Στην πιεστική ανάγκη της κοινωνίας για ανάσχεση της ακρίβειας στην ενέργεια, η οποία συμπαρασύρει μια σειρά από κρίσιμους τομείς της οικονομίας σε επώδυνες ανατιμήσεις, η κυβέρνηση απαντά με την άθλια μεθόδευση της περαιτέρω ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, μέσω της απώλειας ελέγχου του 51% του μετοχικού κεφαλαίου της. Ίσως γι’ αυτό ο κ. Μητσοτάκης παρέλειψε να το ανακοινώσει από τη ΔΕΘ. Ωστόσο, η αποποίηση του ελέγχου της ΔΕΗ από το Δημόσιο υπερβαίνει τη συγκυρία. Πρόκειται για την απώλεια ενός αναντικατάστατου εργαλείου προσανατολισμού και υλοποίησης της ενεργειακής στρατηγικής της χώρας, ενός παράγοντα ισορροπίας της ενεργειακής αγοράς. Στο μέλλον, όποιο κι αν είναι το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της ενεργειακής αγοράς, η δυνατότητα άμεσου ελέγχου και καθορισμού των εξελίξεων από την Πολιτεία θα είναι πολύ πιο περιορισμένη από σήμερα.
Πρόσκαιρα έσοδα περιορισμένης και αμφίβολης επίδρασης και μόνιμες ζημιές για τη χώρα, τα νοικοκυριά και την παραγωγική διαδικασία, θα είναι το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής. Με τα φαινόμενα της κλιματικής κρίσης να οξύνονται και το ζήτημα των ανισοτήτων -που περιλαμβάνει και την αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας- να αναδεικνύεται σε πρωτεύον στις ανεπτυγμένες χώρες, η ελληνική κυβέρνηση αναζητεί λύσεις στο χρηματιστήριο και στους ιδιώτες επενδυτές.
Αυτό είναι το διαρκές, ιστορικό, πολιτικό έγκλημα της ΝΔ. Είναι η συνέχεια μιας πολιτικής που σχεδιάστηκε και αποφασίστηκε χρόνια πριν, για να πάρει, τελικά, μορφή αυτή την περίοδο. Αρχικά, μέσα από τις πρόσφατες ιδιωτικοποιήσεις ενεργειακών Δικτύων – φυσικών μονοπωλίων, όπως της ΔΕΠΑ Υποδομών στον τομέα του φυσικού αερίου και του ΔΕΔΔΗΕ στη διανομή ηλεκτρικής ενέργειας και τώρα με τη ΔΕΗ, με αποτέλεσμα να χαθούν «σε μια στιγμή» ανεκτίμητοι βραχίονες παρέμβασης του κράτους στον ενεργειακό τομέα, αλλά και ανυπολόγιστες μελλοντικές υπεραξίες υπέρ του Δημοσίου. Είναι μια πολιτική που αγνοεί ότι η ενέργεια είναι πρωτίστως ένα κοινωνικό αγαθό και όχι χρηματιστηριακό πλεονέκτημα για τους ιδιώτες. Είναι μια δογματική πολιτική, η οποία κινείται στις ράγες της ξεπερασμένης στρατηγικής των ιδιωτικοποιήσεων, που μετρά διαχρονικές απώλειες για το Δημόσιο, σε όλους τους τομείς.
Το μέγεθος της καταστροφής που παράγει αυτή η κυβέρνηση, είναι πλέον ολοφάνερο και για τον πιο δύσπιστο.
Πάνος Σκουρλέτης
