Η αποδόμηση του κυβερνητικού καθεστώτος εξελίσσεται ήδη με επιταχυνόμενους ρυθμούς. Η εξωνημένη μιντιακή προπαγάνδα, η ψευδολογία και η συστηματική στρέβλωση της πραγματικότητας άρχισαν ήδη να εξαντλούν την εμβέλεια και την αποτελεσματικότητά τους… Ο «βασιλιάς – Μωυσής», άλλωστε, ήταν πάντα «γυμνός» – πολιτικά, ηθικά, ιδεολογικά… Απλώς τώρα αποκαλύπτεται ότι το «πορτρέτο» τού πετυχημένου «επί παντός επιστητού» πρωθυπουργού, το οποίο του φιλοτέχνησαν επιμελώς, κατέρρευσε, αλλοιώθηκε και έδειξε τα πλέον αποκρουστικά του χαρακτηριστικά μόλις ήρθε σε σύγκρουση με τη σκληρή πραγματικότητα.
Ο «Μωυσής» μας δεν ήταν παρά μια κακόγουστη απομίμηση του πορτρέτου του Ντόριαν Γκρέι και θα ακολουθήσει την τύχη του… Η δεύτερη φάση που ξεκίνησε ήδη με δεσπόζουσα την τριπλή κρίση (επιδημία, οικονομία, ελληνοτουρκικά) προκαλεί ισχυρούς τριγμούς στο κυβερνητικό καθεστώς και επαναδιατάσσει τους πολιτικούς και κοινωνικούς συσχετισμούς. Κεντρικό στοιχείο τής κρίσης αυτής αποτελεί η αντιθετική – συγκρουσιακή σχέση μεταξύ πανδημίας και οικονομίας: Η καραντίνα οδηγεί σε οικονομική συρρίκνωση και το «άνοιγμα» της οικονομίας σε επέκταση της υγειονομικής κρίσης.
Πολιτική επιλογή και υγειονομική – οικονομική κρίση
Ποιος είναι στην περίπτωση ο ρόλος της πολιτικής, οι πολιτικές παρεμβάσεις μιας κυβέρνησης; Πρωταρχικός στόχος, η άμβλυνση αυτής της αντίθεσης τόσο με τον αυστηρό έλεγχο των εισερχόμενων τουριστών όσο και με την ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των εργαζόμενων, όπως ακριβώς πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία με το πρόγραμμα «Μένουμε Όρθιοι ΙΙ».
Η κυβέρνηση κινήθηκε προς εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Η αντίθεση οξύνθηκε, η υγειονομική κρίση διευρύνθηκε επικίνδυνα, ενώ η ύφεση βυθίστηκε στο 15,2%. Η στάση τής κυβέρνησης να αφήσει να εξελιχθεί (καταστροφικά) η αντίθεση πανδημίας – οικονομίας δεν ήταν αποτέλεσμα αβουλίας ή ανικανότητας από μέρους της. Ήταν και είναι μια απόλυτα συνειδητή επιλογή.
Πράγματι, μια ελεγχόμενη, κατά την αντίληψή της, επέκταση της πανδημίας μπορεί να διατηρήσει την πολιτική και κοινωνική καραντίνα ώστε να περιορίζονται τόσο οι κοινωνικές αντιδράσεις όσο και η άμεση κοινωνικοπολιτική παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.
Από την άλλη πλευρά, η εντεινόμενη οικονομική κρίση θα εκκαθαρίσει το οικονομικο – παραγωγικό «τοπίο» από τις ξεπερασμένες και άχρηστες (κατά τη γνώμη τής κυβέρνησης) μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ώστε να επωφεληθούν και να κυριαρχήσουν απόλυτα οι μεγάλες επιχειρήσεις και οι «ημέτεροι» συστημικοί επιχειρηματίες.
Αποτέλεσμα: τεράστιες μαύρες τρύπες στον προϋπολογισμό, υπονόμευση των ασφαλιστικών ταμείων, διόγκωση της ανεργίας και καταστροφική ύφεση. Ειδικότερα, η ύφεση, που θα ήταν αναπόφευκτη ως έναν βαθμό, θα μπορούσε με γενναίες παρεμβάσεις να περιοριστεί. Όμως, το κυβερνητικό καθεστώς άφησε την ύφεση να κινηθεί με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου, αδιαφορώντας για τις καταστροφικές επιπτώσεις, κοινωνικές και οικονομικές.
