Macro

Παντελής Προμπονάς: Η μόνη που κινδυνεύει από την αντι-woke ρητορική είναι η λογική

H κινδυνολογία για την “woke agenda” είναι ένα πολιτικό εγχείρημα συντηρητικών κύκλων, κομμάτων και κυβερνήσεων προκειμένου να μετατοπίσουν τις πολιτικές συμπερίληψης και νομικής κατοχύρωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων είτε στο πεδίο του ηθικού πανικού, είτε στο πεδίο της εξωτικοποίησης, είτε στο πεδίο της καρικατουροποίησης εξιστορώντας κατά βάση αναληθή περιστατικά που ως επίκεντρο έχουν υποθέσεις κυρίως αυτοπροσδιορισμού κάποιας ταυτότητας στα λογικά τους άκρα.
 
Σε ένα απόσπασμα του ντοκιμαντέρ του δεξιού σχολιαστή Matt Walsh: «Τι είναι μια γυναίκα;», η συνεντευξιαζόμενη Sara Stockton, οικογενειακή θεραπεύτρια με έδρα τη Νέα Υόρκη, λέει ότι οι μαθητές αυτοπροσδιορίζονται ως ζώα και αναστατώνουν τις τάξεις. «Βλέπουμε παιδιά που αυτοπροσδιορίζονται ως ζώα που πηγαίνουν στο σχολείο και γουργουρίζουν αντί να απαντούν σε ερωτήσεις και μυρίζουν και οι δάσκαλοι δεν επιτρέπεται να το αμφισβητήσουν επειδή θεωρείται queer ταυτότητα». Ο Walsh αντιτείνει: «Οι δάσκαλοι πρέπει να απευθλύνονται σε αυτά τα άτομα ως γάτες; Τα σχολεία δηλάδή είναι κυριολεκτικοί ζωολογικοί κήποι τώρα». Για να υποστηρίξει τον ισχυρισμό του ότι έχει εμφανιστεί ευρέως ομάδα ανθρώπων που αυτοπροσδιορίζονται ως ζώα, ο Walsh στη συνέχεια του ντοκιμαντέρ προσθέτει μια δεύτερη συνέντευξη με μια τρανς γυναίκα που ανήκει σε μια υποκουλτούρα που πράγματι υπάρχει στις ΗΠΑ και αφορά τον αυτοπροσδιορισμό ως furry και therian (δεν μεταφράζω τους όρους γιατί δε ξέρω αν έχουν μεταφραστεί στη χώρα μας).
 
Ένας σημαντικός μελετητής αυτής της υποκουλτούρας, ο Courtney Plante, επισήμανε σχετικά με τις ως άνω αναφορές: «Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο για περισσότερο από μια δεκαετία ο ισχυρισμός ότι υπάρχει πανδημία furries στα σχολεία που μαθητές τρώνε από μπολ σκύλου ή γαβγίζουν και σφυρίζουν στην τάξη. Και όμως, παρά το γεγονός ότι έχουμε μελετήσει χιλιάδες άτομα που ανήκουν στην υποκουλτούρα των furries, δεν βρήκαμε κανένα στοιχείο που να τον υποστηρίζε. Εάν υπήρχε επιδημία παιδιών που ουρλιάζουν και νιαουρίζουν στα σχολεία, άλλωστε, θα ήταν πολύ εύκολο να να γίνει μια καταγραφή σε κάμερες ή φωτογραφίες». Επιπλέον το έγκυρο πρακτορείο Reuters έλεγξε τους ισχυρισμούς σχετικά με τις υποτιθέμενες δράσεις παιδιών «furries» σε σχολεία των ΗΠΑ στο παρελθόν και δεν βρήκε στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι υπάρχουν τέτοια άτομα που προκαλούν προβλήματα στις τάξεις ή σχολεία που αναπτύσσουν πολιτικές για τη συμπερίληψής τους ως επίσημη ταυτότητα.
 
