Η αναφορά του κ. Α. Συρίγου στη Συνθήκη της Λωζάνης ήταν αναμενόμενο ότι θα προκαλούσε έντονη αντιπαράθεση λόγω της σοβαρότητας του θέματος, το πώς εντάσσεται στην αντιπαράθεση με την Τουρκία αλλά και το πώς την εντάσσουν στην «πατριωτική» τους –όχι τη διπλωματική– αποσκευή τα κόμματα. Το ότι τέθηκε από έναν πολιτικό που γνωρίζουμε από τις εθνικιστικές του θέσεις ξενίζει, καταρχάς, αλλά υπάρχει και η αλαζονεία του ειδικού και του βουλευτή του «41%» που έπαιξε τον ρόλο της. Σε κάθε περίπτωση συνιστά μια επιπολαιότητα, ένας κυβερνητικός βουλευτής δεν συμπεριφέρεται στην τηλεόραση σαν να κάνει διάλεξη για ένα επιστημονικό θέμα από τη διπλωματική ιστορία της χώρας. Σίγουρα η κυβέρνηση βρέθηκε σε δύσκολη θέση, και φάνηκε από την προσεκτική αναφορά – διαφωνία του κυβερνητικού εκπροσώπου που όμως δεν ανέκοψε την επίθεση από τα δεξιά και ακροδεξιά της.
Το συμβάν όμως θεωρήθηκε ευκαιρία για απόψεις και από τ’ αριστερά. Η τοποθέτηση, ιδίως, του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αλλά και του Γραφείου Τύπου του κόμματος, η έμφαση στους σχολιασμούς σε Αυγή και Κόκκινο ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο «πατριωτικής πλειοδοσίας» και άγγιξαν την επικράτεια του εθνικισμού – πέραν του λαϊκισμού. Τα, προβληματικά, «κάνει δώρο στον Ερντογάν», «η πατριωτική Αριστερά δεν πρόκειται να επιτρέψει παρέκκλιση ούτε κατά ένα εκατοστό», η υπενθύμιση ότι ο Κ. Μητσοτάκης μίλησε για «υποχωρήσεις» και μετά «ακολούθησαν οι “υποκλίσεις”» κτλ δεν προέρχονται από τα αριστερά αλλά από τα «πολύ δεξιά».
Όσες/οι, καλόπιστα, στον ΣΥΡΙΖΑ εγκαλούν όσες/ους αποχώρησαν λέγοντας ότι «οι θέσεις του κόμματος δεν άλλαξαν», υπονοώντας «μην ακούτε τι λέει ο πρόεδρος» πρέπει να το ξανασταθμίσουν. Μετά το Ισλαμαμπάντ είναι το δεύτερο, ακραίο, κρούσμα, ενώ έχουμε μπροστά μας μια πανευρωπαϊκή εκλογική μάχη όπου η ακροδεξιά, ανερχόμενη, θα πιέζει με τις θέσεις της. Η Βάγκενκνεχτ δεν είναι μακριά.
Η προσφυγή σε παλαιότερες δηλώσεις των Ντόρας Μπακογιάννη, Συρίγου και άλλων στελεχών της Δεξιάς, για να φανεί το ανεύθυνο και διπρόσωπο της Δεξιάς θα άξιζε αν η κριτική γινόταν από τις θέσεις της Αριστεράς. Τώρα, οδηγεί στο μελαγχολικό συμπέρασμα ότι την ανεύθυνη – λαϊκιστική στάση της ΝΔ σε κρίσιμα ζητήματα όπως οι Πρέσπες, πάει να συναγωνιστεί ένα τμήμα της Αριστεράς.
Παύλος Κλαυδιανός
