📺Η κυβέρνηση κρίνεται και από τα πεπραγμένα της. Από τις προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή δεν έχει προκύψει ούτε όραμα, ούτε σχέδιο απο την πλευρά της. Μιλώντας σήμερα το πρωί στην εκπομπή «Σαββατοκύριακο από τις έξι» της ΕΡΤ1, στον δημοσιογράφο Δημήτρη Κοτταρίδη, σημείωσα ότι δεν ακούσαμε τίποτα για την αναγκαία αλλαγή του παραγωγικού υποδείγματος ή για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, που ειδικά στα τρόφιμα βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Η κυβέρνηση φαίνεται να έχει «βολευτεί» με τα αυξημένα έσοδα της υπερφορολόγησης μέσω της ακρίβειας και των αμείωτων συντελεστών ΦΠΑ. Σε ό,τι αφορά εμάς, στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, θα έλεγα ότι χρειαζόμαστε ένα ισχυρό σοκ συλλογικότητας. Έχουμε την ευκαιρία ενεργητικής συμμετοχής στις δημοκρατικές διαδικασίες ενός κόμματος της σύγχρονης Αριστεράς, στήριγμα του προοδευτικού κόσμου και για έναν ειλικρινή απολογισμό, που θα μπορούσε να αποκαταστήσει τις σχέσεις εμπιστοσύνης με τμήματα της κοινωνίας, με τα οποία είχαμε ουσιαστικά σημεία επαφής κατά το παρελθόν. Ορισμένα σημεία από όσα είπα:
Ακολουθούν σημεία της συνέντευξης:
✔ Δεν ακούσαμε στις προγραμματικές δηλώσεις κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο από την κυβέρνηση:
Δυστυχώς, εγώ δεν είδα κανένα όραμα, όπως ακούστηκε πριν. Είδα έναν πρωθυπουργό ο οποίος -δυστυχώς ή ευτυχώς γι’ αυτόν- ξανακυβερνά μετά από μια σχεδόν πλήρη τετραετία, άρα ο τρόπος που κρίνεται δεν είναι μόνο επί των προθέσεων, αλλά και σε σχέση με τα πεπραγμένα του. Τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας είναι ορατά, συζητήθηκαν και προεκλογικά και τα έχουμε μπροστά μας. Δεν είδα, λοιπόν, κανένα όραμα σε σχέση με το παραγωγικό, το οικονομικό υπόδειγμα στην Ελλάδα. Οι διαχρονικές παθογένειες είναι παρούσες, η Ελλάδα είναι εξαρτημένη από τις εισαγωγές, έχει μια έκρηξη στο έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου της και στις εξωτερικές συναλλαγές. Έχει δεκαπλασιαστεί την τετραετία διακυβέρνησης από τη ΝΔ. Παρά τις μεγάλες δυνατότητες που παρέχονται από τους πόρους του τρέχοντος ΕΣΠΑ και από το Ταμείο Ανάκαμψης, δεν είδαμε κατά προτεραιότητα ένα σχέδιο που θα λέει ότι η κυβέρνηση θα σταθεί αρωγός σε αυτούς τους κλάδους της οικονομίας, σε αυτούς τους παραγωγικούς τομείς, αυτά θα δημιουργήσουν νέες, ανταγωνιστικές, θέσεις εργασίας, για να μπορέσουμε να σπάσουμε την παθογένεια του εγχώριου παραγωγικού μοντέλου, το οποίο αναπαράγει ελλείμματα.
Δεν είδαμε, επίσης, κανένα σχέδιο σε σχέση με τα θέματα της ακρίβειας. Στο ερώτημά σας πριν, είπατε πολύ σωστά ότι η ακρίβεια στα τρόφιμα όχι μόνο δεν αποκλιμακώνεται, μα μεγεθύνεται. Εδώ υπάρχει ένα θέμα πια, πως θα μπορέσουμε να κάνουμε βήματα ώστε να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο της κερδοσκοπίας, καθώς όλοι γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα είναι μία περίπτωση που από το χωράφι μέχρι το ράφι έχει τεράστια ποσοστά κέρδους για όλους τους ενδιάμεσους που διαμεσολαβούν. Άρα, χρειάζονται ελεγκτικοί μηχανισμοί.
Ακούσαμε ευχολόγια σε σχέση με τον μέσο μισθό, αλλά ο μέσος μισθός, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα, δεν «διατάσσεται», δεν μιλάμε για τον κατώτατο, μπορεί μόνο να είναι απότοκο κάποιων πραγμάτων. Αλλά, χωρίς Επιθεώρηση Εργασίας, που να ελέγχει κατά πόσο καταπατάται η εργασιακή νομοθεσία, που να ελέγχει τις εργασιακές σχέσεις; Είδαμε τις τραγικές εικόνες στην Ρόδο, που τις δικαιολόγησε ο κ. Γεωργιάδης, λέγοντας μάλιστα κάτι που δεν έχει λεχθεί ποτέ από υπουργό Εργασίας, ότι αν είναι με τη συναίνεση του εργαζόμενου δεν υπάρχει καταπάτηση της νομοθεσίας. Αν δεν έχεις Επιθεώρηση Εργασίας, εάν δεν έχεις συλλογικές συμβάσεις, εάν δεν έχεις κλαδικές συμβάσεις, δεν πρόκειται να ανέβει ο μισθός ακόμη κι αν συγκεκριμένοι κλάδοι ανθήσουν, για παράδειγμα ο κλάδος του τουρισμού.
