Τα βασικά σημεία της συνέντευξης του Νίκου Βούτση στον Γιώργο Χουδαλάκη στο Attica tv:
• Στη Γαλλία υπάρχουν ιδιαιτερότητες που ευτυχώς οδηγούν για τρίτη φορά μετά τις δύο ιστορικές φάσεις συγκρότησης Λαϊκού Μετώπου τον προηγούμενο αιώνα, σε μετωπικές συμπαρατάξεις των προοδευτικών δυνάμεων και φαίνεται πως αυτό θα επισυμβεί ακριβώς λόγω του μεγάλου κινδύνου η Ακροδεξιά να ‘χει το πάνω χέρι στον ευρωπαϊκό άξονα, όχι απλά σε μία χώρα. Άρα αυτό είναι κάτι ιδιαίτερα σημαντικό και προγραμματικά. Η σύγκλιση που υπάρχει ανάμεσα στις πολύ διαφορετικές αυτές δυνάμεις του Μελανσόν, το ΚΚ, τους Πράσινους, τους Σοσιαλιστές και τις άλλες δυνάμεις και προγραμματικά είναι αρκετά ενθαρρυντική, δεν είναι δηλαδή εντελώς επιδερμική. Εκεί υπάρχουν αυτές οι ιδιαιτερότητες, αυτή η παράδοση. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει η ίδια παράδοση δυστυχώς. Μάλιστα πέρυσι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία όταν με συνθήκες απλής αναλογικής και με τον κ. Μητσοτάκη σε μια φάση κυριαρχίας, για να μην πω ηγεμονίας, είχε τεθεί επί τάπητος η ευκαιρία της ρεαλιστικής, της εμπράγματης εναλλακτικής λύσης. Θυμάστε πώς αντέδρασαν οι ηγεσίες των κομμάτων, είχαμε και εμείς τις ευθύνες μας, ως ΣΥΡΙΖΑ, για το πόσο πειστικά προωθήθηκε αυτή η άποψη του μετώπου αλλά η κύρια ευθύνη είναι στις άλλες δυνάμεις.
• Σήμερα, λοιπόν, στην Ελλάδα επανέρχεται μια συζήτηση όχι εύκολα με όρους Γαλλίας, σας λέω ακριβώς γιατί η κάθε χώρα έχει τη δικιά της παράδοση και κουλτούρα συνεργασιών ή μη συνεργασιών. Εδώ είναι μη συνεργασιών.
• Εγώ όχι μόνο δεν είμαι στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή αλλά πάντοτε υπηρέτησα την ιδέα της ανασύνθεσης και των συνεργασιών της Αριστεράς αρκετά πέραν αυτών των δύο κομμάτων, δηλαδή της Ανανεωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς και του ΠΑΣΟΚ. Βεβαίως στην Ελλάδα το Κομμουνιστικό Κόμμα έχει a priori αρνητική άποψη στη συζήτηση για το θέμα των συνεργασιών αλλά υπάρχουν κι άλλες δυνάμεις εντός κι εκτός Βουλής που θα έπρεπε να συμμετέχουν ενεργά, κατά τη γνώμη μου, σ’ έναν διάλογο με ορίζοντα προγραμματικές συγκλίσεις κυρίως στο κοινωνικό επίπεδο που μπορεί όμως να ωριμάσουν και στο πολιτικό επίπεδο. Δεν συζητάω για ενιαίο φορέα. Από την οπτική της Ανανεωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν ενθαρρύνουμε, δεν μας ενδιαφέρει και το λέω ευθύτατα, ένας ενιαίος κεντροαριστερός φορέας και για αυτό άλλωστε μιλάγαμε για κίνδυνο μετάλλαξης σε κεντροαριστερό μόρφωμα του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ.
