Λοιπόν. Τα πράγματα έχουν ως εξής.
Υπάρχει η Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία μιλάει για μουσουλμανική μειονότητα στη Δυτική Θράκη. Και όχι για τουρκική.
Αυτό το θέμα το έχει διαχειριστεί για δεκαετίες ο ακροδεξιός εθνικισμός. Με τον εξής τρόπο.
Λέει: δεν υπάρχουν Τούρκοι στη Θράκη. Υπάρχουν μόνο Έλληνες μουσουλμάνοι. Αυτό λέει η Συνθήκη της Λωζάννης.
Συνεπώς, καλά θα κάνουν να το αποδεχτούν και οι πολίτες της μειονότητας. Αν θέλουν να έχουν ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους.
Οσο δεν παραδέχονται ότι είναι Έλληνες μουσουλμάνοι και επιμένουν ότι είναι κάτι άλλο, θα θεωρούνται επικίνδυνος εχθρικός θύλακας.
Και το καθήκον υπεράσπισης της πατρίδας μας επιβάλλει να τους πατάμε στον λαιμό. Και δεν έχουν και δικαίωμα να παραπονιούνται.
Αυτή ήταν για δεκαετίες η γραμμή του ελληνικού κράτους απέναντι στη μειονότητα. Και ακόμα περισσότερο του επιτόπου κράτους.
Και η Χρυσή Αυγή στη Βουλή ακριβώς έτσι τα έλεγε. Από προχθές τα λέει και ο Σκέρτσος.
Οχι επειδή είναι φασίστας. Αυτός τα λέει για λόγους κόστους-οφέλους.
Το είπε ξεκάθαρα: Αν θέλουν τα δικαιώματα όλων των υπόλοιπων, να προσέχουν τι ψηφίζουν.
Και απαιτεί ο Σκέρτσος να βγουν οι δύο μειονοτικοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να δηλώσουν ότι η μειονότητα που εκπροσωπούν είναι μουσουλμανική.
Απαιτεί δηλαδή δηλώσεις νομιμοφροσύνης. Πράγμα πρωτοφανές στα πολιτικά πράγματα.
Και τις απαιτεί γιατί είναι πονηρούλης. Ξέρει ότι ο κόσμος που τους έχει ψηφίσει, ασχέτως πώς αυτοπροσδιορίζεται ή πώς τον περιγράφει η Συνθήκη της Λωζάννης, δεν γουστάρει δηλώσεις νομιμοφροσύνης στον Σκέρτσο.
Δεν απαιτεί όμως αντίστοιχες δηλώσεις από τους δύο μειονοτικούς που εξέλεξε το ΠΑΣΟΚ. Γιατί άραγε;
Μήπως αυτοί έχουν ξεκαθαρίσει το συγκεκριμένο θέμα και μας διαφεύγει;
Οπως δεν ζητά αντίστοιχες δηλώσεις και από τους μειονοτικούς υποψήφιους της Νέας Δημοκρατίας. Κι εδώ θέλουμε να δούμε κάτι.
Πώς τη δικαιολογεί αυτή την επιλεκτικότητα ο Σκέρτσος; Μα με την ΕΥΠ φυσικά.
Διότι, κατά τον Σκέρτσο και τη Νέα Δημοκρατία, οι εθνικώς ύποπτοι είναι οι δύο του ΣΥΡΙΖΑ. Το λέει η ΕΥΠ εμπιστευτικά, δεν μπορούν να μας εξηγήσουν περισσότερα.
(Για την αξιοπιστία της συγκεκριμένης ΕΥΠ δεν θα πούμε περισσότερα εδώ, έχει εξαντληθεί το θέμα.)
Η Ν.Δ. ισχυρίζεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ενημερωθεί για τα ευρήματα της ΕΥΠ σχετικά με τη δράση των συγκεκριμένων υποψηφίων του τόσο πριν από τις εκλογές όσο και μετά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει ότι το μόνο που πήρε ήταν μια έκθεση της ΕΥΠ μετά τις εκλογές, με επιλεκτικές πληροφορίες σχετικά με τη δραστηριότητα όλων των μειονοτικών υποψηφίων.
Αλλά εντάξει. Θα πιστέψουμε τον ΣΥΡΙΖΑ;
Και δεν θα πιστέψουμε τον Σκέρτσο, που έχει πιαστεί ήδη δύο φορές να λέει ψέματα; Μία με το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και μία με την επίθεση στην Τράπεζα Θεμάτων;
Αυτό που έχουμε εδώ είναι μια ξετσίπωτη εργαλειοποίηση της ΕΥΠ.
Και μια αδιανόητη στοχοποίηση της μειονότητας στην προσπάθεια να προβληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως «εθνική εξαίρεση».
Το περίεργο είναι ότι στην υπηρεσιακή κυβέρνηση δεν πήγε η Νέα Δημοκρατία να θέσει το θέμα, πήγε η «εθνική εξαίρεση».
Και ο Σκέρτσος βγήκε και γκρίνιαζε γιατί ο Τσίπρας ανακατεύει την υπηρεσιακή στην πολιτική αντιπαράθεση.
Αλήθεια τώρα; Όλα αυτά περί εθνικών κινδύνων, εθνικής εξαίρεσης και τα «να προσέχουν τι ψηφίζουν αν θέλουν να έχουν τα ίδια δικαιώματα» λέγονται στο πλαίσιο της πολιτικής αντιπαράθεσης;
Συγγνώμη, ρε Σκέρτσο. Παραβιάζουμε τις ηθικές αρχές της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Χιλίων πιθήκων. Τουλάχιστον.
Ο Σχολαστικός
