Ο Νίκος Βούτσης στο ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ της ΕΡΑ και τον Θάνο Σιαφάκα
•
Υπάρχει ανάγκη προγραμματικής εναλλακτικής πρότασης για να ηττηθεί η πολιτική της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης. Αυτό βγαίνει από τη μεγάλη απαίτηση μιας κοινωνικής πλειοψηφίας που αναζητά δικαιοσύνη σε όλα τα επίπεδα. Επιδιώκει μια εναλλακτική οικονομική και πολιτική πρόταση στο πεδίο της διακυβέρνησης.
• Χρειάζεται οπωσδήποτε να αναπτυχθούν πρωτοβουλίες για συζήτηση προγραμματικού χαρακτήρα με όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς, της Κεντροαριστεράς, της οικολογίας, όλου αυτού του χώρου που προσδιορίζουμε ως δημοκρατική αντιπολίτευση.
• Οι πάντες μπορούν να κάτσουν στο τραπέζι αυτού του προγραμματικού διαλόγου. Το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΠΛΕΥΣΗ, το ΜΕΡΑ25, το ΚΚΕ, δυνάμεις των Οικολόγων και κινήσεις πολιτών που έχουν απόψεις πάνω σε πολύ συγκεκριμένα ζητήματα. Να οριοθετηθούν οι διαφορές και να αναζητηθούν οι κοινοί τόποι. Εμείς μιλάμε για ριζοσπαστικές θέσεις, όχι απλή διαχείριση.
• Για μια ατζέντα π.χ. που θα περιλαμβάνει θέματα για την οικονομία του πολέμου, τα εξοπλιστικά και τη νέα φάση του μεταναστευτικού σε σχέση με την πολιτική Τραμπ. Για την οικονομία του πολέμου ως επιλογή της Ε.Ε. Για τους δασμούς και για το νέο παραγωγικό μοντέλο που όλοι ομνύουν σε αυτό αλλά τελικά θέτουν ως προτεραιότητα διαφορετικές επιλογές.
Για τις εξορύξεις. Μάλιστα σήμερα υπάρχει η είδηση για την καταδίκη της Chevron από δικαστήριο στη Λουιζιάνα για εκτεταμένη ρύπανση.
Όλα τα παραπάνω είναι φλέγοντα ζητήματα καινούρια ή παλαιότερα τα οποία έχουν προκύψει μετά την εκλογή Τραμπ με μία επιτάχυνση και με δραματικό τρόπο. Είναι λοιπόν υποχρεωμένες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις να αναλάβουν πρωτοβουλίες.
• Κατά τη γνώμη μου αυτή η πρωτοβουλία έπρεπε ήδη να έχει ληφθεί από πλευρά της Νέας Αριστεράς. Διότι και τα στελέχη υπάρχουν και οι απόψεις υπάρχουν και η διάθεση υπάρχει. Διότι η Νέα Αριστερά μίλησε για την επιστροφή της πολιτικής και για το Λαϊκό Μέτωπο στις ελληνικές βέβαια συνθήκες. Και άρα θα έπρεπε να έχει ήδη αναληφθεί αυτή η πρωτοβουλία αμέσως μετά το Ιδρυτικό Συνέδριο. Ποτέ ωστόσο δεν είναι αργά, υπήρξαν κοινές κοινοβουλευτικές επιλογές, όλες οι πολιτικές δυνάμεις θα κριθούν δημόσια για την ειλικρίνεια των θέσεων τους.
• Σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ προφανώς δεν υπάρχει επιλογή για συγχώνευση. Αλλά οι σχέσεις θα δοκιμαστούν μέσα στο πλαίσιο της γενικότερης πρωτοβουλίας για διάλογο και ανάληψη μετωπικών πρωτοβουλιών. Επαναλαμβάνω χωρίς προκαταλήψεις και χωρίς ερμηνείες προθέσεων. Απαραίτητος όμως είναι και ο αναστοχασμός και η επανατοποθέτηση, δεν μιλάω στενά για αυτοκριτική για όλη την προηγούμενη φάση που έφερε την κρίση εμπιστοσύνης και την πολυδιάσπαση του κόμματος.
• Ο στόχος δεν μπορεί παρά να είναι η ευόδωση αυτού του προγραμματικού διαλόγου, επιλογή που επαναλαμβάνω δεν περιορίζεται ούτε σημαίνει επανασυγκόλληση θραυσμάτων του ΣΥΡΙΖΑ.
• Οφείλουμε να ανταποκριθούμε στο πάνδημο, πλειοψηφικό αίτημα για τη διαμόρφωση εναλλακτικής πολιτικής και προοδευτικής κυβερνητικής πρότασης. Πρέπει όμως να εμπλουτίσουμε αυτή τη συζήτηση, πέραν των κοινοτοπιών με μία διάσταση ριζοσπαστική, με την ηθικοπολιτική και την ενσυναίσθηση που το κίνημα των Τεμπών έφερε στον κόσμο ανεξαρτήτως κομματικών αποχρώσεων.
