Πολύ ελαστικό έως και άφωνο απέναντι στον αντικομμουνισμό εμφανίζεται το ΚΚΕ, το οποίο πάντοτε είχε ιδιαίτερη ευαισθησία γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα.
Μια εξήγηση για την τωρινή αφωνία του αποδίδει το γεγονός ότι ο αντικομμουνισμός αυτός στρέφεται κατά της κυβέρνησης, συνεπώς το ΚΚΕ τον αγνοεί προσδοκώντας εκλογικά οφέλη από τη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ.
Στον βαθμό που βεβαίως ισχύει κάτι τέτοιο είναι απορίας άξιον πώς ο Περισσός προσδοκά οφέλη από τη φθορά του κυβερνητικού κόμματος, όταν αυτή η φθορά επιχειρείται να γίνει με απαξίωση της ιστορίας του εργατικού, του αριστερού, του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας.
Κλασικό παράδειγμα αυτού του αντικομμουνισμού ήταν η επίθεση που εκφράστηκε το τελευταίο διάστημα σε βάρος του διευθυντή του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Θ. Καρτερού.
Το ουσιαστικότερο μέρος αυτής της επίθεσης στόχευε εξ αντικειμένου στο ΚΚΕ, αφού αφορούσε το διάστημα (δικτατορία – μεταπολίτευση) που ο Θ. Καρτερός ήταν στέλεχος του ΚΚΕ, μέλος της Κ.Ε. και του Π.Γ. του, αρχισυντάκτης και διευθυντής του «Ριζοσπάστη».
Πριν από μερικές ημέρες, πρωτοκλασάτα ακροδεξιά στελέχη της Ν.Δ., οι Αδωνις Γεωργιάδης και Μάκης Βορίδης, έκαναν λόγο για ελαττωματικές ιδέες της Αριστεράς, στο… ελάττωμα των οποίων απέδωσαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, όλα τα δεινά της ανθρωπότητας.
Ο πρώτος είπε πως «όπου κυβέρνησε η Αριστερά είτε θρηνούμε αίμα είτε φτώχεια» αναφερόμενος και στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Ο δεύτερος ζήτησε από το κόμμα του τις ανάλογες πρωτοβουλίες για στρατηγική ήττα των ιδεών της Αριστεράς, ώστε αυτή να μην ξαναβρεθεί στην εξουσία με οποιαδήποτε μορφή της.
Ολα αυτά αν κατά ένα μέρος αφορούν την κυβέρνηση, το βέβαιο είναι πως αφορούν, αν όχι περισσότερο, τουλάχιστον το ίδιο το ΚΚΕ. Το τελευταίο όμως, που δεν χάνει ευκαιρία -και καλά κάνει- να στιγματίσει τον αντικομμουνισμό στην Ευρώπη και σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου, συμπεριφέρεται είτε σαν να μην καταλαβαίνει είτε σαν να θεωρεί πως το ζήτημα δεν το αφορά καθόλου παρά το γεγονός ότι είναι απολύτως εμφανές πως τόσο η Ν.Δ. όσο και ο φιλικός Τύπος της, χτυπώντας την κυβέρνηση με αιχμή τον πρωτόγονο αντικομμουνισμό, επιχειρούν να ξεμπερδέψουν τελειωτικά με το σύνολο της Αριστεράς.
Νόρα Ράλλη
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
