Η κυβέρνηση έφερε νύχτα μια τροπολογία για τη ΛΑΡΚΟ. Λίγες μόλις ώρες πριν συζητηθούν στο Πρωτοδικείο της Αθήνας τα ασφαλιστικά μέτρα των εργαζόμενων.
Μια τροπολογία, που δίνει την αρμοδιότητα στον ειδικό διαχειριστή να διακόψει τη λειτουργία της ΛΑΡΚΟ, να αναθέσει τη φύλαξη των εγκαταστάσεων σε τρίτους. Να βάλει λουκέτο δηλαδή.
Και αυτή η τροπολογία όπως και η προηγούμενη χρησιμοποιήθηκε σε ένα δικαστήριο. Και κατά διαβολική σύμπτωση και αυτή βόλευε τον εργοδότη και όχι τους εργαζόμενους
Την πρώτη είχατε προλάβει και την είχατε ψηφίσει.
Αυτή τώρα για τη ΛΑΡΚΟ την επικαλέστηκαν στο δικαστήριο πριν καν ψηφιστεί!
Πήγε δηλαδή εκπρόσωπος του Ελληνικού Δημοσίου και είπε στον Δικαστή ότι η δίκη δεν θα έχει αντικείμενο γιατί η Βουλή θα ψηφίσει μια τροπολογία που θα προβλέπει τη διακοπή της λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ.
Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό, εκτός από ωμή παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης;
Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί, εκτός από κατάφωρη παραβίαση της θεμελιώδους αρχής της διάκρισης των εξουσιών;
Και πώς αλλιώς μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει αυτές τις ενέργειες, εκτός από πρόθεση εξόντωσης των εργαζόμενων;
Δεν σας παίρνει εσάς να μιλάτε κουνώντας το δάχτυλο για δημόσιες επιχειρήσεις που εσείς χρεωκοπήσατε. Και μετά έρχεστε και λέτε για κρατικές ενισχύσεις και κακούς εργαζόμενους. Φτάνει πια. Έχει και το θράσος τα όριά του.
Και δεν φτάνει που χρεωκοπήσατε μια φορά τη χώρα.
Συνεχίζετε με την ίδια ζέση τις ίδιες ακριβώς καταστροφικές πολιτικές σας. Το ίδιο ακριβώς μοτίβο παραγωγικού μοντέλου. Αντί για ανασυγκρότηση της βιομηχανίας και του πρωτογενούς τομέα, σε ένα περιβάλλον επικίνδυνα ρευστό και πολλαπλά πιεστικό, εσείς επιμένετε στις παλιές συνταγές: τουρισμός, κατασκευές, real estate.
Καμία σοβαρή στρατηγική για επαναβιομηχάνιση με κίνητρα για επενδύσεις στην πράσινη μετάβαση.
Καμία στρατηγική για την ίδια τη ΛΑΡΚΟ. Για τον μεγαλύτερο παραγωγό σιδηρονικελίου στην Ευρώπη και έναν από τους πέντε μεγαλύτερους παγκοσμίως.
Σύμφωνα με τα χθεσινά στοιχεία του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ έχουμε μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα από αυτή που παρουσιάζει η κυβέρνηση και ο κ. Μητσοτάκης.
Με τη χώρα μας να παρουσιάζει τη μεγαλύτερη μείωση πραγματικού εισοδήματος από εργασία, σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη μέλη της ΕΕ, την περίοδο 2019-2023. -8,3%.
Με την καταγραφή αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας πάνω από τον πραγματικό μισθό. Δηλαδή, ένταση της εκμετάλλευσης και μείωση του μεριδίου των μισθών στη διανομή του εισοδήματος. [Και μην ξεχνιόμαστε. Σε λίγες μέρες ξεκινά η 6ήμερη εργασία].
Στην προτελευταία θέση ως προς το ποσοστό απασχόλησης, με τη μεγαλύτερη ψαλίδα ως προς το ποσοστό απασχόλησης μεταξύ ανδρών και γυναικών και με μεγάλες αποκλίσεις ανά περιοχή.
Με λίγα λόγια, είμαστε πρωταθλητές στη μείωση πραγματικού εισοδήματος από εργασία. Και όχι απλώς δεν συγκλίνουμε με την Ευρώπη σε όρους κοινωνικής βιωσιμότητας, αλλά το αντίθετο. Αποκλίνουμε ταχύτατα.
Φαίνεται ότι ανησυχείτε ιδιαιτέρως γιατί οι πολίτες που έχουν γονατίσει από την ακρίβεια καταλαβαίνουν πια την κοροϊδία. Καταλαβαίνουν ότι με την επικοινωνία και τα αποσπασματικά μέτρα δεν πέφτουν οι τιμές. Παίρνετε λοιπόν ένα μέτρο για το οποίο από νωρίς θριαμβολογείτε.
Υπάρχει όμως κάτι στην πραγματικότητα για να πανηγυρίσετε;
Προφανώς όχι. Πάλι τον κατώτερο συντελεστή που προβλέπει η ΕΕ εφαρμόζετε. 33%. Το 90% που είναι το πάνω όριο δεν έχει περάσει καν από το μυαλό σας. Και εντέλει μιλάμε για ένα ποσό κάτω των 300 εκ ευρώ. Εξαιρετική επικοινωνιακή έμπνευση, οφείλω να το αναγνωρίσω στους συμβούλους σας.
Μιλάμε για αναδιανομή του πλούτου.
Με ποιον είμαστε;
Με τους εργαζόμενους που χάνουν από το πραγματικό εισόδημα ή με τα συμφέροντα που κάνουν πάρτι στα κέρδη;
Με το ισχυρό κοινωνικό κράτος, τις πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις ή με την διατήρηση της αισχροκέρδειας, της απληστίας του κέρδους για τους λίγους;
Θα συμφωνήσουμε ότι οι πλούσιοι πρέπει επιτέλους να πληρώσουν; Θα μιλήσουμε για ένα εντελώς διαφορετικό, πραγματικά δίκαιο, φορολογικό σύστημα;
Που θα οδηγήσει σε ουσιαστική αναδιανομή υπέρ των πολλών και θα στηρίξει το κοινωνικό κράτος;
Τα στρογγυλέματα και η απολίτικη θολούρα δεν απαντάνε σε κανένα δίλημμα. Συσκοτίζουν την πραγματικότητα και τροφοδοτούν ακόμα περισσότερο την μεταπολιτική και την ακροδεξιά.
