— Παρ’ ότι η διαδικασία εκλογής νέου προέδρου, με την ψηφοφορία να έχει οριστεί γι’ αυτή την Κυριακή, είναι κορυφαίας σημασίας για το κόμμα μας, δεν μπορούμε παρά να έχουμε στη σκέψη μας αυτές τις μέρες τη Θεσσαλία και τα όσα υπομένουν οι άνθρωποι εκεί. Μιλώντας στην εκπομπή «ΣΗΜΕΡΑ» του ΣΚΑΪ, με τους δημοσιογράφους Δημήτρη Οικονόμου και Άκη Παυλόπουλο, τόνισα ότι πρέπει να τραβήξουμε μια γραμμή και να σχεδιάσουμε αλλιώς τα πράγματα. Είναι πολλά αυτά που δεν έγιναν στον τομέα των αντιπλημμυρικών έργων και των βασικών υποδομών. Σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, είναι σαφές για μένα ότι πρέπει να μιλήσουμε για τις αιτίες της μεγάλης εκλογικής ήττας και στη συνέχεια να προχωρήσουμε με κριτήριο τις ανάγκες της κοινωνίας και τον στόχο για ένα ισχυρό κόμμα, με συνθέσεις και ενότητα. Θεωρώ ότι κάθε υποψηφιότητα κρίνεται. Εγώ δεν είμαι υπέρ μιας επικοινωνιακής τακτικής που οδηγεί σε έναν επικοινωνιακό «πελτέ» που περιέχει λίγο απ’ όλα.
Ακολουθούν σημεία της συνέντευξης:
– Για την εκλογική διαδικασία στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ:
Η υποψηφιότητα του κ. Κασσελάκη είναι καθ’ όλα σύννομη με το καταστατικό και τα προβλεπόμενα. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι το καταστατικό «μπάζει», όχι για τον κ. Κασσελάκη, αλλά με βάση το γεγονός ότι σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης δεν προβλέπεται κάποιος, ο οποίος είναι λιγότερο από ένα μήνα σε ένα κόμμα, να μπορεί να διεκδικεί την ηγεσία του κόμματος. Στην Ευρώπη, τα κόμματα τα οποία εκλέγουν τον αρχηγό τους με αυτή την μέθοδο -δεν το κάνουν όλα, τα περισσότερα έχουν άλλους τρόπους, μέσα από συνέδριο κλπ- με απευθείας εκλογή από τα μέλη, προσδιορίζουν ποιο είναι το εκλογικό σώμα τρεις μήνες, έξι μήνες πριν και κατεβαίνουν οι υποψήφιοι με τις πλατφόρμες τους. Διότι η σχέση του μέλους δεν είναι ίδια με του ψηφοφόρου ή του φίλου. Ο ψηφοφόρος σε κρίνει στην κάλπη στις εθνικές εκλογές. Αυτός που αποφασίζει να μπει σε κόμμα σημαίνει ότι αποδέχεται ένα πλαίσιο ιδεών, προγραμματικό, αξιών, συμμετέχει, πιστεύει σ’ αυτό τον χώρο. Αυτό είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να δούμε στο έκτακτο συνέδριο που θα γίνει.
Κάθε κίνηση, κάθε δημόσια τοποθέτηση από τους διεκδικητές του προεδρικού θώκου, κρίνεται. Εγώ, δημόσια και ευθέως θα σας πω ότι δεν είμαι οπαδός της λογικής ότι χάριν μιας επικοινωνιακής αναγκαιότητας τα βάζουμε όλα μέσα σε ένα μίξερ και βγάζουμε έναν επικοινωνιακό «πελτέ». Με ενδιαφέρει η ουσία, όχι το περίβλημα. Θεωρώ ότι υφέρπει αυτός ο κίνδυνος. Πολύ επικοινωνία και λιγότερο ουσία. Βάλε και λίγο «σύγχρονο αριστερό κόμμα», βάλε και το άλλο κλπ.
Ορισμένα πράγματα θα πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε όπως είναι και, επαναλαμβάνω, όχι, χάριν μιας επικοινωνιακής λογικής, να τα στρογγυλεύουμε. Δεν αναφέρομαι στο αναφαίρετο δικαίωμα του οποιουδήποτε να πάει στην Μακρόνησο. Να μιλήσουμε όμως επί της ουσίας; Τι είναι είναι η Μακρόνησος; Η Μακρόνησος είχε θύματα και θύτες. Δεν μπορούμε να τους εξισώνουμε. Δεν είναι απλώς ο διχασμός, είχε θύματα και θύτες. Είναι η ακραία έκφραση του μετεμφυλιακού κράτους. Θα σας πω ποιο είναι το ατόπημα εδώ. Δεν μπορείς να αναφέρεσαι σε ιερά τέρατα της Ιστορίας μας, ανθρώπους που ήταν εκεί έγκλειστοι και να τους παρομοιάζεις με τους υποψήφιους τους ΣΥΡΙΖΑ. Δείχνει μια αμετροέπεια αυτό και μη γνώση της κατάστασης.
Όταν ακούω πολλά «εγώ», κρατάω «μικρό καλάθι». Το κρίσιμο για τον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα δεν είναι να ψάξει να βρει τον νέο Μεσσία του, αλλά να καταλάβει πρώτα απ’ όλα γιατί έχασε. […] Όποιος δεν θέλει να καταλάβει τι έχει συμβεί και να κατανοήσει την πραγματικότητα, τότε υιοθετεί ένα κυνήγι εσωτερικών εχθρών. Ακούω και διάφορους άλλους που λένε για «ιδιοκτήτες». Δεν είμαστε ιδιοκτήτες στην Αριστερά, υπηρέτες είμαστε, των αξιών, των ιδεών της. Με ανιδιοτέλεια και μερικοί από εμάς για πάρα πολλά χρόνια. Γι’ αυτό σας λέω, μέτρο, ορθός πολιτικός λόγος, χαμηλοί τόνοι, επί της ουσίας συζήτηση.
