Είδαμε όλα τα θέματα νομιμότητας και ηθικής σχετικά με την περίφημη «Ομάδα Αλήθειας». Ας δούμε λίγο και την ουσία του έργου της.
Ας πάρουμε ένα τυχαίο γεγονός. Σε ένα πανηγύρι, στην Βόρεια Ελλάδα, ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ χορεύει ένα τραγούδι, που τραγουδιέται στα σλαβομακεδονικά.
Κάποιοι τον παίρνουν με τα κινητά και το στέλνουν στο κόμμα. Το κόμμα το στέλνει σε μια ανεξάρτητη δημοσιογραφική ομάδα, η οποία παλεύει για την ανάδειξη της αλήθειας.
Μαζί με την σχετική τεκμηρίωση: ότι το τραγούδι αυτό είναι περίπου ο ύμνος των αλυτρωτικών σλαβομακεδονικών οργανώσεων του Καναδά και της Αυστραλίας, που θέλουν να αποσπάσουν τμήματα της ελληνικής επικράτειας.
Και μιλάει για κάποιον που περιμένει την αγαπημένη του στον δρόμο για την βρύση, να της τσακίσει το σταμνί, να πάει στην μάνα της αδειανή.
Η ανεξάρτητη δημοσιογραφική ομάδα δημοσιεύει το φοβερό ντοκουμέντο της εσχάτης προδοσίας. Και τα κανάλια το παίρνουν αμέσως και το κάνουν σημαία.
Κάποιοι άλλοι πολίτες, έξαλλοι με αυτή τη λάσπη, εμφανίζουν ένα άλλο βίντεο, όπου σε ένα ακριβώς ίδιο πανηγύρι, το ίδιο ακριβώς τραγούδι, στην ίδια ακριβώς ακατονόμαστη γλώσσα, το χορεύει ένας βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.
Στην λογική, μην κάνετε έτσι, πανηγύρι είναι, ένα τραγούδι χορεύουν.
Αλλά, προφανώς, η δεύτερη αποκάλυψη, που δίνει ένα εντελώς διαφορετικό νόημα στην πρώτη, αποσιωπάται πλήρως. Αυτό ονομάζεται ομάδα αλήθειας.
Στην επικοινωνία αυτό ονομάζεται «δηλητηριάζω το πηγάδι» – ή, με όρους περισσότερο αντιαισθητικούς, «φτύνω στη σούπα».
Που σημαίνει ότι διοχετεύω δυσμενείς πληροφορίες για κάποιον ή κάποιους, με στόχο να δημιουργήσω προκαταλήψεις σε βάρος τους.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι πληροφορίες είναι ψευδείς. Έτσι δεν είναι; Υπηρετούμε την αλήθεια.
Άλλωστε τα ψέματα έχουν μεγαλύτερο ρίσκο.
Άλλωστε αν μοντάρεις την αλήθεια και αφαιρέσεις διάφορα πράγματα που δεν σε βολεύουν, και αυτό που θα μείνει, αλήθεια θα είναι.
Και πάντα υπάρχουν και οι κρίσεις, που δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε ψέματα. Και παίζουν τον σπουδαιότερο ρόλο σε αυτό το είδος «ανεξάρτητης και αντικειμενικής ενημέρωσης».
Την δουλειά αυτή, πριν την δικτατορία, την έκανε ένας δημοσιογράφος ονόματι Σάββας Κωνσταντόπουλος.
Ο Σάββας Κωνσταντόπουλος αρθρογραφούσε στην εφημερίδα «Απογευματινή» και αργότερα εξέδωσε την εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος». Η οποία στο πρώτο φύλλο της είχε συγχαρητήρια επιστολή του Καραμανλή από το Παρίσι.
Ο Σάββας Κωνσταντόπουλος αποκάλυπτε κάθε τόσο εκθέσεις υπηρεσιών Ασφαλείας που έλεγαν ότι οι κομμουνιστές συγκέντρωναν δεκάδες χιλιάδες όπλα και ήταν έτοιμοι να κάνουν πραξικόπημα.
Ή ότι πολιτικοί πρόσφυγες συγκεντρώνονταν και εξοπλίζονταν στην αποκεί μεριά των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, με στόχο να εισβάλλουν στην Μακεδονία.
Ή ότι η Αριστερά είχε σχέδιο εξόντωσης αξιωματικών.
Ή ότι σχεδίαζε διείσδυση και δολιοφθορές σε στρατιωτικές μονάδες. Του Έβρου πχ.
Ο Σάββας Κωνσταντόπουλος δεν έλεγε ψέματα. Οι εκθέσεις αυτές υπήρχαν όντως.
Το ότι οι εκθέσεις αυτές έλεγαν ψέματα και γράφονταν μόνο και μόνο για να διοχετευτούν στον Σάββα Κωνσταντόπουλο, ήταν μια εντελώς δευτερεύουσα λεπτομέρεια.
Ο Σάββας Κωνσταντόπουλος είχε όλη την επιχειρηματολογία και όλα τα στοιχεία για το γεγονός ότι το ΚΚΕ, το 1940 ήθελε συνθηκολόγηση με τους Ιταλούς.
Ασχέτως αν ο γραμματέας του είχε στείλει επιστολή που έλεγε πάμε στο μέτωπο να πολεμήσουμε. Αυτές ήταν δευτερεύουσες λεπτομέρειες.
