Οι ιδεολογικοί μανδύες εισαγωγής συνδυάζονται με την αθάνατη φουστανέλα του πλιάτσικου. Το νυν Ατλαντικό Βασαλάτο Ελλάς εορτάζει με ζήλο Halloween, Thanksgiving, και Black Friday των φαλιρισμένων.
::::
Αφήνουμε πίσω την Black Friday και την ημέρα του Thanksgiving, λίγο καιρό μετά το Halloween, με κάποια ετεροντροπή. Πώς εδραιώθηκαν αυτές οι ακατανόητες γιορτές της γαλοπούλας, της κολοκύθας και της αγίας κατανάλωσης, την ώρα που άλλες αρχαίες γιορτές εκτοπίζονται από την έρημο της καθημερινότητας;
Μα για ποιους έτερους ετεροντρεπόμαστε; Το σωστό είναι να πούμε ότι κριντζάρουμε για το χάλι μας, για το πώς υποδορίως και από ξιπασιά, διόλου από κοσμοπολιτισμό, μετέχουμε αβούλως και οικειοθελώς σε μια μεταμόρφωση, σε μια κρεολοποίηση, σε αραίωση του ταυτοτικού χυμού προς ένα ακαθόριστο ροζουλί – βεραμάν – γκρι, σαν ατζαμίδικη ακουαρέλα.
ΚΡΕΟΛΙΣΜΟΣ
Υπάρχει αντίλογος: Ο πολιτιστικός κρεολισμός έδωσε στις πρώην αποικίες δημιουργικούς καρπούς, μουσικούς, γαστρονομικούς, ενδυματολογικούς. Και δεν εννοώ μόνο την Καραϊβική και τη Λατινική Αμερική. Οι ίδιες οι ΗΠΑ είναι κρεολικές· οι διαφορετικής προέλευσης έποικοι ανέμειξαν γλώσσες, κουζίνες, μουσικές, ενδυμασίες, θρησκείες και δοξασίες. Επρεπε να το κάνουν καταρχάς για να συνυπάρξουν και να συνεννοηθούν. Κατόπιν το melting pot έγινε η δική τους πατρίδα, ο θαυμαστός Νέος Κόσμος.
Αλλά τι συμβαίνει όταν ενσωματώνονται στον δικό μας, τον παλαιό Κόσμο, τα έθιμα των κρεολικών ΗΠΑ, μέσω της παγκοσμιοποιημένης αδιάκοπης ροής θεάματος; Πώς ακριβώς συμβαίνει; Σκέφτομαι ότι αυτή η κρεολοποίηση, μάλλον ο αποικισμός των εγκεφάλων, δεν οφείλεται μόνο στην αδιάκοπη επέκταση των σόσιαλ μήντια, των πλατφορμών διανομής αγαθών και σημάτων. Σίγουρα η τάση συγκέντρωσης του κεφαλαίου και τα καρτέλ των νέων υποδομών ωθούν βίαια προς την ομογενοποίηση: Google, Meta, Apple, Spotify, Amazon, X, Netflix, εταιρείες AI κ.ο.κ.
Αλλά στη Γηραιά Ευρώπη πρέπει να αναζητήσουμε και άλλα αίτια για την καθίζηση του παλαιού έθους, την έκλειψη κάθε κυκλικότητας, για τον αποδιονυσιασμό και την απομάγευση, προς όφελος του έθους του mall και της μάγευσης του εμπορεύματος.
ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Μια πρώτη υπόθεση αφορά τη φθίση των ιδεολογιών και των κοινωνικών προτύπων μετά το τέλος του Ψυχρού Πόλεμου, αυτό που κάποιοι το αποκάλεσαν και τέλος της ιστορίας. Η καμπή δεν αφορούσε μόνο τη φθίση της σοσιαλδημοκρατίας, της αριστεράς, του κοινωνικού κράτους, της πλήρους απασχόλησης, της επιδίωξης της αυτοπραγμάτωσης του ‘68.
Ταυτόχρονα με την εξαέρωση κραταιών κομμουνιστικών και σοσιαλιστικών κομμάτων, εξαερώθηκε η κραταιά χριστιανοδημοκρατία που ξόρκισε τον φασισμό στην Ιταλία και ο γκωλικός ρεπουμπλικανισμός που ξόρκισε τον πεταινισμό του Βισύ στη Γαλλία. Στην θέση τους βρέθηκαν ο μπερλουσκονισμός, ο μελονισμός, ο μακρονισμός: πολιτική χωρίς ιδεολογικές, ταξικές ή ιστορικές αναφορές, ένα είδος μεταπολιτικής.
