Θα ένιωθα πολύ άσχημα αν ήμουν η μητέρα του Αλέξη Γρηγορόπουλου και έβλεπα ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ζητά έκτακτη οικονομική ενίσχυση για τους αστυνομικούς επειδή επιτελούν δύσκολο κοινωνικό έργο ενώ στην επέτειο της δολοφονίας του παιδιού μου ένας εξ αυτών διέλυσε ακόμα και τα λουλούδια που άφησαν στο σημείο της δολοφονίας.
Θα ένιωθα πολύ άσχημα αν ήμουν ο Καμπαγιάννης, ο Παπαδάκης και οι υπόλοιποι αδίκως προσαχθέντες, θα ένιωθα πολύ άσχημα αν ήμουν γιατρός ή νοσηλευτής που παίζω κάθε μέρα το κεφάλι μου κορώνα γράμματα κι έχω πάθει burn out και δεν πληρώνομαι υπερωρίες, θα ένιωθα πολύ άσχημα αν ήμουν ο μέσος δημοκρατικός πολίτης που έχω πάρει είδηση ότι η ΝΔ και η κυβέρνηση έχουν μετατρέψει την υγειονομική έκτακτη ανάγκη σε ευκαιρία για να κάνουν ασκήσεις επί των δημοκρατικών ανακλαστικών μας, για να δουν πόσο πίσω θα πάμε και πόσο έδαφος θα τους αφήσουμε για να συρρικνώσουν όσο μπορούν κεκτημένα δεκαετιών, σαφώς κατοχυρωμένων στο Σύνταγμα. Παίζουν το παιχνίδι της γάτας και του ποντικού κι εμείς αντί να κρεμάσουμε το κουδούνι στη γάτα για να την ακούσουν όλοι και να μην τους φάει, κυνηγάμε ένα τυρί.
Σε μια χώρα που η ύφεση τρέχει με διψήφιο νούμερο, από το υστέρημά της δικαιούνται να πάρουν μόνο οι υγειονομικοί και οι πληττόμενοι οικονομικά συμπολίτες μας. Κανείς άλλος.
Κι αν κάπου σε δεύτερο χρόνο έδινα χρήματα θα ήταν για να ξηλώσω και να αναμορφώσω εκ βάθρων το σύστημα εκπαίδευσης όλων των σωμάτων ασφαλείας όπου ενδημεί η ακροδεξιά και φασίζουσα νοοτροπία κατι που φαίνεται άλλωστε και στην κάλπη.
Θα έδινα χρήματα για να ξεκινήσει μια μεγάλη έρευνα και εκστρατεία για να αποκαλυφθούν και να εκριζωθούν οι θύλακες της Χρυσής Αυγής στα σώματα ασφαλείας. Γιατί είναι γνωστό ότι η συγκεκριμένη συμμορία είχε πλάτες στους κρατικούς μηχανισμούς.
Φαινόμενα σαν αυτά που ζούμε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, την εισβολή στην οικεία Ινδαρέ, τον αστυνομικό που έβγαλε όπλο μέσα στην ΑΣΟΕΕ, την κακοποίηση του Λάμπρου Γούλα, το ξεβράκωμα φοιτήτριας μέσα στην Πατησίων, την πρόκληση θανατηφόρων χτυπημάτων στον Βασίλη Μάγγο, την σύλληψη 14χρονων μαθητών χωρίς κανένα λόγο, τον εξευτελισμό και σύλληψη του Ηλία Γκιώνη μέλους της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, αλλά και αυτά που ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια, τη συμμετοχή αστυνομικών στη δολοφονία του Ζακ, την προκλητική αδιαφορία τη στιγμή της δολοφονίας του Παύλου που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί εάν απλώς έκαναν τη δουλειά τους, αυτούς που έδιναν στη ΓΑΔΑ άσπρα μπλουζάκια χωρίς τα διακριτικά της Χρυσής Αυγής στους ναζιστές που τραυμάτισαν βαριά τους Αιγύπτιους ψαράδες στο Πέραμα για να μην ενοχοποιηθεί το ναζιστικό μόρφωμα, την καθημερινή βία και αυθαιρεσία της αστυνομίας, δεν θα τα σταματήσει ένα επίδομα εν είδει καλοπιάσματος.
Δεν θα αποκτήσει μια ολόκληρη χώρα, μια ολόκληρη κοινωνία, σύνδρομο Στοκχόλμης για να επέλθει εκεχειρία αυτής, με τα όργανα της νομιμοποιημένης βίας. Γιατί δυστυχώς πολλές από τις πράξεις τους έχουν απονομιμοποιηθεί εδώ και καιρό. Όταν θα έχουν αποδείξει ότι ενεργούν μέσα στο πλαίσιο των νόμιμων και προβλεπόμενων αρμοδιοτήτων τους και προστατεύουν όντως τον απλό πολίτη, κι όταν η χώρα θα έχει βγει από την υγειονομική και οικονομική περιπέτεια ας πάρουν κι αυτοί όπως όλοι οι άλλοι. Σίγουρα όχι όμως τώρα.
Έφη Παρίση
Ανάρτησή της στο Facebook
