Ο νέος ιός που έχει πάρει διαστάσεις πανδημίας, πληγώνει ανθρώπινες ζωές, δίχως διακρίσεις ταξικές.
Μια νέα έκτακτη συνθήκη ανάγκης, βλέπουμε πως διαμορφώνεται σε όλο τον κόσμο, λόγω της ραγδαίας εξάπλωσης του ιού, εξέλιξη την οποία δεν θα μπορούσε να αποφύγει ούτε (δυστυχώς) η Ελλάδα.
Αρχικά, οφείλουμε να σεβαστούμε τους νεκρούς συμπολίτες μας από τον νέο ιό, οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνουν αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης και κριτικής από την εγχώρια αντιπολίτευση προς τη κυβέρνηση, όπως έγινε με τη πυρκαγιά στο Μάτι και τη Μάνδρα από τη ΝΔ πέρυσι…
Ο Αλέξης Τσίπρας άλλωστε, όλο το προηγούμενο διάστημα, ενθάρρυνε την κυβέρνηση για περαιτέρω μέτρα πρόληψης της νόσου, αναλογιζόμενος την ευθύνη που διέπει τόσο τον ίδιο, αλλά όσο και τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α αντίστοιχα, από τη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης σχετικά με την προστασία της ανθρώπινης ζωής.
Αν διαβάσει κανείς τις 60 προτάσεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης καθώς και των υπολοίπων κομμάτων του κοινοβουλίου, είναι σε θέση να κατανοήσει το μέγεθος των αναγκών του εθνικού δημόσιου συστήματος υγείας σήμερα, τόσο σε υγειονομικό υλικό, αλλά πρωτίστως σε ιατρονοσηλευτικό προσωπικό.
Στον αντίποδα, η Κυβέρνηση υλοποιεί με αργούς ρυθμούς τις 2.000 προσλήψεις που προανήγγειλε για τον τομέα υγείας συγκριτικά με τους προκατόχους τους, που προσέλαβαν 11.000 άτομα μόνιμο προσωπικό και 9.000 άτομα με συμβάσεις ορισμένου χρόνου στα δημόσια νοσοκομεία την προηγούμενη σεζόν 2018-2019…
Ο Κορωνοϊός όμως, ίσως είναι και μια καλή ευκαιρία από την άλλη πλευρά, για να συλλογιστούμε όλοι μας, τη σπουδαιότητα του δημόσιου νοσοκομείου με τους αφανείς ήρωες που το απαρτίζουν εκεί μέσα και παλεύουν για εμάς, όσο εμείς παραμένουμε στο σπίτι.
Αντίθετα, ο Πρωθυπουργός εξήρε τα ιδιωτικά νοσοκομεία για την λειτουργία τους (στην άδεια Βουλή των Ελλήνων χθές), λες κι ήταν αυτό το ζήτημα που απασχολούσε το πίσω μέρος του μυαλού του, αντί να επιτάξει ΑΜΕΣΑ τις ιδιωτικές κλινικές για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της πανδημίας covid-19.
Επιπλέον, απάλλαξε τους τηλεοπτικούς σταθμούς από την εφετινή καταβολή της δόσης για την νόμιμη άδεια λειτουργία τους, (ήτοι 21.000.000 ευρώ απώλεια για το κράτος), παρέχοντας και χρηματοδότηση 11.000.000 ευρώ για την καμπάνια “μένουμε σπίτι”.
Ναι, ας μείνουμε σπίτι, είναι χρέος κάθε Έλληνα πολίτη να παραμένει στην οικία του, όσο ο ιός κυκλοφορεί εκεί έξω…
Εντούτοις, πρέπει να σκεφτούμε και τον άστεγο που μένει επίσης έξω, τον ιδιωτικό υπάλληλο ο οποίος αναγκάζεται σήμερα, ούτως ώστε να επιστρέψει τα 100 εκ των 800 ευρώ του κρατικού επιδόματος λόγω του ωμού εκβιασμού των εργοδοτών τους των οποίων έκλεισαν οι επιχειρήσεις, καθώς και το εξευτελιστικό βοήθημα της κυβέρνησης, των 600 ευρώ σε ελεύθερους επαγγελματίες με σκοπό τα ηλεκτρονικά προγράμματα δήθεν κατάρτισης τους σε συγκεκριμένο… ΚΕΚ για το επόμενο τρίμηνο.
Ταυτόχρονα, η εγχώρια παρασιτική ολιγαρχία επιβάλλει τον νόμο του ισχυρού σε 1.200.000 συμπολίτες μας, οι οποίοι συνεχίζουν να εργάζονται υπό αντίξοες συνθήκες έξω από το σπίτι τους και αντ’αυτού, θα απωλέσουν μέχρι 50% του μισθού τους για το τρέχον 6 μηνο, μετά από τα δώρα-εξαγγελίες του αρμόδιου Υπουργού Εργασίας κ. Βρούτση, στους ιδιοκτήτες 600.000 ιδιωτικών επιχειρήσεων που παρέμειναν ανοικτές.
Κλείνοντας με αυτές τις σκέψεις, το συμπέρασμα που λογικά απορρέει στην εν λόγω περίπτωση, είναι πώς κανένας συμπολίτης μας μόνος του στην πρωτόγνωρη (για τα Ελληνικά δεδομένα), ανθρωπιστική κρίση του σήμερα.
ΥΓ: Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί….
Έχοντας την υγεία μας οι περισσότεροι από εμάς (τουλάχιστον ακόμη), σε μία δύσκολη χρονική συγκυρία οπου η υγεία, είναι το πλέον ζητούμενο για όλους κι όχι δεδομένο όπως άλλοτε στη πατρίδα μας.
Ο Αβραάμ Θ. Λαφαζάνης είναι φιλολόγος