Η σημασία της εμμονής σε ένα στοιχείο, εν προκειμένω τις γάτες, είναι πολύ σημαντική για την διάδοση τέτοιων μύθων από ακραίες φωνές καθώς με τον τρόπο αυτό διογκώνουν το στοιχείο της ενεργοποίησης. Μια γυναίκα και μητέρα από το Φοίνιξ έγινε viral επειδή εμφανίστηκε σε συνεδρίαση της σχολικής επιτροπής ντυμένη γάτα και δήλωσε ότι φόρεσε τη στολή αυτή για να διαμαρτυρηθεί για την δήθεν woke ατζέντα του σχολείου. Στην πραγματικότητα βέβαια ήθελα να στοχοποιήσει διεμφυλικό μέλος του προσωπικού του σχολείου γιατί της φαινόταν αρκετά ανδροπρεπές και δεν επιθυμούσε να έρχεται σε επαφή με το παιδί της. “Είμαι γάτα. Νιάου, νιάου. Δεν είμαι γυναίκα ντυμένη γάτα. Είμαι γάτα. Πόσοι από εσάς πιστεύετε και αποδέχεστε ότι είμαι γάτα;” ρώτησε στην ομιλία της. “Πόσοι από εσάς πιστεύετε ότι το παιδί σας ή ένα παιδί από αυτό το σχολείο θα πίστευε ότι είμαι στην πραγματικότητα γάτα; Κανείς. Έχετε δίκιο. Η αλήθεια υπερισχύει της φαντασίας. Η πραγματικότητα υπάρχει. Η διάκριση είναι έμφυτη και κάτι που είμαστε”.
 
Η συγκεκριμένη κυρία βέβαια δεν ήταν η πρώτη φορά που έγινε πρωτοσέλιδο. Τον Δεκέμβριο του 2020 αψήφησε το lockdown της πολιτείας και αρνήθηκε να κλείσει το κομμωτήριο της στο Όρεγκον. Για τον λόγο αυτό της επιβλήθηκε πρόστιμο 14.000 δολαρίων από την πολιτεία. Τελικά μήνυσε τον κυβερνήτη ζητώντας αποζημίωση 100.000 δολαρίων λόγω του κλεισίματος και του προστίμου που της επιβλήθηκε, πυροδοτώντας συζήτηση σε εθνικό επίπεδο για την συνταγματικότητα lockdown και τα δικαιώματα των ιδιοκτητών επιχειρήσεων.
 
O πρώην πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς κατηγόρησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι φέρνει την woke ατζέντα στην χώρα μας επειδή υπό την απειλή καταδίκης της χώρας μας στον ευρωπαϊκό δικαστήριο, διεύρυνε το δικαίωμα του γάμου στο ελληνικό οικογενειακό δίκαιο για όλα τα πρόσωπα ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου ή έκφρασης φύλου. Βεβαίως όταν η woke ατζέντα δεν ήταν σημαία ευκαιρίας για την άκρα δεξιά ο κ. Σαμαράς συμφωνούσε με τον νύν πρωθυπουργό όταν ο δεύτερος από το βήμα της Βουλής, κατά την συζήτηση για το νομοσχέδιο για την νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου είπε: «Μίλησα με έναν ειδικό (σ.σ. γιατρό) για να πληροφορηθώ καλύτερα την ουσία του προβλήματος. Μου διηγήθηκε, λοιπόν, μια ιστορία για ένα νέο παιδί, ο οποίος τον βρήκε και του ζήτησε να συνηγορήσει στην αλλαγή φύλου, επειδή ανέβηκε στον Υμηττό και του το είπε ένας εξωγήινος. Πραγματική ιστορία, κ. Υπουργέ. Και μου λέτε εσείς ότι είναι προοδευτικό να αδιαφορείτε για την πιθανότητα ενός παιδιού 18 χρονών να πάρει μια τέτοια απόφαση, χωρίς να υπάρχει μια ιατρική δικλείδα ασφαλείας. Αυτή είναι πραγματική ιστορία, κ. Υπουργέ. Και, με το νομοσχέδιό σας, αυτός ο άνθρωπος, ναι, μπορεί να προβεί σε αλλαγή φύλου και να το βρει μπροστά του αυτό το πρόβλημα για μια ζωή. Χωρίς να έχουν αυτοί οι άνθρωποι πλήρη συναίσθηση των συνεπειών που μια τέτοια απόφαση μπορεί να προκαλέσει σε ολόκληρή τους τη ζωή».
 
Υπό την έννοια αυτή, οι αντι-woke «ανησυχίες» δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συστηματική προσπάθεια λευκών προνομιούχων συντηρητικών ανδρών και γυναικών να εξοβελίσουν από την δημόσια σφαίρα τα αιτήματα για συμπεριληπτικές κοινωνίες ισονομίας. Η προσπάθεια για αναπαραγωγή των ανισοτήτων, των αποκλεισμών των διακρίσεων. Η προσπάθεια για αισθητικοποίηση και δικαιολόγηση της έμφυλης βίας, της ομοφοβίας, της τρανσφοβίας, του σεξισμού.
Παντελής Προμπονάς