Ένα κόμμα της Αριστεράς με σοβαρότητα και αυτοπεποίθηση θα πέταγε από τη χαρά του αν ο αντίπαλός του το “συκοφαντούσε” ότι θέλει να αυξήσει τη μόνιμη φορολογική επιβάρυνση στον πλούτο, στις κερδοφόρες επιχειρήσεις και στο αρχιπέλαγος των φοροδιαφευγόντων μεσαίων στρωμάτων και όχι μόνο στα περιστασιακά υπερκέρδη μιας χρονιάς. Θα εξηγούσε γιατί οι φόροι αυτοί είναι απαραίτητοι για το Κοινωνικό Κράτος και την καταπολέμηση των ανισοτήτων. Για την υγεία, την Παιδεία, την κοινωνική κατοικία την ασφάλεια και την Άμυνα της χώρας. Υπάρχει τέτοιο κόμμα; Νομίζω ναι και είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αν πάρουμε τις γενικές του διακηρύξεις και ταυτόχρονα όχι αν δούμε την έμφοβη στάση του απέναντι στην επίθεση και στη σκόνη που σηκώνει η ΝΔ απέναντι σε κάθε σκέψη να πληρώσουν τα πιο εύπορα στρώματα τους φόρους που τους αναλογούν. Εξηγούμαι:
Στην απόφαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που συγκλήθηκε τον Οκτώβριο του 2022, αναφέρεται:
“Η αναμέτρηση Δεξιάς-Αριστεράς περνάει από τη φορολογία στον πλούτο και στα κέρδη κι από την υπεράσπιση του εισοδήματος των εργαζομένων. Ειδικά, για χώρες όπως η Ελλάδα με γιγάντιο δημόσιο χρέος, με το συνολικό ύψος των κερδών να βρίσκονται μετά το 2013 πάνω από το μερίδιο των μισθών, με άνιση σχέση μεταξύ άμεσων και έμμεσων φόρων, με συνεχή μείωση του ποσοστού των φόρων που καταβάλλουν τα νομικά σε σχέση με τα φυσικά πρόσωπα, με τεράστια μαύρη οικονομία, με απίστευτα χαμηλό συντελεστή φόρου στα μερίσματα (μόλις 5% όταν ο ευρωπαϊκός μ.ό. είναι 26%!), η φορολογική μεταρρύθμιση, ώστε τα βάρη της κρίσης να πληρώσουν ο πλούτος, τα μεγάλα εισοδήματα και τα ανώτερα στρώματα, είναι μια κρίσιμη πολιτική επιλογή που τέμνει τις πολιτικές δυνάμεις και χαράζει τα πραγματικά όρια μεταξύ συντήρησης και προόδου, κεφαλαίου και δυνάμεων της εργασίας”.
Δυστυχώς, αυτή η θέση της ΚΕ δεν εξειδικεύθηκε παρά μόνο μερικώς στο προεκλογικό πρόγραμμα και εξαφανίστηκε από το δημόσιο λόγο του κόμματος. .
Έτσι, ενώ ορθά ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε τη μείωση των επαχθών έμμεσων φόρων στα τρόφιμα, στα είδη πρώτης ανάγκης και στα καύσιμα και αποδείκνυε ότι αρκεί η φορολογία των υπερκερδών των εταιριών ενέργειας και των διϋλιστηρίων για να αντισταθμίσουν τις απώλειες στα δημόσια έσοδα, δεν έλεγε τίποτα για μόνιμα μέτρα φορολογικής πολιτικής που θα αντιστρέψουν σε μόνιμη βάση τη σχέση άμεσων-έμμεσων φόρων.
Με τον τρόπο αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ εμφανίζονταν να έχει την ίδια πολιτική με τη ΝΔ στο ζήτημα της άμεσης φορολογίας με μία μόνο διαφορά: τη φορολογία στα μερίσματα άνω των 50.000 ευρώ όπου ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει φορολογικό συντελεστή 10% , αντί του 5% της ΝΔ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ εν όψει των δεύτερων εκλογών και ως στοιχείο έμπρακτης αυτοκριτικής θα έπρεπε να προτείνει ορισμένα προοδευτικά και απολύτως λογικά μέτρα φορολογικής πολιτικής, όπως:
Αύξηση (κλιμακωτή) της φορολογίας των μερισμάτων από 15% έως 26% που είναι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος (βλ. ανωτέρω Πίνακα).
