Macro

Όλγα Αθανίτη: ΗΠΑ: Η Μεγάλη Αμερική χωράει ελάχιστους

Harvard Alumni Association

Η αμερικανίδα κοινωνιολόγος Τζένιφερ Γουόλτερ ανέφερε πρόσφατα ότι οι ΗΠΑ ζουν κάτω από τη στρατηγική της εξουσίας, όπως την περιγράφει η Ναόμι Κλάιν: σοκ και δέος. Ο καταιγισμός διαταγμάτων, ήδη από την πρώτη μέρα της νέας προεδρίας, δεν ήταν μόνο προϊόν σπουδής αλλά κυρίως εκμετάλλευσης του ξαφνιάσματος, του φόβου και της αποσταθεροποίησης που αισθάνονται οι πολίτες, ενώ ο βομβαρδισμός τους με ακραία δυσμενείς προοπτικές οδηγεί στην απάθεια που φέρνει η αίσθηση της αδυναμίας. Γιατί πέρα από τις χαοτικές παλινωδίες του σε όλο το φάσμα της εξωτερικής πολιτικής, υπάρχει κάτι στο οποίο ο Ντόναλντ Τραμπ επιδεικνύει σταθερότητα. Ο πόλεμος κατά της ίδιας του της χώρας.

Όχι μόνο η δασμολογική φρενίτιδα γονατίζει οικονομικά αμερικανικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις κάθε είδους εκτινάσσοντας την ανεργία, αλλά ήδη εκτιμάται ότι για το 2025 η χώρα θα χάσει 12,5 δισ. δολάρια από τουριστικά έσοδα, αφού μειώνονται απελπιστικά οι διοργανώσεις διεθνών συνεδρίων, διεθνών επιχειρηματικών συναντήσεων και ταξιδιών αναψυχής. Ακόμα χειρότερα, πριν τέσσερις μέρες, ο αμερικανός πρόεδρος ανακοίνωσε πως σε πολίτες από 12 χώρες –Αϊτή, Αφγανιστάν, Μυανμάρ, Τσάντ, ΛΔ Κογκό, Γουινέα, Ερυθραία, Λιβύη, Σομαλία, Σουδάν,Υεμένη Ιράν (το φλερτ με την ηγεσία του οποίου αποδεικνύεται εξαιρετικά βραχύβιο)– δε θα εγκρίνονται αιτήματα για χορήγηση βίζας. Αλλά και στους προερχόμενους από χώρες όπως η Κούβα, το Λάος, η Βενεζουέλα, η είσοδος στις ΗΠΑ γίνεται προβληματική.

Ο βολικός εσωτερικός εχθρός

Στην πραγματικότητα, ήδη από τους πρώτους μήνες της τραμπικής διακυβέρνησης, συνωστισμός υπάρχει πολύ περισσότερο στην έξοδο, παρά στην είσοδο των ΗΠΑ. Ο τρόμος εκατομμυρίων ανθρώπων έχει ένα όνομα: Υπηρεσία Μετανάστευσης (ΙCE). Από τους χωρίς άδεια παραμονής στους νομίμως διαμένοντες και εργαζόμενους, οι μαζικές συλλήψεις είναι πλέον καθημερινότητα. Με υπηρεσιακή στολή ή χωρίς, οι πράκτορες του ICE μπαίνουν σε σπίτια, σχολεία, εργασιακούς χώρους, λεωφορεία και όπου αλλού, στοχεύοντας κυρίως όποιον είναι ή μοιάζει ισπανόφωνος. Πριν λίγες μέρες, χιλιανή τουρίστρια συνελήφθη ενώ περπατούσε με την κόρη της. Το παιδί έμεινε στον δρόμο σε ξένη χώρα.

