Οι αλλεπάλληλοι ελιγμοί ζαλίζουν τον παρατηρητή. Πόσω μάλλον που δεν υπάρχει η βεβαιότητα ότι τουλάχιστον σε ένα επίπεδο πέρα από το προφανές υπακούουν σε ένα ανώτερο, συνεκτικό σχέδιο.
Σε κάθε περίπτωση, από το πνεύμα της “Γενεύης” δεν μοιάζει να απομένουν και πολλά. Ο διαύλος διαλόγου που άνοιξε με την συνάντηση του Τζο Μπάιντεν και του Βλαντίμιρ Πούτιν στις όχθες της λίμνης Λεμάν στις 16 Ιουνίου μοιάζει να έχει ήδη κλείσει.
Πράγμα λογικό, αν αναλογισθεί κανείς ότι μόλις μία εβδομάδα μετά η είσοδος βρετανικού αντιτορπιλικού στα χωρικά ύδατα της Κριμαίας, με τη συνοδεία αμερικανικού αναγνωριστικού αεροσκάφους το οποίο απογειώθηκε από τη Σούδα, χαρακτηρίσθηκε από τους Ρώσους ιθύνοντες ως “συνειδητή προβοκάτσια”, εν μέσω δημόσιων δεσμεύσεων για πολύ σκληρότερη αντιμετώπιση (βλ. βύθιση) όποιου επιχειρήσει κάτι παρόμοιο στο μέλλον,
Ευτυχώς, η δέσμευση αυτή δεν χρειάστηκε να τεθεί σε δοκιμασία για όσο διάρκεσε η μεγάλη ναυτική άσκηση See Breeze που ολοκληρώνεται αύριο Σάββατο και έφερε στη Μαύρη Θάλασσα στρατιωτικές δυνάμεις 32 χωρών (από τις ΗΠΑ και την Ουκρανία, μέχρι τη Βραζιλία, την Ιαπωνία, το Μαρόκο, το Ισραήλ και την Ελλάδα), συμπεριλαμβανομένων 5.000 στρατιωτών, 32 πλοίων, 40 αεροσκαφών και 18 ομάδων ειδικών επιχειρήσεων ή υποβρύχιων καταστροφών.
Το νόημα, πάντως, είναι σαφές: Η Μαύρη Θάλασσα, διακηρύσσουν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, είναι ανοικτή σε όλους και αυτό πιστοποιείται με στρατιωτικές ασκήσεις τόσο μεγάλες που να προσομοιάζουν με επιχείρηση ανακατάληψης της Κριμαίας. Με αυτή την έννοια, η Μαύρη Θάλασσα είναι αυτή τη στιγμή η πλέον επίφοβη περιοχή του πλανήτη, σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο μιας μεγάλης θερμής σύγκρουσης που θα μπορούσε να ξεσπάσει ακόμη και από ατύχημα.
Δεν είναι τυχαίο ότι στην εφ’ όλης της ύλης ομιλία που έδωσε την Πέμπτη σε πανεπιστήμιο του Βλαδιβοστόκ, ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας Σεργκέι Λαβρόφ απηύθυνε έκκληση για κινητοποίηση όλων των δυνάμεων του κράτους και της κοινωνίας της Ρωσίας απέναντι στις δυτικές πιέσεις.
Ο Λαβρόφ είναι βέβαια και υποψήφιος της “Ενιαίας Ρωσίας” στις ρωσικές βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου. Ωστόσο, οι ασυνήθιστα υψηλοί τόνοι στους οποίους καταφεύγει το τελευταίο διάστημα δεν θα πρέπει να αποδοθούν αποκλειστικά στις ανάγκες του προεκλογικού αγώνα. Άλλωστε, η τελευταία εκδοχή του δόγματος εθνικής ασφαλείας της Ρωσίας, την οποία ενέκρινε ο Πούτιν το Σάββατο, αναφέρει την Δύση ως την κυριότερη πηγή απειλών και καλεί σε ενίσχθυση της συνεργασίας με την Κίνα και την Ινδία.
Αλλά και από αμερικανικής πλευράς, οι νεοψυχροπολεμικοί τόνοι κάθε άλλο παρά υποχωρούν. Εξερχόμενος του θαλάμου επιχειρήσεων του Λευκού Οίκου την Τετάρτη ο Τζο Μπάιντεν δεσμεύτηκε να “δώσει απάντηση” στο τελευταίο κύμα κυβερνοεπιθέσεων με ransomware εναντίον αμερικανικών επιχειρήσεων, το οποίο θεωρείται ρωσικής προελεύσεως.
Και όμως: σε αυτό το κλίμα ανακοινώθηκε ότι ο ειδικός προεδρικός απεσταλμένος των ΗΠΑ για την κλιματική αλλαγή Τζον Κέρι πρόκειται να επισκεφθεί τη Μόσχα από τις 12 έως τις 15 Ιουλίου για συνομιλίες με Ρώσους αξιωματούχους. Ως πεπειραμένος πρώην υπουργός Εξωτερικών και παλαιός γνώριμος του Λαβρόφ, ο Κέρι ασφαλώς θα έχει να συζητήσει πολύ περισσότερα από όσα περιλαμβάνει η επίσημη ατζέντα του.
Μοιάζει σαν ο Κέρι να επιχειρεί να κρατήσει μέσω άτυπων διαύλων οριοθετημένη την αντιπαράθεση στην οποία δημοσίως ωθείται από τις αντιμαχόμενες μερίδες του κατεστημένου της Ουάσιγκτον.
Ίσως όμως να είναι πολύ αργά. Το αποδεικνύει αυτό η περισσότερο “πολεμική” από όλες τις ρωσικές κινήσεις. ‘Ήτοι η (παραδόξως αγνοημένη στα δυτικά μέσα ενημέρωσης) ανακοίνωση την Τρίτη του Ρώσου υπουργού Οικονομικών Αντόν Σιλουάνοφ ότι το Εθνικό Ταμείο Πλούτου της Ρωσίας μηδένισε, όπως είχε προαναγγείλει ο Πούτιν, τα αποθεματικά του σε δολάρια (μέχρι πρότινος 35% του συνόλου), αυξάνοντας αντιστοίχως το μερίδιο του ευρώ, του γεν και του χρυσού. Πρόκειται, όπως είπε ο Σιλουάνοφ, για κίνηση εξασφάλισης των ρωσικών αποθεματικών ενόψει της μακροοικονομικής και γεωπολιτικής κατάστασης, αλλά και για κίνηση προώθησης της αποφασισμένης αποδολαριοποίησης της ρωσικής οικονομίας.
Κώστας Ράπτης
Πηγή: Capital
