Προς κ. Γιώργο Λακόπουλο και «Ανοιχτό Παράθυρο»

Κύριε Γιώργο Λακόπουλε,

Δεν σας παρακολουθώ καθημερινά, αλλά κατά καιρούς ενημερώνομαι για για τις αναρτήσεις σας.

Μου έχει κάνει εντύπωση ότι επιλέγετε περισσότερο την κριτική για τον χαρακτήρα και τις προθέσεις πολιτικών προσώπων, παρά κριτική στις προτάσεις, θέσεις, απόψεις και πολιτικές επιλογές τους.

Δικαίωμά σας σεβαστό, αν και προσωπικά αυτή η δημοσιογραφία -εμένα τουλάχιστον- δεν με συγκινεί. Έχω όμως εντυπωσιαστεί, πολύ καιρό τώρα, για το γεγονός ότι ειδικά τον Πάνο Σκουρλέτη δεν τον αφήνετε σε… «χλωρό κλαρί» κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση. Τον απαξιώνετε σωρευτικά, όχι μόνο για την πολιτική του δράση και τις απόψεις του, αλλά κυρίως, για την προσωπικότητά του.

Ειλικρινά δεν την έχω καταλάβει τόσο καιρό αυτή την εμμονή. Τόσο… τέρας»

είναι ο Πάνος; Δικαίωμά σας να μην τον συμπαθείτε και να μην τον εκτιμάτε, αλλά τέρας δεν είναι.

Προχθές, 20 Απριλίου, απευθυνθήκατε με ανάρτησή σας προς τον Αλέξη Τσίπρα, τον Πάνο Σκουρλέτη και το Νάσο Ηλιόπουλο και τους θέσατε το ερώτημα: «Νομίζετε ότι οι απειλές για δίκες κατά του Α.Π. είναι προσωπική αντιδικία και δεν αφορούν τον ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτική κουλτούρα της Αριστεράς;».

Αν καταλαβαίνω καλά, τώρα μπαίνει στο «κάδρο» και ο Αλέξης και ο Νάσος. Δείτε, όλες και όλοι γνωρίζουμε, ότι οι δημοσιογράφοι δεν λένε απλά τη γνώμη τους, αλλά καλώς ή κακώς, συχνά θέτουν και την ατζέντα της επικαιρότητας αλλά και επηρεάζουν συνειδήσεις και γνώμες. Γι’ αυτό, αρχή της ελεύθερης και αδέσμευτης δημοσιογραφίας είναι ο αυτοέλεγχος και η τεκμηρίωση, ώστε να γίνεται πάντα σαφής η διάκριση ανάμεσα στην πληροφορία, στην γνώμη και στην κριτική. Σε εμένα τουλάχιστον, δίνετε την εντύπωση -καιρό τώρα- ότι αυτά δεν τα πολυ προσέχετε…

Δεν εκπροσωπώ βέβαια ούτε τον Αλέξη Τσίπρα, ούτε τον Πάνο Σκουρλέτη, ούτε το Νάσο Ηλιόπουλο. Κανένας από τους τρεις δεν με έχει εξουσιοδοτήσει για κάτι τέτοιο. Σε ό,τι αφορά όμως τον ΣΥΡΙΖΑ και την «πολιτική κουλτούρα της Αριστεράς», αισθάνομαι την ανάγκη να παρέμβω αναλαμβάνοντας την προσωπική μου ευθύνη, γιατί έχω συμμετάσχει πάνω από πενήντα χρόνια στους αγώνες και στην πολιτική κουλτούρα της Αριστεράς, όσο δε για τον ΣΥΡΙΖΑ, έχω την τιμή και την ευθύνη να συμπεριλαμβάνομαι στα ιδρυτικά μέλη του.

