Η Καθημερινή είχε χθες στην πρώτη της σελίδα ένα δημοσίευμα, σύμφωνα με το οποίο οι πάροχοι ρεύματος αλλάζουν μονομερώς τα τιμολόγια από σταθερά σε κυμαινόμενα, με διάφορες παραπλανητικές πρακτικές.
Την ώρα δηλαδή που ο κόσμος στενάζει και τρέμει, χρησιμοποιούν κόλπα για να τον βάλουν να πληρώνει περισσότερα.
Φάτε ελεύθερη αγορά, παιδιά, κερνάει η κυβέρνηση.
Ας δούμε λίγο τα πράγματα όπως έχουν. Πρώτον, μετά το κλείσιμο των λιγνητικών, το 40% της ηλεκτροπαραγωγής της χώρας προέρχεται από φυσικό αέριο.
Οι παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας είναι τέσσερεις. Η ΔΕΗ. Η Protergia του ομίλου Μυτιληναίος. Η ΗΡΩΝ της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ. Και η ELPEDISON του ομίλου Λάτση.
Επίσης είναι και πάροχοι.
Δεύτερον, μετά την παραχώρηση (προσοχή, ούτε καν πώληση) της ΔΕΗ σε ιδιώτες, και οι τέσσερις εταιρείες είναι ιδιωτικές.
Που σημαίνει εναρμονισμένες πρακτικές. Όχι ανταγωνισμό.
Το χρηματιστήριο ενέργειας, όπου καθορίζονται οι τιμές χονδρικής του ρεύματος, είναι έτσι φτιαγμένο ώστε να ευνοεί την κερδοσκοπία.
Γιατί, εκτός από τη δημοπρασία που γίνεται την προηγούμενη ημέρα και όπου επιλέγονται οι φτηνότεροι, υπάρχει και μια δημοπρασία αυθημερόν για τις ανάγκες που δεν έχουν καλυφθεί. Και εκεί κοπανάνε τις τιμές.
Σου πουλάω φασόλια από την προηγούμενη μέρα. Μέσα στο πλαίσιο του ανταγωνισμού.
Την επόμενη μέρα διαπιστώνεις ότι έχεις αγοράσει 5 φασόλια, αλλά για να φτιάξεις φασολάδα χρειάζεσαι άλλο μισό κιλό. Και εκεί σε κοπανάω κανονικά.
Πώς το αντιμετωπίζουν αυτό το θέμα άλλες χώρες: με διμερή μακροχρόνια συμβόλαια.
Αγοράζουν δηλαδή μια ποσότητα ρεύματος από τα χρηματιστήρια. Αλλά, παράλληλα, κάνουν συμφωνίες με παραγωγούς για ποσότητες ρεύματος σε σταθερές τιμές.
Η Γαλλία αγοράζει από τα χρηματιστήρια ενέργειας μόνο το 27% της ενέργειας που χρειάζεται. Η Ιταλία το 11%. Η Πολωνία το 1%.
Η Ελλαδάρα το 100%.
Γι’ αυτό, παρότι οι ανατιμήσεις στο ρεύμα ήταν πανευρωπαϊκό φιανόμενο, η Ελλάδα πέρσι έσπαγε όλα τα ρεκόρ ακρίβειας.
Έχει και συνέχεια. Οι πάροχοι (δηλαδή οι εταιρείες λιανικής που πουλάνε ρεύμα στον κόσμο) έχουν φτιάξει κάτι πολύπλοκα συμβόλαια με ρήτρες αναπροσαρμογής.
Ο κόσμος δεν ξέρει τι ακριβώς είναι οι ρήτρες αναπροσαρμογής, καταλαβαίνει όμως ότι είναι ένας τρόπος για να πληρώνει καπέλο στο ρεύμα.
Ρήτρα αναπροσαρμογής σημαίνει απλά το εξής: αν ο πάροχος αγοράσει ρεύμα κάτω από μια προσδιορισμένη κατώτατη τιμή, υποτίθεται ότι στέλνει λογαριασμούς με έκπτωση.
Αν αγοράσει πάνω από μια προσδιορισμένη ανώτατη τιμή, στέλνει λογαριασμούς με καπέλο.
Στην πράξη, συμβαίνει μόνο το δεύτερο. Και όσο πιο επιθετικά ανεβαίνουν οι τιμές, τόσο πιο επιθετικά ανεβαίνει και το καπέλο της ρήτρας.
Έτσι οι πάροχοι δεν παίρνουν κανένα ρίσκο. Τα περνάνε όλα στους καταναλωτές.
Παρ’ όλο που οι πάροχοι αγοράζουν ρεύμα από τον εαυτό τους, αφού είναι και παραγωγοί.
Επίσης: τα τιμολόγια είναι ασαφή, τα συμβόλαια γεμάτα παγίδες, ενημέρωση δεν υπάρχει, οι εταιρείες (και η ΔΕΗ μαζί) αρνούνται την τυποποίηση των συμβολαίων και των λογαριασμών.
Επίσης: οι τιμές ρεύματος που πληρώνουμε αυτή τη στιγμή είναι σε τιμές φυσικού αερίου πριν τον πόλεμο. Τις τιμές του πολέμου θα αρχίσουμε να τις πληρώνουμε από τον επόμενο μήνα και θα είναι αδιανόητες.
Και επί όλων αυτών ο Σκρέκας λέει: ε, όχι και κερδοσκοπούν οι εταιρείες ενέργειας.
Και καθόμαστε οι αφελείς και συζητάμε για πλαφόν στα κέρδη και στους λογαριασμούς. Ποιος να τα βάλει σε ποιους, ο Σκρέκας στον Μυτιληναίο, στην ΤΕΡΝΑ και στον όμιλο Λάτση;
Χαχαχα.
Ο Σχολαστικός
