Νίκος Βούτσης: Θα πρέπει να υπάρξει μια διαδικασία γενναίας αύξησης του κατώτατου μισθού

Ακολουθούν τα βασικά σημεία της συνέντευξης του Νίκου Βούτση στο ΠΡΩΤΟ πρόγραμμα και τον Θάνο Σιαφάκα:

• Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τις εξελίξεις σε όλα τα κόμματα της Αριστεράς. Οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελούν ένα διμερές ζήτημα με τη ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Είναι ωστόσο ένα πολυμερές ζήτημα η ανάγκη αναθεμελίωσης της Αριστεράς και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη καθώς και οι συγκλίσεις που πρέπει να υπάρξουν για μία εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας. Όλα τα παραπάνω σαφώς θα πρέπει πρώτα να δοκιμαστούν μέσα στην κοινωνία, μέσα στα κινήματα αλλά και μέσα στο Κοινοβούλιο.

• Οι συγκλίσεις μας ενδιαφέρουν και μας αφορούν στο βαθμό που θα υπάρχει από όλες τις πλευρές του αντιπολιτευόμενου δημοκρατικού τόξου μια ενεργή συζήτηση για τα μεγάλα προβλήματα του λαού μας σε αυτήν τη φάση και για την πολιτική διέξοδο.

• Αυτή είναι η απάντηση στο ερώτημα σας για το προσκλητήριο του Σωκράτη Φάμελλου. Ότι δηλαδή δεν πρόκειται περί ενός διμερούς ζητήματος που πρέπει να επιλυθεί. Πριν από έναν με ενάμιση χρόνο ήταν κάτι τέτοιο. Κανείς μας δεν είχε φανταστεί ότι θα υπάρχει μια πολυδιάσπαση και πως θα υπάρξουν «θραύσματα» από τον ΣΥΡΙΖΑ έστω και μετά την διπλή εκλογική ήττα και την παραίτηση Τσίπρα. Κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Ένας ολόκληρος χρόνος, ενδιάμεσα πολιτικές διεργασίες, λαϊκές εκδηλώσεις και εκλογές.

• Σήμερα πια είμαστε σε μια άλλη φάση. Το κόμμα αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να αντιμετωπίσει τα ζητήματά του, τα προβλήματά του. Είναι δικά του ζητήματα τα οποία θα βρουν τον τρόπο ελπίζω να τα επιλύσουν.

• Δεν πρόκειται να υπάρξει μια προσχώρηση των ανθρώπων, των στελεχών, των βουλευτών της ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ στον ΣΥΡΙΖΑ. Από εκεί και πέρα σας επαναλαμβάνω όλοι θα δοκιμαστούμε στην πράξη, δηλαδή στο τι λέμε προγραμματικά για τα μεγάλα θέματα.

• Προφανέστατα οι συγκλίσεις αφορούν σε όλο το δημοκρατικό τόξο. Απευθύνεται η πρόσκληση και προς το ΜΕΡΑ 25, το ΚΚΕ, το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ, τους Οικολόγους, προς όλες τις δυνάμεις, ενταγμένους και ανένταχτους αλλά και απέχοντες από τις εκλογικές διαδικασίες.

• Είναι και στην Ευρώπη ανοιχτό αυτό το ζήτημα, του πώς δηλαδή θα σηκώσει κεφάλι η Αριστερά. Βλέπετε τι γίνεται και στη Γαλλία τώρα. Αυτό δείχνει που οδηγούν τα παιχνίδια με την ακροδεξιά, στα οποία ο κ. Μακρόν έδωσε τα δικά του ιστορικά διαπιστευτήρια.

• Βλέπουμε τα αποτελέσματα των εκλογών στις ΗΠΑ και το πώς αλλάζουν δεδομένα σε παγκόσμια κλίμακα. Βλέπουμε τη διάσκεψη κορυφής για το κλίμα στο Μπακού και την COP 29 που οδηγήθηκε επί της ουσίας σε αδιέξοδο παρότι έγιναν κάποια βήματα.