Αμερικανοί πολίτες βρίσκονται σε κέντρα κράτησης άνευ λόγου επειδή έχουν τατουάζ ή μιλούσαν μεταξύ τους ισπανικά, γυναίκες κάθε ηλικίας αποχωρίζονται τους δικούς τους μέσα σε στριγγλιές και κλάματα, γονείς εξαφανίζονται, παιδιά μένουν μόνα αν δε συλληφθούν κι αυτά, μόνιμοι κάτοικοι καλούνται να ολοκληρώσουν δήθεν την πολιτογράφηση τους και φυλακίζονται επί τόπου. Στην Οκλαχόμα, τη Λουιζιάνα, το Σαλβαδόρ (που εξαγοράζει το άνοιγμα στρατοπέδων συγκέντρωσης με οικονομικές υποσχετικές), χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται καθημερινά υπό την απειλή μόνιμης κράτησης χωρίς κατηγορία, χωρίς δίκη, ακόμα και σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Πολίτες επιστρατεύονται από την υπηρεσία για να υποδείξουν, ξετρύπωσουν, παραδώσουν όσους περισσότερους δυστυχείς μπορούν, με το αζημίωτο φυσικά. Εννοείται ότι φορούν κουκούλες. Προνομιακός στόχος και οι αυτόχθονες Αμερικανοί. Ευκαιρία να αξιοποιηθούν όσες περιοχές τούς έχουν απομείνει. Οι φίλοι του προέδρου τρίβουν τα χέρια τους –οι εταιρείες τους παίρνουν συνεχώς νέα συμβόλαια κατασκευής κέντρων κράτησης και φυλακών κάθε είδους.

Για τον τραμπισμό δεν είναι μόνο «ο άλλος» επικίνδυνος, αλλά και η ίδια η γνώση. Σχολεία και πανεπιστήμια στοχοποιήθηκαν αμέσως. Σφοδρότατη επίθεση στο Χάρβαρντ –ένα από τα διασημότερα πανεπιστήμια του πλανήτη– επειδή η διοίκησή του αρνήθηκε να εκδιώξει ξένους φοιτητές και φοιτήτριες, υπερασπίστηκε την ακαδημαϊκή κοινότητα εν μέσω κινητοποιήσεων για την Παλαιστίνη και αντικυβερνητικών εκδηλώσεων, αγνόησε τις απαιτήσεις να ελέγχεται κυβερνητικά το πρόγραμμα σπουδών και να αποσυρθούν όσα βιβλία βρίσκονται στην τεράστια λίστα των απαγορευμένων. Στις αρχές της εβδομάδας, οι πράκτορες του ICE έκαναν έφοδο στο campus με σκοπό να κάμψουν την πανεπιστημιακή κοινότητα. Λίγες μέρες μετά, για πρώτη φορά στην ιστορία του ιδρύματος, κινέζα φοιτήτρια εκφώνησε τον λόγο αποφοίτησής του έτους της, λόγο με σαφέστατο πολιτικό περιεχόμενο αντίστασης, αλληλεγγύης και συμπερίληψης, ενώ ο κοσμήτορας χειροκροτήθηκε για ένα πεντάλεπτο όταν απευθύνθηκε στους φοιτητές «από όλο τον κόσμο, όπως ακριβώς πρέπει να είναι». Η κυβέρνηση ακυρώνει συμβόλαια έρευνας με το Χάρβαρντ ύψους 100 εκατ. δολαρίων, αρνείται βίζα σε φοιτητές του, προφασιζόμενη «αντισημιτισμό και τέλεση αξιόποινων πράξεων». Στην πραγματικότητα, επιθυμεί την απαξίωση και περιθωριοποίηση κάθε πηγής γνώσης και επομένως αμφισβήτησης, κοινωνικής χειραφέτησης, μη ελεγχόμενων πόλων από όπου ιστορικά προέρχονται οι εξεγέρσεις απέναντι στην αυθαιρεσία της εξουσίας.