Αντίθετα, η κοινωνική και οικονομική καταστροφή που επέρχεται χρησιμοποιείται ως επιχείρημα, ως προ-κατάθεση του μνημονιακού προγράμματος Πισσαρίδη. Έτσι, η πανδημία εμφανίζεται ως η μόνη σωτήρια διέξοδος για τη διάλυση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, την ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Η κοινωνία θα πρέπει να υποταχθεί συνεπώς στο ιστορικό της πεπρωμένο.
Ποιος είναι ο ιδεολογικός μηχανισμός που προετοιμάζει το «έδαφος» που δημιουργεί τις προϋποθέσεις γι’ αυτές τις εξελίξεις;
Πολιτικός επιστημονισμός και ανορθολογισμός
Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός των ΜΜΕ δεν είναι αρκετός. Επιστρατεύθηκε γι’ αυτό μια μερίδα επιστημόνων, μερικοί των οποίων επιτελούν πολιτικό ρόλο μετατρεπόμενοι σε νομιμοποιητικό μηχανισμό των κυβερνητικών επιλογών όταν δεν εμπορεύονται οι ίδιοι ξεδιάντροπα το κρίσιμο θέμα των εξετάσεων για τον κορωνοϊό. Σ’ αυτό το κατάντημα έφτασε το άνομο πλέγμα μιας πολιτικολογούσας κερδοσκοπικής επιστήμης.
Σ’ αυτό το πεδίο αναπτύσσεται ένας επικίνδυνος αντιπολιτικός ανορθολογισμός που αμφισβητεί την ίδια την αντικειμενική επιστημονική γνώση. Οι κραυγαλέες αντιφάσεις, τα ψέματα, οι αστοχίες, τα αλληλοσυγκρουόμενα κυβερνητικά μέτρα οδήγησαν όχι μόνο σε αμφισβήτηση των μέτρων αλλά και στην άρνηση της κοινής λογικής.
Η κοινωνία δεν βιώνει μόνο την πολλαπλή κρίση, αλλά υφίσταται και μια νέα μορφή βίας και απαξίωσης που αφορά την ατομική και συλλογική ενοχοποίηση των πολιτών, τη στοχοποίηση των νέων, που υποδεικνύονται από την κυβέρνηση ως οι κύριο ένοχοι για την εξάπλωση της πανδημίας.
Από το «μαζί τα φάγαμε» της μνημονιακής περιόδου 2010-2014, φτάσαμε στο «εμείς φταίμε, εγώ, εσύ και οι νέοι» για την εξάπλωση της πανδημίας. Ο ολοκληρωτισμός, πολιτικός, κοινωνικός και ιδεολογικός, σε όλο του το μεγαλείο…
Στη νέα φάση, στη νέα περίοδο που ξεκίνησε, πρέπει να ασκηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία μια ριζοσπαστική, δυναμική και δημιουργική αντιπολίτευση. Δεν αρκούν οι κριτικές και οι υποδείξεις προς ένα ανάλγητο αντιδραστικό καθεστώς που μόνος του στόχος είναι το πλιάτσικο και ο ευτελισμός των δημοκρατικών θεσμών και των δικαιωμάτων των πολιτών.
Θα πρέπει να εξαντληθούν όλα τα μέσα ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία να δώσει μαζί με την κοινωνία τις κρίσιμες μάχες που έρχονται, να προχωρήσει δυναμικά στην ανασυγκρότησή του, να παρουσιάσει ένα συνεκτικό πρόγραμμα αντιμετώπισης και διεξόδου από την κρίση.
Δεν υπάρχουν πλέον πολλά περιθώρια. Το κυβερνητικό καθεστώς δεν είναι απλώς ένα κυβερνητικό σχήμα, αλλά μια δομή συμφερόντων που δεν πρόκειται να ορρωδήσει προ ουδενός προκειμένου να κρατηθεί με κάθε τρόπο στην εξουσία.
Ασφαλώς θα πρέπει να ορθωθεί ένα κοινωνικοπολιτικό «τείχος» για να αποτρέψει τις καταστροφικές πολιτικές. Όμως, παράλληλα και ταυτόχρονα, θα πρέπει από σήμερα κιόλας να διαμορφωθούν οι συνθήκες για την ανατροπή τού κυβερνητικού καθεστώτος και για την αποκατάσταση της δημοκρατίας και της προοδευτικής πορείας της χώρας. Κάθε ολιγωρία, κάθε καθυστέρηση, κάθε ανοχή μπορεί να αποβούν μοιραίες.
Ο Μενέλαος Γκίβαλος είναι καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο ΕΚΠΑ, μέλος του Π.Σ. της ΚΕΑ του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία
Πηγή: Η Αυγή
