Λέγαμε χθες για την τακτική συνεργασιών του Ανδρουλάκη και τον τρόπο που την αντιμετωπίζει η Νέα Δημοκρατία. Υπάρχουν κι άλλες πλευρές σ’ αυτό το θέμα.
Ο Ανδρουλάκης λέει ότι ακόμα και να χρειαστεί να πάω με τη Ν.Δ., δεν πρόκειται να δεχτώ πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη.
Αυτό δείχνει ότι ο Ανδρουλάκης επενδύει πολιτικά στη φθορά του Μητσοτάκη. Και ζητάει ψήφο για να την επιταχύνει.
Και η Ν.Δ. κάνει πολύ καλά που ανησυχεί. Γιατί η φθορά αυτή είναι υπαρκτή. Και ο Ανδρουλάκης, με τη στάση του, την κάνει κεντρικό πολιτικό ζήτημα.
(Ας σημειώσουμε βέβαια εδώ ότι το ποιος θα είναι πρωθυπουργός μάλλον συμβολική σημασία έχει.
Γιατί αυτό που έχει σημασία είναι τα προγραμματικά θέματα. Όχι τα πρόσωπα.
Και μια κυβέρνηση με κορμό Ν.Δ. θα είναι κυβέρνηση Ν.Δ. ό,τι κι αν νομίζει πως κάνει ο Ανδρουλάκης).
Πρώτο συμπέρασμα λοιπόν: Η στάση του Ανδρουλάκη είναι αποτέλεσμα της σοβαρής πολιτικής φθοράς που υφίσταται ο Μητσοτάκης.
Δεύτερο συμπέρασμα: Το περίφημο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο πνέει τα λοίσθια.
Θα θυμάστε ίσως το 2016. Τότε που η Δημοκρατική Συμπαράταξη της Φώφης Γεννηματά σύρθηκε πίσω από τη Ν.Δ. και καταψήφισε την απλή αναλογική.
Αντίθετα στην τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και -πράγμα πρωτοφανές- ενάντια στο αδιαμφισβήτητο πολιτικό της συμφέρον.
Γιατί το έκανε; Γιατί η απλή αναλογική άνοιγε τον δρόμο για προοδευτικές συνεργασίες. Και έβγαζε τον ΣΥΡΙΖΑ από την πολιτική απομόνωση.
Και τότε η Δημοκρατική Συμπαράταξη, προφανώς υπό την πίεση άλλων κέντρων, είπε όχι, ας κλείσουμε τον δρόμο στον ΣΥΡΙΖΑ κι ας παίζουμε εμείς μονίμως τον ρόλο της ουράς στη Νέα Δημοκρατία.
Αυτό ήταν το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο στην πιο σκληρή και αδιάλλακτη φάση του. Σήμερα αυτά δεν υπάρχουν πια.
Η Ν.Δ. καταλαβαίνει ότι εκείνες οι πολωτικές τάσεις έχουν εξασθενίσει. Και μολονότι η ίδια κάνει ό,τι μπορεί για να τις συντηρεί, στον Ανδρουλάκη, αν έχετε προσέξει, δεν μιλάει με όρους αντιΣΥΡΙΖΑ.
Δεν λέει, τι είν’ αυτά Ανδρουλάκη, έλα να συμπράξουμε κατά του λαϊκισμού κ.λπ.
Διότι ξέρουν ότι αυτό δεν ενδιαφέρει πλέον τον κόσμο.
Εκτός από μια σέχτα ακροκεντρώων γλυκούληδων που ζουν για να μισούν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ετσι η Ν.Δ. προσπερνά τα πολιτικά και το ρίχνει στο θεσμικό φιλότιμο. Δεν είναι σωστά πράγματα αυτά, Νίκο, ο πρώτος πρέπει να είναι και ο πρωθυπουργός.
Και παράλληλα βγάλανε στον Ανδρουλάκη και τον Λοβέρδο, που επίσης το ρίχνει στη θεσμικότητα. Αν αποκλείουμε κάποιον, πρέπει να προτείνουμε κιόλας.
Η Χαριλάου Τρικούπη του απάντησε ότι είναι τσιράκι της Ν.Δ. – αν διαβάσατε πίσω από τις γραμμές.
Κι αν αυτό καταλήξει σε διαγραφή του Λοβέρδου από το ΠΑΣΟΚ, θα γελάσουμε πάρα πολύ.
Γιατί ο Λοβέρδος θα προσχωρήσει στη Ν.Δ. Και η Ν.Δ. δεν θα έχει τι να τον κάνει.
Ηδη οι μισοί δεν πρόκειται να βγουν βουλευτές. Ο Λοβέρδος τους έλειπε.
Είπαμε λοιπόν, φθορά και εξασθένιση του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Υπάρχει και ένας τρίτος πονοκέφαλος για τον Μητσοτάκη.
Για πρώτη φορά αμφισβητείται εσωτερικά με δημόσιο τρόπο.
Βγήκε την Κυριακή ο Δένδιας και πολύ διπλωματικά έτριψε στη μούρη τού Μητσοτάκη και τις ιδιωτικοποιήσεις, και την αισχροκέρδεια, και την ακρίβεια, και τον Άδωνι Γεωργιάδη.
Που σημαίνει ότι στοιχηματίζει στην αποτυχία του Μητσοτάκη.
Που δεν είναι παράλογο. Γιατί, όπως έρχονται τα πράγματα, μόνο η αυτοδυναμία σώζει πολιτικά τον Μητσοτάκη. Και αυτοδυναμία πολύ δύσκολα θα υπάρξει.
Ο Σχολαστικός