Ακολουθούν τα βασικά σημεία της συνέντευξης του π. προέδρου της Βουλής, Νίκου Βούτση:
Για τις δηλώσεις του προέδρου του ΕΟΔΑΣΑΑΜ κ. Χρ. Παπαδημητρίου:
Αποτελεί μια απαράδεκτη εννοώ και επιστημονικά, υπαναχώρηση η οποία προφανώς εντάσσεται σε μια επικοινωνιακή αντεπίθεση της Νέας Δημοκρατίας, για την οποία έχει σαλπίσει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, που όμως και αυτή εντάσσεται στην πολιτική συγκάλυψης των ευθυνών για το μείζον θέμα του εγκλήματος στα Τέμπη.
Λυπάμαι πάρα πολύ, που ένας επιστήμονας που πριν από 40 μέρες έχει δεσμευτεί και αναλύσει τα ενδεχόμενα για το συγκεκριμένο δυστύχημα-έγκλημα, σήμερα έρχεται δημόσια να υπαναχωρήσει από αυτές τις διατυπώσεις. Αυτό δυσκολεύει και την ανεύρεση της αλήθειας, αλλά και την εμπιστοσύνη που όλοι θα πρέπει να έχουμε στα πορίσματα αλλά και στις αρχές.
Για το εάν θεωρεί ότι ο κ. Παπαδημητρίου δέχτηκε πολιτικές πιέσεις:
Η εμπειρία μου λέει ότι πολλές φορές υπάρχουν παράγοντες, οι οποίοι αυτολογοκρίνονται ή αυτοχειριάζονται επικοινωνιακά και πολιτικά χωρίς να χρειαστεί να έχουν μια ευθεία πολιτική παρέμβαση. Το κάνουν μόνο και μόνο για να βρίσκονται σε ένα κλίμα που οι ίδιοι θεωρούν ότι ευνοεί κάποιες απόψεις τους. Προκύπτει βεβαίως ένα ζήτημα αξιοπιστίας.
Θεωρώ επίσης ότι είναι απαράδεκτη η όλη συζήτηση που γίνεται για να μοιραστούμε σε υποστηρικτές συγγενών και σε υποστηρικτές επιμέρους πορισμάτων, όλη αυτή φιλολογία η οποία όμως αναπτύσσεται στο έδαφος της αγωνίας για την εύρεση της αλήθειας. Δηλαδή από τη μια η κυβέρνηση αναδεικνύει ένα πόρισμα του Γενάρη του 2024 ενός κυρίου ο οποίος δήλωσε ότι δεν ήταν χημικός και με ταπεινότητα είχε κάνει το πόρισμά του και στη συνέχεια υπάρχουν άλλα τέσσερα πορίσματα διεθνών και Ελλήνων εμπειρογνώμων σε άλλη κατεύθυνση. Μετά υπάρχει το πόρισμα μιας μερίδας των συγγενών. Αυτές είναι καταστάσεις που μπερδεύουν τον κόσμο.
Όλα αυτά θα έπρεπε να είχαν πάει στη δικαιοσύνη και να αποτελέσουν αντικείμενα ενδελεχούς εξέτασης με μια αμέριστη εμπιστοσύνη που θα έπρεπε να έχει οικοδομηθεί για να ανευρεθεί η αλήθεια και να αποδοθεί πράγματι δικαιοσύνη.
Αλίμονο αν η κοινωνία μας περιπέσει από την κατάσταση του πένθους και της οργής σε ένα κοινωνικό αυτοματισμό γι’ αυτό το ζήτημα.
Για το ενδεχόμενο και τη μορφή της συνεργασίας Νέας Αριστεράς – ΣΥΡΙΖΑ:
Υπάρχει ανάγκη προγραμματικής εναλλακτικής πρότασης για να ηττηθεί η πολιτική της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης. Αυτό βγαίνει από τη μεγάλη απαίτηση μιας κοινωνικής πλειοψηφίας που αναζητά δικαιοσύνη σε όλα τα επίπεδα. Επιδιώκει μια εναλλακτική οικονομική και πολιτική πρόταση στο πεδίο της διακυβέρνησης. Το πώς υπηρετεί κάθε πολιτική δύναμη και κάθε πρόσωπο αυτή την ανάγκη βεβαίως είναι υπό κρίση.
Εγώ σας λέω ότι χρειάζεται οπωσδήποτε να αναπτυχθούν πρωτοβουλίες για συζήτηση προγραμματικού χαρακτήρα με όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς, της Κεντροαριστεράς, της οικολογίας, όλου αυτού του χώρου που προσδιορίζουμε ως δημοκρατική αντιπολίτευση.
