Περιστατικό 1: Στο υπουργείο Άμυνας διεξάγεται ΕΔΕ για το πώς διέρρευσαν στον Τύπο πληροφορίες σχετικά με το πρόσφατο τραγικό περιστατικό στη Λιβύη.
Στο πλαίσιο αυτής της ΕΔΕ, μια δημοσιογράφος καλείται να αποκαλύψει τις πηγές της.
Περιστατικό 2: Προχθές σε σάιτ υψηλής επισκεψιμότητας βγήκε η είδηση ότι ανασύρονται ελικόπτερα της βάσης του Στεφανοβικείου από τον πάτο της λίμνης Κάρλα, όπου βρέθηκαν μετά τις πρόσφατες πλημμύρες στη Θεσσαλία.
Λίγο αργότερα το ρεπορτάζ αποσύρθηκε.
Αυτά είναι δύο συμβάντα των τελευταίων ημερών που δείχνουν τι ακριβώς δεν πάει καλά με τον ελληνικό Τύπο. Οπουδήποτε αλλού θα ήταν αδιανόητο να ζητείται από δημοσιογράφο να αποκαλύψει τις πηγές του.
Και θα ήταν και αδιανόητο για ένα μεγάλο μέσο να υποκύπτει σε πολιτικές πιέσεις για να κατεβάσει ρεπορτάζ.
Οι 8 δημοσιογραφικές οργανώσεις που επισκέπτονται την Ελλάδα και εξέτασαν ανθρώπους και καταστάσεις από κοντά κατέληξαν ότι το θέμα της ελευθερίας του Τύπου στη χώρα αντιμετωπίζει τέσσερις «συστημικές προκλήσεις».
Πρώτον, την ασφάλεια των δημοσιογράφων και τις απειλές. Δεύτερον, τις παρακολουθήσεις. Τρίτον, τις εκδικητικού χαρακτήρα στρατηγικές αγωγές. Και τέταρτον, τις πολιτικές και επιχειρηματικές παρεμβάσεις.
Για την ασφάλεια, αυτό που κυρίως έχει κάνει εντύπωση στο εξωτερικό είναι η δολοφονία του Καραϊβάζ.
Και το γεγονός ότι φαίνεται να καταβλήθηκαν ελάχιστες προσπάθειες για να διερευνηθεί η υπόθεση.
Προεκλογικά συνελήφθησαν δύο τύποι, έκτοτε όμως δεν ξανακούσαμε απολύτως τίποτα ούτε για αυτούς ούτε για το θέμα.
Εμείς εδώ, βέβαια, είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοια. Κάθε δύο μήνες εκτελείται ένα συμβόλαιο θανάτου και ουδέποτε έχει συλληφθεί κάποιος.
Αλλά έξω από την Ελλάδα τα κοιτάνε αυτά. Και βλέπουν και τις ενδείξεις ότι το οργανωμένο έγκλημα έχει διεισδύσει στην ΕΥΠ.
Σε ό,τι αφορά τις παρακολουθήσεις, η κυβέρνηση έχει κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να συγκαλύψει την υπόθεση, χωρίς, μάλιστα, να διστάζει να εκτεθεί διεθνώς.
Το τελευταίο επεισόδιο είναι η πραξικοπηματική αλλαγή της σύνθεσης της ΑΔΑΕ προκειμένου να απαλλαγεί οριστικά και από την Αρχή και από τον Ράμμο.
Απροκάλυπτα. Εντελώς.
Για τις «στρατηγικές αγωγές» είχαμε γράψει πρόσφατα. Είναι η τεχνική με την οποία συνήθως εταιρείες, αλλά και άτομα επιχειρούν να εξοντώσουν δημοσιογράφους ή ενώσεις πολιτών για να ξεμπερδεύουν.
Στέλεχος της Ελληνικός Χρυσός, π.χ., έκανε αγωγή 100.000 σε δημοσιογράφο για συκοφαντική δυσφήμηση επειδή έγραψε -αληθώς- ότι καταδικάστηκε για βλάβες στο περιβάλλον.
Και η εταιρεία των Ναυπηγείων Σύρου έκανε αγωγή 1 εκατ. ευρώ σε μια τοπική περιβαλλοντική ένωση πολιτών επειδή έκανε αναφορά στο υπουργείο Περιβάλλοντος σχετικά με τα βαρέα μέταλλα στο λιμάνι.
Οι αγωγές αυτές δεν δίνονται για να κερδηθούν. Δίνονται για να δημιουργούν έξοδα, δικηγόρους, τρεχάλες για τη δικάσιμο, άγχος, ανασφάλεια και πιέσεις για συμβιβασμούς.
Για την αντιμετώπιση των στρατηγικών αγωγών υπάρχει μια ευρωπαϊκή Οδηγία.
Λέει ότι οι προδήλως αβάσιμες αγωγές πρέπει να απορρίπτονται τάχιστα. Και αν απορριφθούν, ο ενάγων θα πρέπει να αποζημιώσει τον εναγόμενο και να υποστεί κυρώσεις.
Η Ελλάδα, φυσικά, ούτε για αστείο δεν έχει κυρώσει αυτή την Οδηγία.
Ασε που έχει κάνει μία και ο Δημητριάδης, ανιψιός του ίδιου του πρωθυπουργού.
Για 150.000 ευρώ στους Reporters United, στην ΕφΣυν και στον Κουκάκη, αν θυμάστε.
Τέλος, στο θέμα των πολιτικών παρεμβάσεων, να ξέρετε ότι η λίστα Πέτσα έχει κάνει αίσθηση στην Ευρώπη. Θεωρείται πρωτοφανής ενέργεια για πολιτισμένο κράτος.
Μην κοιτάτε που εδώ δεν μας κάνει εντύπωση.
Ο Σχολαστικός