Δεν είδαμε μια διαφορετική πολιτική ούτε για τα θέματα της ηλεκτρικής ενέργειας και του κόστους. Φαίνεται ότι η κυβέρνηση έχει «βολευτεί» στην ακρίβεια, στους έμμεσους φόρους που εισπράττει μέσω του ΦΠΑ για να κάνει κάποιες διανεμητικές παρεμβάσεις όσο πάει. Αυτά όμως, δυστυχώς δεν αποτελούν ένα σχέδιο με όραμα και προοπτική.
Ήταν μια τραγωδία η παρουσία της κυβέρνησης στα ζητήματα του δημόσιου συστήματος υγείας, με αιχμή τα θέματα του ΕΚΑΒ, τα οποία βγήκαν με δραματικό τρόπο στην επιφάνεια. Είναι φοβερό να μιλάνε για 10.000 προσλήψεις, κάτι που ουσιαστικά σημαίνει ότι στο τέλος της τετραετίας, εάν και όποτε γίνουν, δεν θα έχουμε παραπάνω απασχολούμενους στο σύστημα υγείας. Προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι να διατηρήσει στο 35% τις ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία, που είναι οι μεγαλύτερες στην Ευρώπη, όπου ο μέσος όρος είναι 15%. Προτεραιότητά της είναι να υποβαθμίσει το δημόσιο σύστημα υγείας, αντιμετωπίζοντας την υγεία ως ένα εμπόρευμα. Η υγεία δεν είναι εμπόρευμα.
✔ Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ χρειάζεται ένα ισχυρό σοκ συλλογικότητας στη λειτουργία του:
Όταν ένα κόμμα πηγαίνει σε μια νέα περίοδο, την μετά Τσίπρα περίοδο, να την ονομάσουμε έτσι, αυτό προφανώς στρέφει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας. Μετά από 15 χρόνια μιας πετυχημένης πορείας του Αλέξη Τσίπρα στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, πάμε σε μια νέα περίοδο. Αυτό δεν είναι εύκολο διότι γίνεται μέσα σε συνθήκες βαριάς ήττας στις τελευταίες εκλογές, αλλά νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποδείξει ότι είναι ένα σύγχρονο κόμμα της ευρωπαϊκής Αριστεράς, το οποίο μπορεί να συνθέτει και μπορεί να απευθύνεται στην κοινωνία με σύγχρονους όρους. Θα έχουμε μια συλλογική και δημοκρατική διαδικασία, διότι θεωρώ ότι για να επανακτήσει το κύρος της η πολιτική στο σύνολό της, πρέπει να δείχνει ένα διαφορετικό δείγμα γραφής. Τα μέλη δεν είναι followers, δεν είναι απλά ψηφοφόροι, πρέπει να συμμετέχουν και να διαμορφώνουν τις αποφάσεις. Νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα αποδείξει για άλλη μια φορά ότι πραγματικά είναι μια «όαση» δημοκρατικής λειτουργίας.
Παρότι θεωρώ ότι είναι κομβικό ζήτημα το θέμα των προσώπων, νομίζω ότι δεν πρέπει να εστιάσουμε μόνο σε αυτά. Πρέπει να συζητήσουμε πάρα πολλά πράγματα για να βρούμε έναν πιο δυναμικό βηματισμό.
Δεν ξέρω τι και κατά πόσο, έλυσαν όλα τα πρώην και τα νυν μεγάλα κόμματα και με ποιο τρόπο, αλλά αυτό που είναι χαρακτηριστικό είναι ότι κάθε φορά υποτιμούσαν τα πολιτικά συμπεράσματα. Αυτό έχει μεγάλη σημασία. Η αξιοπιστία ανακτάται όταν ο κόσμος καταλαβαίνει που έκανες λάθος, που πέτυχες κάτι, ποιες είναι οι σύγχρονες ανάγκες και πως πας να τις εκφράσεις. Θεωρώ ότι αυτό το στοιχείο λείπει από την ελληνική πολιτική ζωή και ιδιαίτερα στις φάσεις της διαδοχής. Δεν είδα όταν άλλαξε πρόεδρο η ΝΔ να πει που έκανε λάθος. Δεν έχω καν ακούσει το ΠΑΣΟΚ παλαιότερα και τη ΝΔ τώρα, ποια είναι η δική τους ευθύνη για την χρεοκοπία της χώρας το 2010, που ακόμα την «ουρά» αυτή της χρεοκοπίας πληρώνουμε. Αυτό που χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αυτή τη στιγμή είναι ένα ισχυρό σοκ συλλογικότητας στη λειτουργία του.
