
Το ερώτημα που τίθεται, ιδιαίτερα προς την πλευρά του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, είναι το εξής: εδώ εφαρμόστηκε μία πολιτική η οποία, για παράδειγμα, εκτίναξε δέκα φορές το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου και το έλλειμμα στις εξωτερικές πληρωμές της χώρας. Θέλετε να αλλάξει; Υπάρχει το δημόσιο σύστημα υγείας. Η ΝΔ έχει μια σαφή άποψη, λέει ότι η υγεία είναι εμπόρευμα, κατάργησε την αποκλειστική και πλήρη απασχόληση. Ο χώρος του ΠΑΣΟΚ έχει μια θετική παράδοση με το ΕΣΥ. Μπορούμε να κινηθούμε σε μία πολιτική ολόπλευρης στήριξης του ΕΣΥ; Για τα εργασιακά ζητήματα είδατε ότι υπάρχουν νέες θέσεις εργασίας, όμως οι περισσότερες από αυτές είναι ημιαπασχόλησης, «ελαστικές». Παντού τα βλέπω, ακόμη και στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα. Χθες ήμουν στον ΔΕΔΔΗΕ και μου έλεγαν ότι όλες οι καινούργιες προσλήψεις είναι με ατομικές συμβάσεις, χωρίς καμία πρόβλεψη αύξησης στο διηνεκές. Δεν υπάρχουν πια συλλογικές συμβάσεις ως πρακτική. Αυτά αποτελούν ένα πεδίο προγραμματικής σύγκλισης; Τι γίνεται, όμως, τώρα; Πετάει την μπάλα έξω. Άκουσα μια πολύ ωραία προσέγγιση, γενικώς περί των ανισοτήτων, την οικονομία. Μα αυτά, κ. Μάντζο, θεωρείτε ότι μπορείτε να τα εφαρμόσετε με τον κ. Σταϊκούρα υπουργό Οικονομικών και με την πολιτική Κυριάκου Μητσοτάκη; Αυτό είναι το ερώτημα που δεν απαντάτε και αυτό δεν μπορείτε να το αποφύγετε. Την άλλη πλευρά την ξέρουμε, διαφωνούμε, πορευόμαστε.