[Αναγνωρίζουμε βέβαια ότι ο μπερλουσκονισμός επανεισήγαγε έναν κάποιον διονυσιασμό, μείγμα πριαπισμού, δεσποτισμού και μπουρλέσκ. Βλ. σχετικά τις ταινίες του Σορεντίνο, «Il Divo» για τον σκοτεινό περίπλοκο Τζ. Αντρεότι, την πτώση της χριστιανοδημοκρατίας μέσα σε σκάνδαλα και φόνους, και «Loro» για τον φρενήρη Μπερλουσκόνι, έναν σουρεάλ συμφυρμό μαφίας, escorts και μπιλιάρδου εξουσίας.]
Ο ΕΥΡΩΠΑΪΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Η κρίση της ιδεολογίας, κάθε ιδεολογίας, συμβαίνει και σ’ εμάς. Και δεν αφορά μόνο την αριστερά, η οποία αναζητεί εναγωνίως βηματισμό στον 21ο αιώνα, ιδίως μετά την ανάληψη της εξουσίας το 2015-19 σ’ ένα βαριά λαβωμένο κράτος. Η δεξιά υφίσταται κι αυτή κλονισμούς.
Η ΝΔ ιδρύθηκε από τον Κ. Καραμανλή στα πρότυπα του γκωλισμού, για να ξορκίσει το μετεμφυλιακό κράτος του διχασμού και την καταστροφική δικτατορία· η ιδεολογία που υιοθέτησε ήταν ο ευρωπαϊσμός, όταν στην μικρή τότε ΕΕ-ΕΟΚ, προ Μάαστριχτ, μιλούσαν για συνοχή και σύγκλιση.
Ο ευρωπαϊσμός, κολυμπήθρα Σιλωάμ για τη δεξιά, λειτούργησε και ως κεντρική ιδεολογία για το μεταπαπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ, βαφτισμένος σε εκσυγχρονισμό. Ηταν ο ευρωπαϊσμός της ΟΝΕ, του λιγωτικού ευρωδιαβατηρίου, της κουλτούρας των επιδοτήσεων και της πιστωτικής υπερεπέκτασης. Ευρωπαϊσμός + Χρηματιστήριο + Ολυμπιακοί = Ισχυρή Ελλάδα. Εως τη Μεγάλη Κρίση: τότε ο ευρωπαϊσμός εμφανίστηκε ως τιμωρός, ορντολιμπεραλιστής, τογογλύφος τραπεζίτης, και η Ελλάδα στάλθηκε, βρίσκεται, στον πάτο της Ευρώπης, υπερχρεωμένη και με τις επιδοτήσεις επενδυμένες σοφά σε ΟΠΕΚΕΠΕ και Τζόκερ.
ΟΙ ΜΑΝΔΥΕΣ ΤΟΥ ΒΑΣΑΛΟΥ
Το 2025, ουδείς πιστεύει ότι ο ευρωπαϊσμός σημαίνει κάτι, οτιδήποτε, πλην της οικονομίας πολέμου και των φερέτρων που προπαγανδίζουν ασυνάρτητα οι αταβισμοί Γερμανών και Βορείων. Η εγχώρια δεξιά είναι αναγκασμένη να επιβιβαστεί σε νέο βαγόνι. Κανένα πρόβλημα, εισάγει και μεταφυτεύει. Τα τελευταία χρόνια της νεοδεξιάς βλέπουμε να φοριούνται διαδοχικά ιδεολογικοί μανδύες μακρονισμού, ορμπανισμού, μπαϊντενισμού, ουκρανοαζοφισμού, ισραηλινού πατριωτισμού, επ’ εσχάτοις δε λατρεία του νεοατλαντισμού – τραμπισμού, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει βασαλοποίηση με μεγάλο γεωπολιτικό ρίσκο.
Οι μανδύες συνδυάζονται πάντα με την αθάνατη φουστανέλα του πλιάτσικου και του αυταρχισμού, τις παραδόσεις της καχεκτικής δημοκρατίας της ΕΡΕ, με εξωτερική ενίσχυση Predator, Ομάδα Αλήθειας, με διάχυση της διαφθοράς.
Σε αυτό το πλαίσιο μπορούμε να καταλάβουμε κάπως καλύτερα πώς και γιατί το νυν Ατλαντικό Βασαλάτο Ελλάς εορτάζει με ζήλο Halloween, Thanksgiving, και Black Friday των φαλιρισμένων.