Φυσικά, δεν είναι μόνο το Χάρβαρντ –για το κυβερνητικό στρατόπεδο, το πανεπιστήμιο Κολούμπια δεν ανταποκρίνεται στα απαιτούμενα κριτήρια, φυσικό εφόσον ήταν από τα πρώτα που φιλοξένησε καταλήψεις και αυτοοργανωμένα σεμινάρια. Τα εργαστήρια του σφραγίζονται, έρευνες και ερευνητές μένουν μετέωροι. Και μπορεί η οικονομική ευρωστία των μεγάλων πανεπιστημίων να μην εξαρτάται αποκλειστικά από τα τραμπικά γούστα, η απώλεια όμως αλλοδαπών φοιτητών που πλήρωναν ακριβά δίδακτρα, στήριζαν σε μεγάλο βαθμό την οικονομία των αντίστοιχων περιοχών και συνέβαλαν στα απαιτούμενα κεφάλαια χρηματοδότησης υποτροφιών αμερικανών φοιτητών, δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητη. Η νέα διακυβέρνηση πλήττει σοβαρά το κύρος των αμερικανικών εκπαιδευτικών και ερευνητικών ιδρυμάτων, ακριβώς επειδή η εξουσία της βασίζεται στη δύναμη της άγνοιας ως βασικό εργαλείο χειραγώγησης. Το περιστατικό στο Ορλάντο της Φλόριντα, όπου διεθνές ωτορινολαρυγγολογικό συνέδριο διακόπηκε βίαια επειδή ο όρος «διαφοροποιημένες δυσλειτουργίες» στον κοχλία του αυτιού θεωρήθηκε …. αναφορά DEI δείχνει το μέγεθος της υστερίας, όπως δημοσίως την αποτύπωσε ο πρύτανης του Χάρβαρντ: «Η άγνοια δουλεύει για την εξουσία, η οποία αλλάζει τις έννοιες των λέξεων ώστε να υπερισχύει ανενόχλητη».

Τι κι αν ο έρωτας Τραμπ- Μασκ άντεξε μόνο 4 μετεκλογικούς μήνες, με τον πρόεδρο να δηλώνει απογοητευμένος και το μεγιστάνα να αφήνει το Λευκό Οίκο με σπόντες για αχαριστία αυτών που δε θα κυβερνούσαν, αν ο ίδιος δεν είχε ξοδέψει 280 εκατομμύρια; Ο Μασκ καλεί τους ψηφοφόρους σε …αντίδραση εναντίον της πολιτικής δασμών που αποκαλεί « ηλίθια» και σαφώς πλήττει τις επιχειρήσεις του, αποσιωπώντας φυσικά πως φρόντισε να βάλει χέρι στα δημόσια οικονομικά με θεσμική κάλυψη και πως μυστικές και στρατιωτικές υπηρεσίες χωρίς τα προγράμματα και τους δορυφόρους του δεν υπάρχουν.

Και τώρα, τί;

Καθημερινά, φοιτητικές κοινότητες δίνουν πρακτικές οδηγίες προστασίας στα μέλη τους, γειτονιές ολόκληρες εμποδίζουν με όποιον τρόπο μπορούν τις επιδρομές του Αλλοδαπών και φωνάζουν στους ευάλωτους τα δικαιώματα τους, μέλη εκκλησιών αποφασίζουν να προστατέψουν τους ξένους της κοινότητας τους, διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις , πράξεις πολιτικής ανυπακοής ξεφυτρώνουν παντού. Περιφερειακοί εισαγγελείς, δήμαρχοι, κυβερνήτες, το Ανώτατο Δικαστήριο προσπαθούν να αναχαιτίσουν την επιστροφή στο 19ο αιώνα.

Από την πλευρά του, το Κόμμα των Δημοκρατικών εμφανίζεται πιο άνευρο και άτολμο από ποτέ, όπως επισημαίνει ο πρ. υποψήφιος αντιπρόεδρος Βανς, απολύτως συστημικό, ταξικά διαβρωμένο και ιδεολογικά κενό, χωρίς όραμα , όπως συνεχώς φωνάζει ο Μπέρνι Σάντερς. Μπροστά σε μια συνθήκη που πλέον τρομάζει ακόμα και Ρεπουμπλικανούς πολιτικούς και ψηφοφόρους, αρχίζει να συζητιέται μήπως τελικά ο σοσιαλισμός είναι κουλ. Και πως η μετωπική ταξική, κοινωνική, πολιτισμική σύγκρουση μοιάζει αναπόφευκτη.

Η ΕΠΟΧΗ