Λοιπον. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, η πολιτεία δεν έχει κάτι να φοβηθεί από την πολιτογράφηση των μελών της πρώην βασιλικής οικογένειας.
Αντίθετα το γεγονός ότι αναγνωρίζουν το πολίτευμα και το Σύνταγμα της χώρας έχει έναν θετικό συμβολισμό.
Διότι η Δυναστεία των Γλίξμπουργκ όποτε εκδιώχθηκε από την Ελλάδα, επανήλθε στον θρόνο με νόθα δημοψηφίσματα.
Και μια φορά που έγινε κανονικό δημοψήφισμα, ηττήθηκε κατά κράτος.
Οπότε, δηλώνοντας πίστη στο Σύνταγμα, αποδέχονται ότι δεν υπάρχει πολιτειακό θέμα.
Όχι ότι μπορούσαν να ανακινήσουν τέτοιο θέμα, αλλά είναι καλό που το παραδέχονται.
Όπως το ότι στις αρχές της Γαλλικής Επανάστασης, αποκαλούσαν τον βασιλιά «πολίτη».
Το επώνυμό είναι ένα πρόβλημα. Διότι «Παύλος Ντε Γκρες» σημαίνει «Παύλος της Ελλάδας» και αυτό παραπέμπει σε τίτλο ευγενείας τον οποίο δεν έχουν.
ΟΙ τίτλοι ευγενείας έχουν καταργηθεί και το να παριστάνει κάποιος ότι συνεχίζει να τον έχει – όπως και το να παριστάνουν κάποιοι άλλοι ότι του το αναγνωρίζουν – είναι όντως πρόβλημα.
Γιατί δημιουργεί την εντύπωση ότι προσπαθεί να κρατήσει το θέμα ανοιχτό. Και συνεπώς ότι η πίστη στο Σύνταγμα ήταν υποκριτική.
Και ότι η πολιτογράφηση γίνεται ακριβώς για να ανοίξει το θέμα. Και όχι για να κλείσει.
Από την άλλη, οι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι δεν έχουν επώνυμο. Το Γλίξμπουργκ λένε είναι το οικογενειακό τους κάστρο.
Και όταν δεν έχει κάποιος επώνυμο, το να πάρει ένα τυχαίο, όπως πχ Παύλος Παπαδόπουλος είναι ταπεινωτικό.
Ωραία, δεν πειράζει όμως. Ας έπαιρναν το Γλίξμπουργκ και ας μην ήταν το επώνυμό τους. Όλος ο κόσμος έτσι τους ξέρει.
Άλλωστε «ντε Γκλίξμπουρκ» είναι. Κανείς δεν πρόκειται να τους το αμφισβητήσει. Ενώ «ντε Γκρες» δεν είναι, να τα ξεκαθαρίζουμε αυτά.
Σε κάθε περίπτωση ας είμαστε ρεαλιστές. Η βασιλική οικογένεια δεν έχει την πολιτική δύναμη να ανοίξει τέτοιο θέμα.
Αυτός που θα μπορούσε να ανοίξει τέτοιο θέμα, είναι η πολιτική ηλιθιότητα, η κρίση και ο απίστευτος καιροσκοπισμός της ελληνικής Δεξιάς. Από εκεί προέρχεται ο κίνδυνος.
Η Αριστερά που θέλει να έχουν δικαιώματα όλοι οι μετανάστες, τώρα γιατί δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα του Παύλου στην ιθαγένεια; Είπε σε ένα κανάλι ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, Δ. Μαρκόπουλος.
Και για να κάνει πιο ξεκάθαρο τον συλλογισμό του, συμπλήρωσε: αν τον λέγανε Αχμέτ θα τρέχατε για τα δικαιώματά του. Τώρα σας πειράζει.
Και αυτά όχι ο δεξιός του καφενείου. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος.
(Οι άνθρωποι αυτοί έχουν διαχειριστεί Εξεταστικές και Προανακριτικές Επιτροπές, υπενθυμίζουμε.
Και έχουν αναβαθμιστεί, επειδή τις διαχειρίστηκαν ωραία…)
Τι λέει ο τρόπος με τον οποίο το θέτει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος: Ότι η Δεξιά θέλει να παίξει πολιτικά με την πολιτογράφηση του Παύλου.
Για να μαζέψει ένα συντηρητικό κοινό που οι θρόνοι, τα παλάτια και τα Τάγματα Ασφαλείας το συγκινούν.
Ειδικά όταν δεν υπάρχει κάτι άλλο να το συγκινήσει.
Και αυτό είναι σοβαρό πολιτικό θέμα. Γιατί αν η Δεξιά είναι αποφασισμένη να παίξει τέτοιο χαρτί, τότε γιατί να μην το παίξουν και οι ίδιοι οι Γλίξμπουργκ; Χαζοί είναι;
Θυμίζουμε επίσης πώς η Μενδώνη και η κυβέρνηση Μητσοτάκη γλείφει πατόκορφα την τέως βασιλική οικογένεια σε σχέση με το Τατόι.
Εδώ μπαίνουν και επιχειρηματικά θέματα και θηριώδη συμφέροντα σε σχέση με την αξιοποίηση του ακινήτου.
Η οποία αξιοποίηση θα καταστεί ευχερέστερη αν η Μενδώνη παριστάνει ότι το ακίνητο – φιλέτο ανήκει στους τέως. Ενώ στην πραγματικότητα ανήκει το Δημόσιο.
Και υπό την έννοια αυτή, η πολιτογράφηση του Παύλου και των υπόλοιπων, μπορεί να έχει από πίσω άκρες που ούτε καν τις φανταζόμαστε εμείς τα γατάκια.
Ο ΣχολαστικόςΗ ΑΥΓΗ
