Είμαστε αντιμέτωποι με το διαρκές ναυάγιο της μεταναστευτικής και προσφυγικής πολιτικής της ΕΕ. Σήμερα το πρωί, στην εκπομπή του ΑΝΤ1 «Καλημέρα Ελλάδα», με τον Γιώργο Παπαδάκη και την Μαρία Αναστασοπούλου, τόνισα ότι χρειαζόμαστε ασφαλείς, ελεγχόμενες διόδους για τις μεταναστευτικές ροές. Ωστόσο μόνο η παρέμβαση στις αιτίες θα δώσει ουσιαστική λύση. Οι εμφύλιοι πόλεμοι, οι συρράξεις, οι ανταγωνισμοί, οι οικονομικές ανισότητες γεννούν τις ροές και ο πρώτος Κόσμος έχει ευθύνες για τους κανόνες που χαρακτηρίζουν τη ζωή πάνω σε αυτό τον πλανήτη. Ως προς τη συγκεκριμένη τραγωδία στην Πύλο, η χώρα μας είχε την ευθύνη της διάσωσης και υπήρχαν δυνατότητες. Υπάρχουν αναπάντητα ερωτήματα για όσα έγιναν και πιστεύω ότι αυτό το ζήτημα θα απασχολήσει για χρόνια τη χώρα μας. Ελπίζω να μην καταλήξει όπως το Φαρμακονήσι. Παρακάτω σημεία από όσα είπα:
Μαζί με το αλιευτικό «ναυάγησε» και η μεταναστευτική και προσφυγική πολιτική της ΕΕ. Αυτό το «ναυάγιο» είναι διαρκές και ως προς την αντιμετώπιση των μονιμότερων και βαθύτερων αιτιών, που γεννούν το φαινόμενο των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών, γιατί μη μου πείτε ότι ο Πρώτος Κόσμος, στον οποίο ανήκει και η ΕΕ, δεν έχει ευθύνες για τους κανόνες που χαρακτηρίζουν και διέπουν τις συνθήκες της ζωής πάνω σ’ αυτό τον πλανήτη. Οι εμφύλιοι πόλεμοι, οι συρράξεις, οι ανταγωνισμοί, οι οικονομικές ανισότητες, είναι το υπόβαθρο αυτών των φαινομένων. Από την άλλη και η διαχείριση είναι σε λάθος κατεύθυνση, απ’ ότι φαίνεται αυτή τη στιγμή. Συνολικά για την Ευρώπη που πρωτοστατεί και ακολουθεί και η Ελλάδα. Υπάρχει ανάγκη να αλλάξει το πλαίσιο της μεταναστευτικής πολιτικής. Θα πρέπει να εξασφαλίζουμε νόμιμες διόδους ελέγχου των μεταναστών και των προσφύγων. Η λογική του ότι αναθέτω τον ρόλο του «δεσμοφύλακα» στην Ελλάδα ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα βρίσκεται στα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης, τελικά απλώς ανεβάζει τις τιμές των διακινητών και δημιουργεί περισσότερες πιθανότητες για τραγικά ναυάγια. Όταν συζητούσαμε για τον φράχτη είπαμε πόσο μάταιο μέτρο είναι τελικά και πόσο δεν μπορεί να αποτελέσει, από μόνο του, στοιχείο απάντησης στο μεταναστευτικό. Αυτό επιβεβαιώθηκε. Αν ασχοληθούμε με το ναυάγιο πιο συγκεκριμένα, είδαμε ότι υπήρξε μια αντιφατική προσέγγιση. Στην αρχή μας έλεγαν ότι δεν είναι στα όρια της ευθύνης μας, γιατί είναι στα διεθνή ύδατα. Τελικά, τα πρωτόκολλα επιβάλλουν οτι, όταν έχεις πάρει τόσο έγκαιρα το μήνυμα ότι εκεί υπάρχει ένα πλοίο που δεν είναι αξιόπλοο και κινδυνεύουν 600 – 700 άνθρωποι, έχεις την υποχρέωση να παρέμβεις. Δεν έγιναν όσα έπρεπε να γίνουν. Μια παρέμβαση διάσωσης, άρα κινητοποίηση όλων των μέσων που έχεις. Να μη κάθεται το ναυαγοσωστικό, το οποίο δεν κινητοποιήθηκε, στο Γύθειο. Υπήρχε δυνατότητα ακόμη και για παρέμβαση από το Πολεμικό Ναυτικό, να κάνει νηοψία. Υπάρχουν ερωτήματα. Λέω για το τι δυνατότητες είχαμε. Με τη Frontex, επίσης, δεν υπήρξε, απ’ ότι φαίνεται, μια καλή συνεννόηση. Πάντοτε σε αυτές τις περιπτώσεις οι άνθρωποι που επιχειρούν στο πεδίο παίρνουν και κάποιες εντολές. Το πόρισμα δεν θα το βγάλω εγώ. Αυτή η υπόθεση θα απασχολήσει πολλά χρόνια τη χώρα μας και θα το μάθουμε. Ελπίζω να μην έχει κατάληξη ανάλογη με αυτή που είχε η υπόθεση του Φαρμακονησίου.