• Η συζήτηση που γίνεται για την επιστροφή των εδρών από τους βουλευτές της ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ δεν έχει καμία βάση και γίνεται με σκοπό να μην συζητηθούν τα ουσιώδη ζητήματα. Θυμάμαι και ως πρόεδρος της Βουλής στο παρελθόν τουλάχιστον 15 περιπτώσεις που όταν ετίθεντο ιδεολογικά, πολιτικά, στρατηγικά ζητήματα αποχωρούσαν με πολιτική άποψη βουλευτές από άλλα κόμματα και προσχωρούσαν στο τότε κόμμα μας, τον ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα δεν έγινε καν κάτι τέτοιο. Έντεκα βουλευτές δημιούργησαν δικιά τους ομάδα στη βάση μιας σκληρής, ιδεολογικής, πολιτικής αντιπαράθεσης.
• Καταρχήν πρέπει σε κοινωνικό επίπεδο να υπάρξουν συγκλίσεις πάνω στις λύσεις που προτείνονται στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία, στην ανάπτυξη αγώνων, κινημάτων, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα ανάχωμα σε αυτήν την πολιτική που διαλύει το ΕΣΥ, αναπαράγει την ακρίβεια και ενισχύει συνεχώς τα εξοπλιστικά προγράμματα. Πρέπει λοιπόν να υπάρξουν σε κοινωνικό επίπεδο προγραμματικές συγκλίσεις και ο κόσμος να ενθαρρυνθεί και να αποκτήσει μία νέα ελπίδα για να μπορέσουμε να ξαναμιλήσουμε για εκλογές. Το μεγάλο ζήτημα είναι ότι εκατομμύρια πολίτες απείχαν από την κάλπη.
• Η εμμονή η δικιά μας, στο να υπάρχει Αριστερά και να αντιμετωπίζουμε όλα τα ζητήματα που αφορούν και σε συμμαχίες και σε συνεργασίες από θέσεις διακριτές της σύγχρονης, ανοικτής, ανανεωτικής Αριστεράς, δεν είναι ένα ιδεολόγημα. Έχει σχέση με το πώς μπορούνε να υπάρξουν λύσεις σήμερα. Δηλαδή αν βάλετε κάτω πέντε προβλήματα προς επίλυση, σε αυτά τα πέντε προβλήματα η εναλλακτική πρόταση σε σχέση με την ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού έχει και το πρόσημο της Αριστεράς ως διακριτής δύναμης. Μπορεί να είναι πλειοψηφική η διάθεση του κόσμου να φύγει η παρούσα κυβέρνηση. Πιστεύω ότι μπορεί να φύγει μόνο μέσα από μια άνοδο και έναν πρωταγωνιστικό ρόλο της Αριστεράς σε συγκλίσεις και συνεργασίες. Το αδιέξοδο στο οποίο φτάνουν δυνάμεις μέσα στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ ή στο ΠΑΣΟΚ και ζητάνε έναν νέο φορέα της Κεντροαριστεράς, άρα της απόσπασης και αποστασιοποίησης από την Αριστερά, δεν μπορεί να δώσει διέξοδο. Δεν είναι καθόλου αποτελεσματικό και δεν μπορεί να νικήσει κανέναν Μητσοτάκη.
• Σήμερα μιλάμε για την Αριστερά που καλείται μετά την πανδημία, την κλιματική κρίση και τους δύο πολέμους να έχει σαφείς θέσεις πάνω σε αυτά τα επίδικα γιατί μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει λύση. Το να αναζητηθεί ένα κεντρώο προκάλυμμα, ένα νεφέλωμα δεν θα δώσει λύση.
• Το ζήτημα του αντίπαλου πόλου στο νεοφιλελευθερισμό και της εναλλακτικής διακυβέρνησης δεν είναι τεχνικό και δεν έχει σχέση με το γράμμα του εκλογικού νόμου. Υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι με μία διαμόρφωση ενός ευρύτερου προγραμματικού μετώπου ανάμεσα σε διακριτές δυνάμεις – και σε ότι μας αφορά απολύτως από την πλευρά και την οπτική των δυνάμεων της σύγχρονης Αριστεράς – να επιτευχθεί εναλλακτική πολιτική πρόταση.