• Βλέπουμε το παγκόσμιο ΑΕΠ και το πώς η Ευρώπη έχει υποχωρήσει πάρα πολύ απέναντι στην μεγάλη άνοδο πχ της Κίνας και τη σταθεροποίηση των ΗΠΑ. Μελετάμε την έκθεση Ντράγκι.

• Αυτό είναι το γενικό κλίμα, αυτό που λέμε εμείς πολυκρίση, μέσα στο οποίο όλες οι δυνάμεις του αντιπολιτευόμενου δημοκρατικού τόξου, πρέπει να μετρηθούν.

• Έχουμε μπροστά μας τη συζήτηση πάνω στο σχέδιο νόμου για τον νέο μηχανισμό καθορισμού του κατώτατου μισθού και των διαδικασιών για την αύξηση ή διευθέτηση του. Μέσω αυτού του νομοσχεδίου η κυβέρνηση εγκαθιστά – νομίζω μόνο μία ακόμα χώρα στην Ευρώπη το έχει – μία πρωτοφανή διαδικασία με έναν αλγόριθμο που εντέλει είναι ο αλγόριθμος καθήλωσης του μισθού.

• Ο κατώτατος μισθός θα έπρεπε να είναι πολύ μεγαλύτερος διότι υπάρχει ο πληθωρισμός και όλα τα στοιχεία τα οποία τελικά διαμορφώνουν τις ανάγκες του κόσμου. Σήμερα έχει ανοίξει ξανά το θέμα της ΔΕΗ. Βλέπουμε τα υπερκέρδη στα σούπερ μάρκετ την ακρίβεια, τη στέγη και την ιλιγγιώδη αύξηση των ενοικίων.

• Αυτά δεν μπορούν να μην συνυπολογίζονται και να πηγαίνουμε απλά σε ένα κατώτερο δίχτυ. Είναι το δίχτυ ασφαλείας αλλά δεν είναι το δίχτυ επιβίωσης. Δηλαδή είναι απολύτως αναγκαίο στην Ελλάδα ειδικότερα, επειδή υπήρξε και η ταλαιπωρία της κρίσης και των μνημονίων να υπάρξει μια διαφορετική πολιτική.

• Πρόσφατα το ΙΟΒΕ μας είπε ότι 7 στα 10 νοικοκυριά τα βγάζουν πέρα πολύ δύσκολα, τα ίδια μηνύματα και από τον ΟΟΣΑ προ ημερών. Άρα όταν συζητάμε περί της διαδικασίας για τον κατώτατο μισθό που αφορά εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο και είναι και η απαρχή για τον υπολογισμό και όλων των ανώτερων μισθών σε σχέση με τις συλλογικές συμβάσεις, θα πρέπει να μην βάζουμε όριο από πάνω. Θα πρέπει να υπάρξει δηλαδή μια διαδικασία γενναίας αύξησης και δυνατότητας γενναίας αύξησης σε σχέση βεβαίως με την οικονομία της χώρας.

• Αυτό επίσης μαζί και με τις συλλογικές συμβάσεις. Οι συλλογικές συμβάσεις σήμερα καλύπτουν μόνο το 25% των εργαζομένων. Δεν ξέρω τι λένε τα κυβερνητικά στελέχη γι’ αυτό αλλά γνωρίζω ότι στην Ελλάδα οι συλλογικές συμβάσεις είναι στο 25% παρότι είχαν περισωθεί επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ μέσα στη μνημονιακή Ελλάδα. Η Κοινοτική Οδηγία ζητάει να φτάσουν οι συλλογικές συμβάσεις στο 80%.

• Αντιλαμβάνεστε ότι είναι ένας μαραθώνιος, ένας μεγάλος στόχος, τον οποίο από ότι φαίνεται η κυβέρνηση, θα το δούμε και αύριο και μεθαύριο στη συζήτηση στη Βουλή δεν τον υπολογίζει, τον απαξιώνει στο όνομα της υποβάθμισης των εργασιακών σχέσεων.