Κύριε Λακόπουλε,

Στην προτελευταία ανάρτησή σας για το Πάνο Σκουρλέτη στις 18 Απριλίου 2022, είχατε τίτλο: «Πάνος Σκουρλέτης: αποτυχημένος, μοιραίος, τώρα και προβοκάτορας». Δεν είναι αυτό προσβολή προσωπικότητας; Δεν εγείρει «ζήτημα ηθικής τάξης»;

Ο Σκουρλέτης απάντησε σε αυτήν την ανάρτηση δημόσια και αναλυτικά, με τεκμηριωμένη λογοδοσία και απολογισμό του έργου του ως κομματικό στέλεχος, ως Γραμματέας του κόμματος, ως Υπουργός. Στο τέλος αυτής της απάντησης, αναφέρθηκε όντως και προανήγγειλε το ενδεχόμενο να καταφύγει για πρώτη φορά στη δικαιοσύνη. Όχι βέβαια ως «απειλή» εναντίον σας, αλλά σαφέστατα ως τελευταίο καταφύγιο άμυνας και υπεράσπισης της προσωπικότητάς του, εναντίον της οποίας εσείς διαρκώς

βάλλετε.

Είναι άκρως εντυπωσιακό ότι, μέχρι σήμερα δεν αισθανθήκατε την ανάγκη να απαντήσετε ή έστω να σχολιάσετε τεκμηριωμένα με τον δικό σας αντίλογο, τον απολογισμό-λογοδοσία του Πάνου Σκουρλέτη. Σιωπήσατε και τον παρακάμψατε. Πόσο έγκυρη δημοσιογραφία είναι αυτή;

Και βέβαια, να συμφωνήσουμε κύριε Λακόπουλε, ότι οι πολιτικές αντιδικίες δεν λύνονται στα δικαστήρια. Σας βεβαιώνω ότι αυτό το πιστεύει και ο Πάνος Σκουρλέτης και δεν χρειάζεται να τον ρωτήσω, γιατί χρόνια τώρα το υπηρετεί. Το πρόβλημα όμως είναι, πώς μπορεί εν τέλει να προστατευθεί ένα πολιτικό πρόσωπο και ένα πολιτικό κόμμα από την καταιγιστική συκοφάντησή τους. Πώς να αποδείξουμε εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν είμαστε ελέφαντες;

Μάλλον πρέπει να το ξανασκεφτείτε. Ο Πάνος Σκουρλέτης αμύνεται και υπερασπίζεται τον εαυτό του. Ούτε εσάς απειλεί, ούτε πολύ περισσότερο την ελευθερία του τύπου.

Τέλος, επίσης δεν καταλαβαίνω την αναφορά σας στον διαβόητο Ντάνο Κρυστάλη. Για τους νεότερους που ίσως δεν γνωρίζουν, ο Ντάνος Κρυστάλης Γραμματέας της Νεολαίας ΕΔΑ του Μανώλη Γλέζου, ταλαντούχος αριστερόφρων ρήτορας, απεδείχθη τελικά ότι ήταν πράκτορας της τότε ΚΥΠ. Γιατί λοιπόν το αναφέρετε αυτό το συμβάν; Δεν θέλω ούτε να διανοηθώ ούτε να πιστέψω, ότι η αναφορά σας αυτή έχει συνειρμική στόχευση. Καλό είναι να το ξεκαθαρίσετε. Αυτό δε που έγραψε τότε ο κορυφαίος δημοσιογράφος, αγωνιστής και φίλος Γιώργος Βότσης («Είμαι μαλάκας»!), εξέφρασε πράγματι εύστοχα εκείνη την εποχή, τη γενικευμένη απορία όλων των ανθρώπων της Αριστεράς, για το πόσο καλοπροαίρετοι μέχρις αφέλειας, μπορεί να είμαστε εμείς και τα κόμματά μας. Αλλά μα την αλήθεια, τί εννοείτε; Τί σχέση μπορεί να έχει αυτή η ιστορία με τον Τσίπρα, τον Ηλιόπουλο, τον Σκουρλέτη και τον ΣΥΡΙΖΑ. Μένω ενεός!

Σε κάθε περίπτωση, σας εύχομαι Καλή Ανάσταση και Χρόνια Πολλά για την ονομαστική σας γιορτή!

Θοδωρής Δρίτσας

Βουλευτής Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς – Προοδευτική Συμμαχία Α΄ Πειραιά & Νησιών