Κατάργηση της προκλητικής ρύθμισης της ΝΔ για αφορολόγητο στη γονική παροχή μέχρι 800.000 ευρώ. Μείωση αφορολόγητου γονικών παροχών στα 200 χιλ. € ανά παιδί (συνολικά και όχι ανά γονέα ή/και κηδεμόνα ή άλλο/η συγγενή) και αύξηση του φορολογικού συντελεστή για τα ποσά άνω των 200.000 ευρώ
Ενσωμάτωση, σε μια δεύτερη φάση όλων των εισοδημάτων (εργασία, κεφάλαιο, ενοίκια, μερίσματα κ.α.) στην ισχύουσα φορολογική κλίμακα
Θέσπιση εισφοράς αλληλεγγύης για εισοδήματα μεγαλύτερα των 50 χιλ.€ στο 5% (για το σύνολο του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και των συνταξιούχων).
Σχετικά με τα μερίσματα, η κοινωνία προκαλείται όταν άνθρωποι που έχουν τοποθετήσει εκατομμύρια σε μετοχές εταιριών και λαμβάνουν μέρισμα 40.000 ή 50.000 ευρώ καταβάλουν φόρο μόλις 2.000 ή 2.500 ευρώ. Όταν για ανάλογα έσοδα από μισθωτή εργασία ή ενοίκια ο φόρος μπορεί να ανέλθει στα 18.000 ευρώ.
Με μέσο φορολογικό συντελεστή μερισμάτων 26% στην ΕΕ η Ελλάδα έχει 5%
Ακόμη και ο ΟΟΣΑ συστήνει αύξηση της σχετικής φορολογίας.
Σημειώνω ότι με τις σημερινές τιμές μετοχής και μερίσματος για να λάβει ένας μέτοχος π.χ. του ΟΤΕ μέρισμα 50.000 ευρώ θα πρέπει να κατέχει μετοχές αξίας 1.420.000 ευρώ! Ως τι τον προστατεύει αυτόν τον εκατομμυριούχο το πολιτικό μας σύστημα και τον φορολογεί μόνο με 5%; Ως αναξιοπαθούντα ή ως άπορο;
Οι προοδευτικοί και αριστεροί πολίτες αναρωτιούνται ποια κοντόφθαλμη λογική οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το ΠΑΣΟΚ να έχουν ακριβώς την ίδια πολιτική με τη ΝΔ στο ζήτημα της φορολογίας των μερισμάτων μέχρι 50.000 ευρώ.
Αυτή η πολιτική πρέπει να αλλάξει. Άυτή η διακομματική συναίνεση και η υπόκλιση στη νεοφιλελεύθερη δοξασία για όλο και λιγότερους φόρους στους πλούσιους και στα ανώτερα μεσαία στρώματα πρέπει να τελειώσει. Άμεσα, έμπρακτα και αυτοκριτικά.
Είναι θέμα “Δικαιοσύνης παντού”. Αυτό το “παντού” για ένα κόμμα της Αριστεράς σημαίνει πρώτα και κύρια μια μεγάλη μεταρρυθμιστική παρέμβαση στη φορολογία, ώστε, να ισχύσει επιτέλους η Συνταγματική επιταγή για την αναλογική κατανομή των φορολογικών βαρών.
Στο ιδεολογικό πεδίο η μάχη απέναντι στο ιδιόμορφο διακομματικό “κόμμα του τσαγιού” που κραυγάζει “όχι στους φόρους” και βάζει στο στόχαστρο τις δημόσιες πολιτικές, θα κρίνει σε σημαντικό βαθμό την πολιτική ηγεμονία και τον πόλεμο απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό.
Οι φόροι στον πλούτο υπό το διεθνές σύνθημα “Ταx the rich”, το χτύπημα της φοροδιαφυγής και της φοροκλοπής, πρέπει να είναι το πρώτιστο μέλημα κάθε προοδευτικής και αριστερής πολιτικής δύναμης που ομνύει στο Δίκαιο και στο Κοινωνικό Κράτος. Είτε βρίσκεται στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση.
Τάκης Κατσαρός