• Το να υπάρχουν πολλά κόμματα που μέσω της διαδικασίας της λαϊκής ψήφου μπαίνουν εντέλει στην βουλή, διαμορφώνουν πρόγραμμα, παραδόσεις, διακριτότητα είναι θετικό για τη δημοκρατία. Το να αυξάνονται συνεχώς τα κόμματα μέσα από διεργασίες εντός του Κοινοβουλίου, δηλαδή με διασπάσεις κομμάτων, με ανεξαρτητοποιήσεις δεκάδων βουλευτών είναι προφανές ότι δεν διαμορφώνει έναν αυθεντικό χάρτη της λαϊκής κυριαρχίας αλλά μια κατάσταση μετάβασης, όπου καθένας, από την κυβέρνηση μέχρι την αντιπολίτευση, σκέφτεται για το αύριο και το μεθαύριο.

• Εννοώ μετάβαση σε ένα άλλο πολιτικό σκηνικό όταν μιλάω για κατάσταση μετάβασης. Και αυτό είναι και το κρίσιμο ζήτημα, το κρίσιμο ερώτημα. Πολλοί μιλούν για μια κοινωνική πλειοψηφία που υπάρχει με αφορμή συγκεκριμένα ζητήματα, κυρίως οικονομίας, θέματα δημοκρατίας ή και την ευαισθητοποίηση πχ για το έγκλημα των Τεμπών. Αλλά προς τα πού θα εκφραστεί και πώς θα εκφραστεί πολιτικά αυτή η κοινωνική διεργασία είναι σαφές ότι είναι ζητούμενο. Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε και το τι γίνεται στην Ευρώπη και το τι προβλήματα πολιτικά έχουν υπάρξει.

• Άρα είναι μια μετάβαση όπου η κάθε πολιτική δύναμη με τις παραδόσεις της, τις ιδέες της, τις απόψεις της, μέσα από τις συλλογικές διεργασίες δηλαδή τα κόμματα θα δώσουν τις δικές τους απαντήσεις και θα κριθούν μετά από δύο ή δυόμιση χρόνια.

• Το ότι έχουν συνεχώς υπερκέρδη τα σουπερμάρκετ ή ότι στην ενέργεια δεν έχει υπάρξει βελτίωση κι έρχονται μηνιαίοι λογαριασμοί της τάξης των 120-200 ευρώ στα σπίτια, δεν είναι κάτι το οποίο μπορεί να περάσει χωρίς σκληρή πολιτική αντιπαράθεση.

• Επαναλαμβάνω, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η αναθεμελίωση της σύγχρονης, της νέας, της ριζοσπαστικής Αριστεράς και βεβαίως οι συγκλίσεις που θα επιτρέψουν να υπάρξει εναλλακτική πρόταση, με όποιες δυνάμεις, πρόσωπα, τμήματα κομμάτων μέσα στην κοινωνία ή και κόμματα ολόκληρα μπαίνουν σε μια πραγματική, αριστερή, προγραμματική, ρεαλιστική αλλά και ριζοσπαστική συζήτηση. Βεβαίως είμαστε ανοιχτοί σε συζήτηση με τους πάντες.

• Είναι σημαντικό ότι το ΠΑΣΟΚ τελευταία παίρνει κάποια ουσιαστική θέση για το θέμα των τραπεζών, για τη φορολόγηση των κερδών των τραπεζών. Είναι το ιβηρικό πρότυπο από την κυβέρνηση Σάντσεθ που έχει υλοποιηθεί με αντιπαράθεση με τις τράπεζες.

• Τέτοιες ενέργειες, τέτοιες πρωτοβουλίες που προσεγγίζουν επί της ουσίας θέματα που έχει θέσει η υπόλοιπη δημοκρατική αντιπολίτευση, σίγουρα η ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ή και ο ΣΥΡΙΖΑ προηγούμενα, διαμορφώνουν ένα πεδίο πραγματικής ενάργειας και από κοινού αναζήτησης. Βεβαίως κατά τα άλλα προγραμματικά το ΠΑΣΟΚ κινείται σε άλλη κατεύθυνση από την Αριστερά πχ στο θέμα των εξοπλιστικών δαπανών που έχουν γιγαντωθεί, συναινεί απολύτως στην κυβερνητική πολιτική.