Χωρίς προκατάληψη ότι θα οδηγήσει οπωσδήποτε σε μια εναλλακτική αλλά με μια προσπάθεια αφενός να οριοθετηθούν οι διαφορές που είναι σαφές ότι υπάρχουν και αφετέρου να γίνει μια προσπάθεια για να αναδειχθούν κοινοί τόποι.
Σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ προφανώς δεν υπάρχει επιλογή για συγχώνευση. Αλλά οι σχέσεις θα δοκιμαστούν μέσα στο πλαίσιο της γενικότερης πρωτοβουλίας για διάλογο και ανάληψη μετωπικών πρωτοβουλιών. Επαναλαμβάνω χωρίς προκαταλήψεις και χωρίς ερμηνείες προθέσεων. Απαραίτητος όμως είναι και ο αναστοχασμός και η επανατοποθέτηση, δεν μιλάω στενά για αυτοκριτική για όλη την προηγούμενη φάση που έφερε την κρίση εμπιστοσύνης και την πολυδιάσπαση του κόμματος.
Για την ατζέντα της συζήτησης προγραμματικού χαρακτήρα των δυνάμεων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης:
Χρειάζεται ένας προγραμματικός διάλογος και η ευρύτερη αναζήτηση κοινών τόπων. Ποια ηγεσία θα μπορούσε να αρνηθεί τη συζήτηση γύρω από καυτά και κρίσιμα ζητήματα της συγκυρίας;
Μιλάω για την οικονομία του πολέμου, τα εξοπλιστικά και τη νέα φάση του μεταναστευτικού σε σχέση με την πολιτική Τραμπ, Για την οικονομία του πολέμου ως επιλογή της Ε.Ε. Για τους δασμούς και για το νέο παραγωγικό μοντέλο που όλοι ομνύουν σε αυτό αλλά τελικά θέτουν ως προτεραιότητα διαφορετικές επιλογές.
Για τις εξορύξεις. Μάλιστα σήμερα υπάρχει η είδηση για την καταδίκη της Chevron από δικαστήριο στη Λουιζιάνα για εκτεταμένη ρύπανση.
Όλα τα παραπάνω είναι φλέγοντα ζητήματα καινούρια ή παλαιότερα τα οποία έχουν προκύψει μετά την εκλογή Τραμπ με μία επιτάχυνση και με δραματικό τρόπο. Είναι λοιπόν υποχρεωμένες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις να αναλάβουν πρωτοβουλίες.
Για το ποιοι θα πρέπει να κάτσουν στο τραπέζι αυτού του διαλόγου και το ποιος θα πρέπει να πάρει την πρωτοβουλία:
Οι πάντες όπως προανέφερα. Το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΠΛΕΥΣΗ, το ΜΕΡΑ25, το ΚΚΕ, δυνάμεις των Οικολόγων και κινήσεις πολιτών που έχουν απόψεις πάνω σε πολύ συγκεκριμένα ζητήματα.
Κατά τη γνώμη μου αυτή η πρωτοβουλία και θέλω να είμαι λίγο αυστηρός έπρεπε ήδη να έχει ληφθεί από πλευρά της Νέας Αριστεράς.
Διότι και τα στελέχη υπάρχουν και οι απόψεις υπάρχουν και η διάθεση υπάρχει. Διότι η Νέα Αριστερά μίλησε για την επιστροφή της πολιτικής και για το Λαϊκό Μέτωπο στις ελληνικές βέβαια συνθήκες. Και άρα θα έπρεπε να έχει ήδη αναληφθεί αυτή η πρωτοβουλία αμέσως μετά το Ιδρυτικό Συνέδριο. Ποτέ ωστόσο δεν είναι αργά, υπήρξαν κοινές κοινοβουλευτικές επιλογές, όλες οι πολιτικές δυνάμεις θα κριθούν δημόσια για την ειλικρίνεια των θέσεων τους.
Οφείλουμε να ανταποκριθούμε στο πάνδημο, πλειοψηφικό αίτημα για τη διαμόρφωση εναλλακτικής πολιτικής και προοδευτικής κυβερνητικής πρότασης. Πρέπει όμως να εμπλουτίσουμε αυτή τη συζήτηση, πέραν των κοινοτοπιών με μία διάσταση ριζοσπαστική, με την ηθικοπολιτική και την ενσυναίσθηση που το κίνημα των Τεμπών έφερε στον κόσμο ανεξαρτήτως κομματικών αποχρώσεων.
Αυτή η συζήτηση δεν πρέπει να γίνει μέσα σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα ή σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον από το τι γίνεται μέσα στην κοινωνία. Μεθαύριο έχουμε τη γενική απεργία. Πρέπει να ανατροφοδοτείται και να επηρεάζεται με το τι συμβαίνει στην κοινωνία και στα κοινωνικά κινήματα.