Ο Σάββας Κωνσταντόπουλος είχε πρόσβαση σε όλους τους φακέλους όλων των στελεχών της Αριστεράς. Και ήξερε ποιος από αυτούς, στην δικτατορία Μεταξά είχε υπάρξει μέλος της ΕΟΝ.
Σε ηλικία 13 ετών.
Ούτε αυτό ήταν ψέματα. Ήταν; Δεν ήταν.
Ο Σάββας Κωνσταντόπουλος ήξερε ότι το 1966, όταν έγινε το ναυάγιο της Φαλκονέρας, όπου πνίγηκαν 300 άνθρωποι, ακριβώς δίπλα βρισκόταν ο Σοβιετικός Στόλος της Μεσογείου. Αλλά δεν πήγε να βοηθήσει.
Και αυτό από εκθέσεις υπηρεσιών ασφαλείας. Τι θέλετε τώρα.
Ο Σάββας Κωνσταντόπουλος ήξερε ότι τον Λαμπράκη δεν τον είχε σκοτώσει το τρίκυκλο του Γκοτζαμάνη. Τον είχε τραυματίσει ελαφρά. Τον Λαμπράκη τον είχαν σκοτώσει οι σύντροφοί του μέσα στο αυτοκίνητο που τον πήγαινε στο νοσοκομείο.
Χωρίς λόγο. Για να δημιουργήσουν έναν ήρωα.
Ήξερε επίσης ότι όπου να ’ναι, ένας βασικός μάρτυρας της υπόθεσης Λαμπράκη θα έβγαινε να το επιβεβαιώσει.
Του είχαν ήδη προσφέρει ενάμιση εκατομμύριο δραχμές – περίπου 750.000 ευρώ σημερινά – για να βγει να το πει, γνωρίζοντας ότι βρισκόταν σε άθλια οικονομική κατάσταση. Αλλά αυτό, ήταν μια λεπτομέρεια που δεν χρειαζόταν να ξέρουμε.
Τον Μάρτιο του 1966, ο Σάββας Κωνσταντόπουλος έδωσε στο Χίλτον τέσσερεις διαλέξεις για να στηρίξει την άποψη ότι η Δικτατορία, μερικές φορές ήταν χρήσιμο πράγμα. Ειδικά όταν επρόκειτο να αποτρέψει την εκλογική συντριβή της Δεξιάς, που ήταν ο νόμιμος ιδιοκτήτης του κράτους.
Αλλά και να καταστήσει δυνατή την ανατροπή του Μακαρίου, την πραξικοπηματική ανακήρυξη της Ένωσης με την Ελλάδα και την παράδοση του μισού νησιού στους Τούρκους.
Τις διαλέξεις αυτές τις είχαν παρακολουθήσει ο πρωθυπουργός της χώρας Στ. Στεφανόπουλος με τους δύο αντιπροέδρους της κυβέρνησης, Γεώργιο Αθανασιάδη Νόβα και Ηλία Τσιριμώκο και άπειρος αριθμός από πολιτικούς της ΕΡΕ και στρατηγούς της εποχής.
Ο αρχηγός της ΕΡΕ, Π. Κανελλόπουλος του είχε στείλει τηλεγράφημα. Ο Καραμανλής από το Παρίσι του έστελνε τακτικά.
Γιατί έτσι είναι. Όταν υπηρετείς την ανεξάρτητη και αντικειμενική δημοσιογραφία και την αλήθεια, πάντα έχεις μεγάλη υποστήριξη. Το διαπιστώσαμε και προχθές.
Άλλωστε τότε ο Σάββας Κωνσταντόπουλος δεν ήταν ακόμα η χουντάρα που επρόκειτο να γίνει επί χούντας. Ήταν ένας τίμιος ανεξάρτητος εθνικόφρων δημοσιογράφος της Δεξιάς.
Ο Σάββας Κωνσταντόπουλος ήταν το 1966 ό,τι η Ομάδα Αλήθειας.
Για να λέμε του στραβού το δίκιο, η σημερινή Ομάδα Αλήθειας δεν είναι τόσο ισχυρή όσο ήταν ο Σάββας Κωνσταντόπουλος τότε.
Ήταν όμως πανίσχυρη παλιότερα. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνούσε και το αντισύριζα μέτωπο παρήγαγε αποτελέσματα.
Γιατί τότε, όλα τα ιδιωτικά κανάλια και όλες οι μεγάλες εφημερίδες λειτουργούσαν ακριβώς με την μέθοδο της Ομάδας Αλήθειας.
Ξέρετε. Η Συριζαία που πέταγε εικόνες της Παναγίας στα σκουπίδια, ο αδερφός της υπουργού που παίζει μπουζούκι, ο Μπαλαούρας που παίρνει δεκαπέντε συντάξεις και όλα αυτά.
Μέχρι την βίλα του Τσίπρα στο Σούνιο. Άλλο δείγμα ανεξάρτητης και αντικειμενικής πληροφόρησης εκείνο.
Θυμάστε πόσες δηλώσεις συμπαράστασης στην ελευθερία του Τύπου είχαν πέσει τότε; Θυμάστε.
Καλό είναι να θυμόμαστε. Αυτά.
Ο Σχολαστικός