Η ενότητα ενός κόμματος είναι μια αυταξία, πρέπει να την επιδιώκει. Εμείς θέλουμε να διαμορφώσουμε ένα νικηφόρο σχέδιο για να φύγει αυτή η κυβέρνηση για το καλό της χώρας και της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών. Άρα, όταν αρχίζουμε να αφαιρούμε δυνάμεις από αυτή την προσπάθεια, προφανώς το σχέδιό μας αδυνατίζει.
Θα σας πω τι πρέπει να αποφύγουμε. Πριν σας είπα τι πρέπει να κάνουμε. Πρέπει να αναγνώσουμε τις αιτίες αυτής της μεγάλης και βαριάς ήττας. Το δεύτερο που θα πρέπει να κάνει, ο καθ’ ένας που διεκδικεί αυτή τη θέση, είναι να καταθέσει πρωτογενώς τις θέσεις του και να μη προσπαθεί να αντλήσει κύρος από τη σκιά του Αλέξη Τσίπρα με φράσεις «με φύτεψε» ή «είμαι συνέχεια…». Δεν το θέλει και ο ίδιος.
Εγώ επικαλούμαι τα πολιτικά κριτήρια του κόσμου που θα έρθει να ψηφίσει. Εάν ξαναέφτιαχνα το καταστατικό του κόμματος θα άλλαζα πολλά πράγματα. Δεν είμαι της άποψης ότι τα κόμματα πρέπει να συγκροτούνται στη βάση οπαδών και φίλων και ψηφοφόρων, αλλά μελών τα οποία αποφασίζουν και πρέπει να έχουν ρόλο και να συμμετέχουν σε αυτή την κοινή προσπάθεια.
– Για τα ζητήματα της Πολιτικής Προστασίας:
Θεωρώ ότι στη Θεσσαλία συμπυκνώνεται όλη η πολιτική ευθύνη, ο τρόπος που είναι συγκροτημένο αυτή τη στιγμή το κράτος, η Πολιτική Προστασία, η περιφερειακή διοίκηση, όλα μαζί σε ένα εκρηκτικό μείγμα. Να μπορέσουμε να τραβήξουμε μία γραμμή και να τα δούμε όλα εξαρχής, το σχεδιασμό των πόλεων, την οριοθέτηση των ρεμάτων, του Πηνειού, των παραποτάμων. Το να πηγαίνουν τα χρήματα που εγκρίνονται για αντιπλημμυρικά έργα στην ώρα τους και όχι να έρχεται ο Εισαγγελέας -καλά κάνει τώρα- και με αφορμή τον ΙΑΝΟ μετά το 2020 να διερευνά που πήγαν τα χρήματα. Αν υπάρχει θέμα αυτό θα το πει η Δικαιοσύνη… Υπάρχουν, όμως, αμείλικτα ζητήματα. Τα ποσά που δεν διέθεσε η κυβέρνηση από το Ταμείο Ανάκαμψης για τη δασοπροστασία, για την Πολιτική Προστασία, για τα αντιπλημμυρικά. Τα χρήματα που δεν εκταμιεύτηκαν για να γίνουν στην ώρα τους τα έργα του ΙΑΝΟΥ. Τώρα ο πρωθυπουργός εμφανίζει τα 2,2 δισ. ευρώ και μαθαίνουμε ότι δεν είναι νέα χρήματα αυτά, αλλά αυτά που χάσαμε επειδή δεν κάναμε αυτό που έπρεπε στην ώρα του. Εάν αυτά τα χρήματα είχαν εκταμιευτεί και είχαν υλοποιηθεί τα έργα στην ώρα τους με σωστό τρόπο, θα μετράγαμε μικρότερες ζημιές.
Η μεγαλύτερη πολιτική ευθύνη έγκειται στο ότι δεν αιφνιδιάστηκε η κυβέρνηση. Δεν αναφέρομαι στο γεγονός ότι το Αστεροσκοπείο είχε προειδοποιήσει τρεις μέρες πριν. Κι αυτό ελέγχεται. Αναφέρομαι στο ότι για πρώτη φορά σ’ αυτή τη χώρα, το 2016, είχαμε κάνει ένα βήμα κι αποκτήσαμε εθνική στρατηγική για την κλιματική προσαρμογή. Για πρώτη φορά το 2018 -κι αυτό ήταν έργο ΣΥΡΙΖΑ- υπήρξαν σ’ αυτή τη χώρα τα σχέδια αντιμετώπισης πλημμυρικών κινδύνων και τα «πάγωσε» αυτή η κυβέρνηση. Με αποτέλεσμα οι Ευρωπαίοι να μας λένε “τι κάνετε”; Αν τα δείτε αυτά τα σχέδια και βάλετε δίπλα τον πλημμυρικό χάρτη, θα δείτε ότι οι περιοχές που πλημμύρισαν είναι αυτές για τις οποίες υπήρχαν προβλέψεις.
Τα κόμματα αποκτούν νόημα όταν μπορούν και μιλούν γι’ αυτά ακριβώς τα ζητήματα, καταθέτουν προτάσεις, δεν ασκούν μόνο κριτική και δείχνουν μια διαφορετική προοπτική. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε εμείς.
