Το προσφυγικό ρεύμα ήταν το νέο, μεγάλο «δώρο» της Ευρώπης. Τη στιγμή που ο Νότος βυθιζόταν στη φτώχεια όλο και πιο πολύ, όλο και πιο γοργά, τη στιγμή που η επικίνδυνη Αριστερά είχε καταφέρει να κερδίσει στην Ελλάδα, στο φυσικό σύνορο, δηλαδή, της ηπείρου, ξεκίνησε ο πόλεμος των εκατοντάδων χιλιάδων προσφυγικών ροών.
Η Ουγγαρία πρώτη ύψωσε τείχη. Η Αυστρία αναστήλωσε την Ακροδεξιά. Η Γαλλία έκανε τη Λεπέν βασικό πολιτικό πόλο. Η Ιταλία στον Βορρά της αναβίωσε τον φασισμό – τα αποτελέσματα έγιναν ορατά φέτος, στις ιταλικές εκλογές: ο φασισμός, χωρίς καν προσωπείο, κέρδισε. Η Ευρώπη είχε νέο εχθρό, λοιπόν, κι έχτισε τη βιοπολιτική της.
Κι έπειτα, είναι η Μεσόγειος… Η Λαμπεντούζα. Το Αιγαίο. Δύο χρόνια πριν το προσφυγικό ρεύμα, στην Ελλάδα είχαμε την τραγωδία στο Φαρμακονήσι. Τώρα, μετά από τρία χρόνια «άγνοιας της κυβερνήσεως», πτώματα στη θάλασσα και στον Έβρο, η τραγωδία επαναλαμβάνεται. Λέσβος και Κύθηρα. Νέο Φαρμακονήσι, αλλά σε μια Ευρώπη διαφορετική. Εκφασιστοποιημένη. Alt right και απάνθρωπη.
Ταυτόχρονα, το Ευρωκοινοβούλιο βάλλεται από την ευρωομάδα της ευρωπαϊκής Δεξιάς, μπροστά στον νέο εχθρό που απειλεί τον ευρωπαϊκό πολιτισμό (sic), βρήκαν ευκαιρίες να «χτυπήσουν» άλλα δικαιώματα. Από τα εργασιακά έως τις αμβλώσεις. Αλλά πάντοτε ο εχθρός είναι ο νέος, η νέα βιοπολιτική. Που έχει έρθει από βομβαρδισμένες χώρες και δεν είναι ξανθός με γαλάζια μάτια, δεν έρχεται από τη φρίκη του πολέμου στην Ουκρανία. Έρχεται από την Ασία και την Αφρική.
Η Ευρώπη χτίζει τα αφηγήματά της από το 2015 μέχρι σήμερα. Το έκανε τόσο καλά, που ξέφυγαν πια κι έγιναν φασισμός. Την ίδια στιγμή, ξεβράζονται σήμερα, τώρα, πτώματα στις παραλίες των ελληνικών νησιών.
Είναι οι νέοι εχθροί της Ευρώπης, όμως. Όσο κι αν τη δεσμεύουν οι διεθνείς συμβάσεις ή ο ΟΗΕ, τη δικαιώνει αυτό το κλίμα μίσους που δημιούργησε. Το ίδιο κλίμα μίσους αναστήλωσε τον νεοναζισμό στην Ελλάδα και έφερε εχθρούς της Δημοκρατίας σε υπουργικούς θώκους.
Είναι αποτρόπαιο να ζει κανείς, άνθρωπος με συνείδηση, σε αυτήν την Ευρώπη. Και στη χώρα, επίσης. Αυτή τη στιγμή παλεύουν δύο δυνάμεις και μόνο η μία είναι η Δημοκρατία.
Όλγα Στέφου
