Ας κρατήσουμε λοιπόν από την Ουκρανία τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους (700.000 σύμφωνα με μια πρόσφατη εκτίμηση) που αναγκάζονται να ξεσπιτωθούν. Ο αριθμός τους συνεχώς ανεβαίνει.
Τις τρομακτικές ανάγκες σε αίμα.
Τους χιλιάδες απελπισμένους που πλημμύρισαν τον σιδηροδρομικό σταθμό του Κιέβου όταν ανακοινώθηκε ότι θα ανοίξει για λίγο ώστε να φύγουν μερικά τρένα.
Φυσικά, τις ανθρώπινες απώλειες άμαχων και εμπόλεμων.
Αλλά και τις 6.000 συλλήψεις ειρηνιστών στη Ρωσία.
Κι ας πούμε ανοιχτά ότι, ναι, η εισβολή της Ρωσίας την Ουκρανία είναι μια κίνηση πολεμικής παράνοιας. Που σπέρνει τη δυστυχία και τον πόνο μέσα στην καρδιά της Ευρώπης.
Και γυρίζει στη βαρβαρότητα μια χώρα που πριν από κάποιες δεκαετίες πίστευε ότι έχει μερίδιο στην ειρήνη και την ευημερία.
Κι αφού καθαρίσουμε τη θέση μας απέναντι στον μεγαλορωσικό ιμπεριαλισμό του Πούτιν, ας ρίξουμε μια ματιά και στις υπόλοιπες πλευρές της υπόθεσης.
Και μία από τις άλλες πλευρές της υπόθεσης είναι ότι από την επανάσταση του Μεϊντάν, το 2014, και μετά ο ρόλος του φασισμού στη χώρα γίνεται ολοένα και πιο κομβικός. Και η Ευρώπη κάνει πως δεν βλέπει.
Στην επανάσταση του Μεϊντάν έγιναν φριχτά φασιστικά εγκλήματα, που όχι απλώς δεν τιμωρήθηκαν, αλλά περίπου κόπηκε κάθε συζήτηση γι’ αυτά.
Ξέρουμε μερικά. Όπως τη φωτιά στο κτήριο των συνδικάτων στην Οδησσό τον Μάιο του 2014. Οι φασίστες έκαψαν εκεί 42 ανθρώπους.
Ξέρουμε επίσης τους συστηματικούς τραμπουκισμούς ενάντια στην αντιπολίτευση. Γιατί τους δείχνει η τηλεόραση.
Υπάρχουν όμως πάρα πολλά πράγματα που δεν μαθαίνουμε.
Για τη συστηματική παραστρατιωτική τρομοκρατία ενάντια σε φιλορώσικους πληθυσμούς. Με βιασμούς, καταστροφές και λεηλασίες.
Για πογκρόμ σε βάρος των Ρομά και βία κατά των LGBTQ+.
Για καταστροφές νοικοκυριών και αρπαγές οικοσκευών. Που φορτώνονταν σε νταλίκες για να πουληθούν στα δυτικά της χώρας ως δεύτερο χέρι.
Αυτά δεν τα μαθαίναμε. Μαθαίναμε όμως ότι οι παραστρατιωτικοί του Δεξιού Τομέα, του Σβόμποντα και άλλων σχηματισμών συνδέθηκαν στενά με τον στρατό.
Όπως έγραψε τον Φεβρουάριο του 2019 το περιοδικό The Nation, η Ουκρανία είναι το μοναδικό κράτος στον κόσμο που ένας φασιστικός σχηματισμός είναι ενσωματωμένος στις Ένοπλες Δυνάμεις του. Πρόκειται για την ταξιαρχία Αζόφ.
Η Αζόφ είναι φασίστες και δεν το κρύβουν καν. Μια ματιά στις φωτογραφίες του Διαδικτύου αρκεί για να καταλάβει κανείς περί τίνος πρόκειται.
Η βάση της Αζόφ είναι η Μαριούπολη. Και ο ντόπιος πληθυσμός έχει υποφέρει τα πάνδεινα από τη δράση τους.
Αλλά κανένα ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών δεν ευαισθητοποιήθηκε τόσα χρόνια. Προχθές θυμηθήκαμε ότι εκεί υπάρχει ελληνόφωνος πληθυσμός.
Τον Νοέμβριο του 2021 ο πρώην αρχηγός του Δεξιού Τομέα Νμίτρι Γιαρός διορίστηκε σύμβουλος του αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας. Και η είδηση πέρασε ασχολίαστη.
Ας είμαστε λοιπόν ειλικρινείς. Στην Ουκρανία από το 2014 υπάρχει ανοιχτή εμφύλια φασιστική τρομοκρατία.
Και η δράση των φασιστών είναι που δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την απόσχιση των δύο ανατολικών επαρχιών.
Με την παρέμβαση της Ρωσίας φυσικά. Αλλά τα δεδομένα είναι δεδομένα.
Και η δράση αυτή έχει τις πλάτες και την υποστήριξη της Ευρώπης, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Γιατί τραβάει την Ουκρανία εκεί που τη θέλουν.
Όταν αυτά τα εγκλήματα γίνονταν στη Βοσνία, η Δύση παρενέβη και βομβάρδισε. Στην Ουκρανία εδώ και οκτώ χρόνια κάνει πως δεν τα βλέπει.
Είναι καλό λοιπόν να βλέπουμε όλη την εικόνα. Και όχι μόνο αυτά που μας συμφέρουν.
Ο Σχολαστικός
Πηγή: Η Αυγή
