λαός.
Αγνοεί ο πρωθυπουργός, που δεν χάνει ευκαιρία να εμφανίζεται ως πρότυπο οικογενειάρχη, την αδιαπραγμάτευτη αρχή ότι το παιδί είναι πάνω από όλα παιδί και δικαιούται προστασίας, χωρίς παράλογους όρους και προϋποθέσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θέσπισε το 2018 με ενιαίο και δίκαιο τρόπο το επίδομα παιδιού, διπλασιάζοντας σχεδόν τον προϋπολογισμό που παρέλαβε από 650 εκ σε 1,1 δις. Ευρώ, και αύξησε τα παιδιά δικαιούχους σε 1.545.000. Τότε η ΝΔ μας κατηγορούσε ότι μειώνουμε τα επιδόματα των τριτέκνων και πολυτέκνων. Οι τρίτεκνοι και πολύτεκνοι που πίστεψαν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα τα αυξήσει, απλά εξαπατήθηκαν.
Στο ίδιο νομοσχέδιο γίνεται και η μετονομασία του ΚΕΑ σε Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα. Χωρίς να αλλάζει καμία από τις υφιστάμενες διατάξεις που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε θεσμοθετήσει. Δεν πρόκειται μόνο για την μικρόψυχη συστηματική προσπάθεια που κάνουν να εξαλείψουν από τη μνήμη της κοινωνίας ότι το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης είναι έργο ΣΥΡΙΖΑ.
Πρόκειται κυρίως για την απέχθεια τους προς την αλληλεγγύη, ως λέξη και ως έννοια, γιατί παραπέμπει σε σχέσεις ισοτιμίας και αλληλοσεβασμού, καθόλου ταιριαστές με το ιεραρχικό μοντέλο κατά το οποίο ο φιλάνθρωπος ηγεμόνας φροντίζει για τους υπηκόους κατά την απόλυτη κρίση του.
Θεανώ Φωτίου
Πηγή: Η Αυγή
