Macro

Όλγα Αθανίτη: ΗΠΑ: Η κλιμάκωση της βίας ως μοντέλο εξουσίας

Όσοι Αμερικανοί δεν διαλέγουν FOX και συναφή κανάλια για την ενημέρωση τους, μπορούν να δουν από χτες σε αλλεπάλληλες επαναλήψεις τη στιγμή που ο Άλεξ Παντίλα, πασίγνωστος γερουσιαστής της Καλιφόρνιας, σέρνεται έξω από τη συνέντευξη Τύπου του τμήματος Εθνικής Ασφαλείας, ρίχνεται στο πάτωμα και μένει με τα χέρια πισθάγκωνα δεμένα με χειροπέδες. Το έγκλημα του; Προσπάθησε να κάνει μια ερώτηση για το πογκρόμ μεταναστών και την ακραία βία κατά διαδηλωτών στο Λος Άντζελες, την πόλη του. Λίγες μέρες νωρίτερα, ο ίδιος μαζί με μία συνάδελφό του προσπάθησαν να μπουν στο ομοσπονδιακό κέντρο κράτησης του Λος Άντζελες, να δουν τις συνθήκες, να μιλήσουν με διαδηλωτές και μετανάστες που τσουβαλιάζονταν εκεί. Δεν τους επιτράπηκε, κατά παράβαση των θεσμικών δικαιωμάτων τους.
 
Αυτάρεσκα όπως πάντοτε, ο Ντόναλντ Τραμπ δήλωνε στους δημοσιογράφους πως χάριν των δικών του σωστών αποφάσεων αποφεύχθηκε το χάος στην πόλη. Ποιες ήταν οι αποφάσεις αυτές; Η μετακίνηση 2.000 εθνοφρουρών της πολιτείας –πράξη που βρίσκεται εκτός δικαιοδοσίας του και ήδη κρίθηκε έκνομη από ομοσπονδιακό δικαστή– οι οποίοι άνοιξαν πυρ με «λιγότερο θανατηφόρα πυρομαχικά» εναντίον χιλιάδων διαδηλωτών, αλλά και ανθρώπων που απλώς έψαχναν τρόπο να γυρίσουν στο σπίτι τους, ενώ η δήμαρχος της πόλης Κάρεν Μπας κήρυξε απαγόρευση κυκλοφορίας σε γειτονιές του κέντρου της πόλης. Επιπλέον, ο ίδιος ανακοίνωσε την αποστολή 700 πεζοναυτών στην πόλη, μέλη ενός σώματος που (όπως αναγνωρίζουν τα ίδια τα μέλη του) εκπαιδεύεται σε όλους τους τρόπους εξουδετέρωσης του εχθρού, σκοτώνοντας τον και στην κλιμάκωση της έντασης ως τακτικής. Του εξωτερικού εχθρού. Ουδέποτε κλήθηκαν να χειριστούν ένταση στην ίδια τους τη χώρα. Όμως σε ό,τι αφορά τον Τραμπ, είναι πλέον πασιφανές αυτό που πολλοί ήδη υποστήριζαν: ότι για τον αμερικανό πρόεδρο, ο εχθρός είναι εντός των συνόρων. Δεν είναι μόνο οι μετανάστες, αλλά οι συμπατριώτες του.
 
Στόχος η φυλάκιση χιλιάδων
 
Η « λύση του προβλήματος» για την οποία καμαρώνει, είναι στην πραγματικότητα η διατήρηση μιας ακραίας κατάστασης που ο ίδιος δημιούργησε, με τα κύματα των πρακτόρων του ICE να σαρώνουν από την προηγούμενη Παρασκευή βιοτεχνίες ενδυμάτων, καφέ, εστιατόρια, νοσοκομεία, αγροτικές επιχειρήσεις για να σύρουν έξω τα θύματα τους ακόμα και μέσα από εκκλησίες, σχολικές γιορτές και μονάδες εντατικής φροντίδας. Με επιθυμητό ρυθμό τις 3.000 συλλήψεις την ημέρα, πολιτείες ολόκληρες όπως η Καλιφόρνια κινδυνεύουν να δουν μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες τους να εξαφανίζονται, στις σκληρές φυλακές του Σαλβαδόρ, σε στρατόπεδα κράτησης στη βαθιά Αμερική –των οποίων τη δημιουργία έχει δεσμευτεί να δώσει αβλεπί στους χορηγούς του– στο Γκουαντάναμο της Κούβας που το όνομά του φέρνει φρίκη, αλλά ήδη –κατά τη Washington Post και το Politico– από τον Ιανουάριο προετοιμάζεται ώστε να χωρέσει 30.000 κόσμο, παρά τις διαψεύσεις του Λευκού Οίκου.
 
