Η στρατηγική Μακρόν, η οποία πιστεύω ότι μπορεί να ηττηθεί από τη λαϊκή κινητοποίηση και παρέμβαση και από την πρωτοβουλία του νέου Λαϊκού Μετώπου για πρόταση μομφής, δεν είναι προφανώς κεραυνός εν αιθρία, ούτε αποτέλεσμα λόγω δήθεν έλλειψης πολιτικών διεξόδων.
Πολιτική διέξοδος υπήρχε με την πρωτοβουλία και την πλειοψηφία της Αριστεράς αλλά επελέγη και πάλι η συνεργασία με την ατζέντα της ακροδεξιάς. Η πάγια δηλαδή, τα τελευταία χρόνια, πολιτική των κεντροδεξιών και των ακροκεντρώων, που έχει εντέλει φέρει την ακροδεξιά στο προσκήνιο και έχει νομιμοποιήσει αυτήν την αντικοινωνική και απάνθρωπη πολιτική της.
Το μήνυμα λοιπόν των 2 κρατιδίων της Γερμανίας και βέβαια λίγους μήνες πριν του ποσοστού της Λεπέν, στην ίδια τη Γαλλία, αποκρυπτογραφείται και μετουσιώνεται σε πολιτική ενσωμάτωσης και όχι αντιπαράθεσης από τις κυρίαρχες πολιτικές ελίτ στην Ευρώπη.
Είναι προφανές ότι η Αριστερά πρέπει να γίνει πρωταγωνιστής και κορμός μιας εναλλακτικής προοδευτικής πολιτικής. Να οργανώσει και να ενθαρρύνει κατά προτεραιότητα μέσα στην κοινωνία τις πολιτικές και ιδεολογικές συγκρούσεις με αυτό το μπλοκ της ανοχής και της υπό συγκρότηση άκρας δεξιάς μέσα στο κέντρο της Ευρώπης και των εξελίξεων της Ε.Ε.
Νίκος Βούτσης
