Η κοινωνία εξεγείρεται και έχει δίκιο. Διότι από την πρώτη μέρα ο κ. Μητσοτάκης υποκατέστησε τη Δικαιοσύνη μιλώντας για ανθρώπινο λάθος του σταθμάρχη/ρουσφέτι της ΝΔ και διαχρονικές παθογένειες. Ενώ παραποιημένα ηχητικά ντοκουμέντα ενοχοποιούσαν το νεκρό μηχανοδηγό. Σήμερα έφτασε να κατηγορεί τους δημοσίους υπαλλήλους διότι δεν αξιολογήθηκαν. Η κοινωνία εξεγείρεται διότι παρά τις προφανείς πολιτικές ευθύνες του κ. Κ. Αχ. Καραμανλή, ο κ. Μητσοτάκης τον επιβράβευσε με θέση στα ψηφοδέλτια. Τον έκρυψε δύο χρόνια πίσω από το νόμο περί ευθύνης υπουργών, ενώ οι βουλευτές της ΝΔ τον καταχειροκροτούσαν. Τον κ. Καραμανλή που ενώ ήταν ενήμερος για τα προβλήματα ασφαλείας δεν φρόντισε να αντικατασταθεί το σύστημα στο σταθμό Λάρισας, καθυστέρησε την 717/2014 σύμβαση και χάρισε σκανδαλωδώς στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων. Έχει δίκιο η κοινωνία διότι στη Βουλή συγκροτήθηκε εξεταστική – παρωδία που αφενός αρνήθηκε να εξεταστούν ουσιώδεις μάρτυρες και αφετέρου έκρυψε τις κυβερνητικές ευθύνες μέσα σε ένα πόρισμα 700 σελίδων που επικύρωνε την ετυμηγορία Μητσοτάκη περί ανθρώπινου λάθους. Έχει δίκιο η κοινωνία που εξεγείρεται διότι καταστράφηκαν κρίσιμα στοιχεία της δικογραφίας εξαιτίας μπαζώματος του τόπου της τραγωδίας.
Ο κ. Μητσοτάκης ήρθε στη Βουλή την Τετάρτη και ακολούθησε την πιο επιθετική γραμμή Βορίδη – Γεωργιάδη, εν γνώσει του ότι όχι μόνο δεν θα απαντήσει σε κοινωνία και συγγενείς των θυμάτων, αλλά με τα κατά συρροή ψέμματα που θα επικαλεσθεί θα την εξεγείρει, θα τον εξοργίσει ακόμη περισσότερο. Γιατί επιλέγει αυτή την τακτική ο κ. Μητσοτάκης; Γιατί δεν έχει άλλο δρόμο για να μείνει γαντζωμένος στην εξουσία και όσο αντέξει. Πρώτη φορά όμως ο ελληνικός λαός ζητάει εκλογές – κατά τις δημοσκοπήσεις. Και ποιο δίλημμα βάζει ο κ. Μητσοτάκης; Μητσοτάκης ή αποσταθεροποίηση. Ο Πρωθυπουργός που έφερε ανάπτυξη, ο ισχυρός εταίρος στην Ευρώπη, που προχωρά με σταθερότητα μπροστά. Μόνο που τώρα η κοινωνία, 6 χρόνια μετά, ξέρει τι σημαίνει ανάπτυξη.
Πρόκειται για την πολιτική που από τη μια μεριά αφήνει ανεξέλεγκτα τα καρτέλ ακρίβειας και αισχροκέρδειας, και από την άλλη με αντεργατικούς νόμους και τη γενικότερη εισοδηματική πολιτική συρρικνώνει το πραγματικό εισόδημα των πολιτών με αποτέλεσμα να μην μπορούν να βγάλουν τον μήνα. Την πολιτική που αντί να αντιμετωπίζει τη στεγαστική κρίση, την χειρότερη στην Ευρώπη, την ενισχύει για να κερδίσουν ακόμη περισσότερα οι τράπεζες, τα funds και οι servicers.
Ολοκλήρωσα την ομιλία μου απευθυνόμενη στα κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης και υπογραμμίζοντας τα εξής:
Ο λαός απαιτεί κατεπειγόντως αξιόπιστη προοπτική πολιτικής αλλαγής, πράγμα που μπορούμε να πετύχουμε μόνο μέσα από έναν ευρύ, ανοιχτό, δημόσιο διάλογο. Ώστε να διαμορφώσουμε συγκεκριμένο πρόγραμμα που θα μπορεί να πείθει ότι υπάρχει άλλος δρόμος. Ότι δικαιοσύνη, ασφάλεια, συλλογική ευημερία, δημοκρατία είναι πράγματα που αξίζουμε και μπορούμε να τα κατακτήσουμε. Ένα πρόγραμμα κοινό, κατανοητό που θα εκφράζει αυτή την κοινωνική και πολιτική συμμαχία. Γι’αυτό στηρίζουμε την πρόταση δυσπιστίας.