Οι ισπανόφωνοι είναι οι πρώτοι στόχοι, αλλά όχι οι μόνοι. Ευρωπαίοι και αμερικανοί πολίτες βρίσκονται επίσης στο στόχαστρο. Δεν είναι τυχαίο ότι μεγάλο μέρος της αφροαμερικανικής κοινότητας βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στους δρόμους, ανεμίζοντας σημαίες λατινοαμερικανικών χωρών, με τον Τραμπ να δηλώνει πως «οι ταραχές προφανώς υποκινούνται από ξένες, εχθρικές δυνάμεις». Επειδή στη συλλογική μνήμη του «μαύρου» (όπως προκλητικά αποκάλεσε τον εαυτό του ο δήμαρχος του Σικάγο) το ρατσιστικό έγκλημα παραμένει ζωντανό.
 
Αντίσταση
 
Από την πρώτη στιγμή οργανώθηκαν διαδηλώσεις κατά του ICE σε όλες τις μεγάλες πόλεις (Νέα Υόρκη, Σικάγο, Φιλαδέλφεια, Βοστόνη είναι μόνο μερικές) αλλά και σε μικρότερες κοινότητες. Ο μαχητικός αλλά ειρηνικός χαρακτήρας τους άλλαξε, τη στιγμή που αστυνομικοί και εθνοφρουροί, πεζοί, εποχούμενοι, έφιπποι, διαγκωνίζονταν στην επίδειξη ακραίας βίας και ταπείνωσης διαδηλωτών και συλληφθέντων.
 
«Κανένας παράνομος δεν υπάρχει, όταν όλοι μας ζούμε σε κλεμμένη γη», είναι η φράση που κερδίζει όλο και περισσότερους θιασώτες.
 
Για την Καλιφόρνια, οι απελάσεις και εξαφανίσεις των μεταναστών αποτελεί καθοριστικό πλήγμα για την οικονομία. Η πληθυσμιακά μεγαλύτερη και οικονομικά κραταιότερη πολιτεία των ΗΠΑ βασίζεται στα εργατικά χέρια τους για την αγροτική ανάπτυξη και τη βιομηχανία της, χωρίς να λογαριάσουμε τα 16 δισ. δολάρια που συγκεντρώνονται ετησίως στα ομοσπονδιακά ταμεία από τη φορολόγηση των «χωρίς χαρτιά» με νόμο του 1996, όπως ανέλαβε να θυμίσει στους πολυπληθέστατους θαυμαστές της η ηθοποιός Σάλμα Χάγιεκ.
 
Την ώρα που ο Τραμπ ετοιμάζεται να γιορτάσει αυτό το Σάββατο με παρελάσεις τα 79 γενέθλια του, το παναμερικανικό κίνημα «No Kings» συντονίζει 1.800 διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, η Ένωση Δασκάλων διακινεί σχετικούς «κινηματικούς χάρτες» ώστε ο καθένας να βρει την πιο κοντινή του, οι βετεράνοι σπεύδουν να τονίζουν στους εν ενεργεία συναδέλφους τους πως έχουν πρωτίστως ορκιστεί να υπηρετούν το Σύνταγμα και τη χώρα και όχι την ακόρεστη δίψα πολιτικών για απόλυτη εξουσία.
 
Γιατί όπως λέει ο δημοκρατικός κυβερνήτης της Καλιφόρνια Γκάβιν Νιούσομ, σε αυτή τη συνταγματική σύγκρουση, η στέρηση της ελευθερίας με βάση το χρώμα του δέρματος ή αστήριχτες υποψίες δεν επιτρέπει σε κανένα να αισθάνεται ασφαλής. Ή –όπως παντού διακηρύσσει ο Μπέρνι Σάντερς– αυτό που συμβαίνει δεν έχει στόχο τους μετανάστες, αλλά την κατάκτηση της εξουσίας επί των πάντων και την πλήρη άλωση θεσμών, κοινωνιών και ανθρώπινων συνειδήσεων.