Οι αντιδράσεις απέναντι στην απόπειρα Ζελένσκι να νομιμοποιήσει τη δράση του συνδεόμενου με νεοναζί τάγματος ΑΖΟΦ ήταν απολύτως δικαιολογημένες. Οι τέσσερις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που αποχώρησαν έσωσαν όχι μόνο την τιμή του κόμματός τους, αλλά λειτούργησαν λυτρωτικά για το σύνολο της Βουλής και την πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Όπως συμβαίνει συχνά τελευταία (βλ. Συναυλία στα Προπύλαια) την αποστολή ξεπλύματος του ΑΖΟΦ ( που αποδοκίμασε ακόμη και ο Σαμαράς) ανέλαβαν οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι δημοσιολογούντες του λεγόμενου “Ακραίου” και ήδη μεταλλαγμένου σε αυτό που αποκαλείται “Χυδαίο Κέντρο”. Με έωλα επιχειρήματα και με τη χρήση τραβηγμένων από τα μαλλιά ιστορικών αναλογιών.
Τους αρκεί ότι οι ναζί που φωλιάζουν στο ΑΖΟΦ πολεμούν τον Πούτιν, όλα τα άλλα μας λένε είναι δεύτερα. “Μη χάνετε το δάσος κοιτώντας το δέντρο”. Αλήθεια;
Μήπως έτσι όμως καταντήσουμε “ξύλα απελέκητα”, που στο όνομα μιας “σιδερένιας νομοτέλειας” ή της περίφημης “μεγάλης εικόνας”, θα γινόμαστε απολογητές θηριωδιών, τύπου Άμπου Γράιμπ ή Γκουαντάναμο; Ή θα χαρακτηρίζουμε “παράπλευρες απώλειες” το θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών στο Ιράκ λόγω των Αμερικανικών κυρώσεων ή τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας;
Με αυτή την επιχειρηματολογία οι άνθρωποι αυτοί συγκροτούν στην Ελλάδα την περίμετρο υποστήριξης του ΑΖΟΦ και την πιο έξαλλη φιλοπόλεμη μερίδα. Χωρίς να το συνειδητοποιούν ίσως. Κάτι σαν χΑΖΟΦ!
Είναι τόση η προσήλωσή τους στις εκάστοτε (κατά το πλείστον καταστροφικές) επιλογές της Δύσης που πριν χρόνια θα αθώωναν τα αγαπημένα παιδιά των Αμερικανών , τους Ταλιμπάν και τον ISIS, αφού πολεμούσαν τους Σοβιετικούς στο Αφγανιστάν ή τον τύραννο Άσαντ στη Συρία.
Είναι τόση η έλλειψη βάθους στη συγκρότησή τους που δεν μπορούν να κάνουν την απλή σκέψη, γιατί ο Ζελένσκι δεν επέλεξε ένα άλλο πρόσωπο ελληνικής καταγωγής που δεν θα προκαλούσε αυτά τα προβλήματα; Γιατί στην ελληνική Βουλή θέλησε να νομιμοποιήσει το τάγμα ΑΖΟΦ κι όχι σε κάποιο από τα τριάντα Κοινοβούλια που έχει μιλήσει μέχρι σήμερα; Θα το έκανε αυτό στη Βουλή του Ισραήλ π.χ.;
Αυτό δείχνει (σε συνάρτηση με την Κύπρο) που ακριβώς έχει γραμμένη ο Ζελένσκι την Αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση που δείχνει ο ελληνικός λαός. Και πόσο απροϋπόθετη και άνευ όρων τη θεωρεί.
Δείχνει ακόμη το ανύπαρκτο κύρος και το ναδίρ της αξιοπιστίας και της διεθνούς εμβέλειας του Μητσοτάκη και του Αναστασιάδη (αυτός τουλάχιστον καυτηρίασε την απρέπεια να μην πει λέξη ο Ζελένσκι για την τουρκική κατοχή).
Η προσβολή του Ζελένσκι στο ελληνικό και στη συνέχεια στο κυπριακό Κοινοβούλιο ήταν μεγάλη. Και ορθώς αποδοκιμάστηκε.
Άλλο όμως ο (τόσος είναι) Ζελένσκι και άλλο ο Ουκρανικός λαός που αντιστέκεται στον βάρβαρο εισβολέα.
Προς αυτόν και όχι προς το καθεστώς Ζελένσκι ή τους ναζί του ΑΖΟΦ η αλληλεγγύη και ο αγώνας μας, να σταματήσει ο πόλεμος, να αποχωρήσουν τα ρωσικά στρατεύματα, να νικήσει η Ειρήνη στην Ουκρανία, στην Ευρώπη και σε όλον τον κόσμο.
Τάκης Κατσαρός
