Τα έλεγε πολύ ωραία η δημοσιογράφος στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ για την εξέγερση των γυναικών στο Ιράν. Σημείωσε πως κινδυνεύει η ζωή τους από το καθεστώς.
Αυτοί-ες που κινδυνεύουν στη χώρα τους όμως, γιατί είναι γυναίκες, γιατί είναι τρανς, γιατί διώκονται πολιτικά, γιατί είναι σε εμπόλεμη κατάσταση κοκ, δικαιούνται να ζητήσουν άσυλο σε άλλη χώρα κι αυτή η άλλη χώρα είναι υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει αυτά τα άτομα ως πρόσφυγες και να εξετάσει το αίτημα τους.
Γιατί κάθε πρόσφυγας και προσφύγισσα, που ονομάζουν καθημερινά τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ και η ίδια η κυβέρνηση «λαθροεισβολέα» και «πράκτορα του Ερντογάν», βρέθηκε εκεί για να γλιτώσει από τον θάνατο επειδή ήταν γυναίκα, ΛΟΑΤΚΙ άτομο, θύμα πολέμου, θύμα της κλιματικής αλλαγής, Κούρδος ή αντιφρονών -ούσα στην Τουρκία του Ερντογάν, άνθρωπος που επιμένει να εκφράζεται ελεύθερα σε καθεστώτα που δεν το αντέχουν.
Ωραία και χρήσιμη λοιπόν η στήριξη στις Ιρανές, ωραία η επίκληση στα δικαιώματά τους στην οποία συμφωνούν όλοι και όλες σήμερα, αλλά να θυμόμαστε ότι τα δικαιώματά τους δεν περιορίζονται στη χώρα τους, τα έχουν κι όταν πατούν το πόδι τους στη δική μας χώρα.
Αν όλα τα «μπράβο» για τον ηρωικό αγώνα ανθρώπων απέναντι στον δυνάστη τους που δίνουν λοιπόν από μακριά, εύκολα κι ανέξοδα κάποιοι, μετατρέπονται σε ύβρεις και πέτρες, όταν οι ίδιες και οι ίδιοι πλησιάσουν να ζητήσουν βοήθεια, σημαίνει πως εκτός από την απανθρωπιά, περισσεύει και η υποκρισία.
Το δικαίωμα στη ζωή, στον αγώνα για ελευθερία αξιοπρέπεια και ισότητα, είναι ιερό, όποιο χώμα κι αν πατάμε.
Φωτεινή Λαμπρίδη
