Ομιλία στην έξοχη εκδήλωση τιμής και μνήμης στον Τάσο Κουράκη που διοργάνωσε στη Θεσσαλονίκη ο Όμιλος Φίλων του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς. Παρευρέθηκαν και ομιλήσαν οι : Στέλιος Κουράκης, Θανάσης Κομνής, Ιφιγένεια Καμτσίδου, Μαρουλία Μπούρου, Τάκης Πολίτης, Πάνος Λάμπρου, Μαρία Τζώγα. Συντονιστής ο Άρης Στυλιανού.
Καλησπέρα συντρόφισσες και σύντροφοι φίλες και φίλοι. Θέλω να σας διαβιβάσω και την ομόφωνη απόφαση από όλες τις πτέρυγες της Βουλής στη χθεσινή Διάσκεψη των Προέδρων που έγινε μνεία για την σημερινή εκδήλωση, πήραμε αυτή την απόφαση εφόσον θα είμαι εδώ ως ομιλητής, μου ζήτησε και ο νυν πρόεδρος της Βουλής να σας εκφράσω τον σεβασμό, την τιμή, την αγάπη για το αποτύπωμα το πολιτικό που άφησε ο Τάσος μέσα στη Βουλή. Έγινε ειδική συζήτηση και επίσης θα καταθέσω για σας, εμβληματικές ομιλίες του Τάσου Κουράκη μέσα στη Βουλή για πολύ σοβαρά ζητήματα.
Θα μιλήσω για τον πολιτικό Τάσο, το σύντροφό, τον αδελφό, τον άνθρωπο, τον βουλευτή με τον οποίο συμπορευτήκαμε για αρκετά χρόνια. Ήμασταν μαζί και στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο το πρώτο οκτάμηνο του 2015, ήμασταν μαζί και στο προεδρείο της Βουλής στα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Ο Τάσος Κουράκης, θέλω να είμαι σαφής, είναι μία αριστερή εμβληματική προσωπικότητα κατά τη γνώμη μου μοναδική. Διότι ήταν ταυτόχρονα μία πολυδιάστατη προσωπικότητα με τις εκφάνσεις που προηγούμενα αναλύθηκαν εδώ από πολλές πλευρές αλλά και ηρωική φυσιογνωμία και προσωπικότητα. Ζήτημα που επίσης με χαμηλούς τόνους αλλά με το μέταλλο που τους διακρίνει, σύντροφοί μας σαν τον Τάκη Πολίτη προηγούμενα μας κατέθεσαν στη συζήτηση. Με αυτή την έννοια δεν είναι ανάγκη να λέμε αν μπορεί να αναπληρωθεί η όχι η απουσία του. Είναι πολύ μεγάλη η απουσία του διότι ταυτόχρονα μπορούσε και συνδύαζε και άφησε αυτό το αποτύπωμα στην πολιτική ζωή του τόπου και στην αριστερά. Είναι ευρύτερο αποτύπωμα.
Μπορούσε και συνδύαζε την παρουσία στα ανώτερα ή και στα ανώτατα κοινοβουλευτικά αξιώματα με το δρόμο, με τον ακτιβισμό, με το τοπικό, με το διεθνές και το διεθνιστικό.
Αυτό σημαίνει πολυδιάστατη προσωπικότητα. Αυτό σημαίνει αγωνιστική διαδρομή και πραγματικά η τιμή στη μνήμη του αγαπημένου μας του Τάσου είναι απόλυτα εύλογη και πρέπει να είναι παρακαταθήκη και για το μέλλον για νεότερες και νεότερους βουλευτές και όχι μόνο. Ακτιβιστές, συντρόφους, φίλους που είναι διατεθειμένοι να δώσουν έναν αγώνα στον οποίο θα ήταν παρών σήμερα ο Τάσος. Χθες και σήμερα με διακατείχε η σκέψη καθώς σκεφτόμουνα, κάνοντας μία «κουβέντα» με τον Τάσο, όπως μιλάγαμε και επί τέσσερα χρόνια.
Τι θα έλεγε για τη δική της Χρυσής Αυγής και την μαρτυρία σήμερα της Μάγδας Φύσσα και με τον Πλεύρη απέναντι να επιχειρεί ναζιστικό χαιρετισμό μέσα στη δίκη. Θα ήταν παρών. Θα ήμασταν παρόντες. Τι θα έλεγε, με τι συγκίνηση και έξαρση του εαυτού του θα αναφερόταν και μέσα στη Βουλή αν του δινόταν η ευκαιρία, για τα δυο ναυάγια στο Αιγαίο. Για τις δεκάδες θύματα. Για το σφαγείο που συνεχίζεται, χιλιάδες άνθρωποι στην ανατολική Μεσόγειο, στο Αιγαίο, σε μια Ευρώπη η οποία έχει αναθέσει και η ελληνική κυβέρνηση έχει αναλάβει ασμένως να παίζει το συγκεκριμένο ρόλο της ασπίδας για να μην περνάνε μέσα αυτοί οι άνθρωποι.
Τι θα έλεγε ο Τάσος για τις υποκλοπές και τη μεγάλη δοκιμασία της δημοκρατίας που ζούμε. Έγραφα τις προηγούμενες μέρες μέρος του πορίσματος που θα καταθέσουμε τη Δευτέρα και πραγματικά θα εκπλαγείτε, θα εκπλαγούμε όλοι από το τι συνέβη. Τι υπήρχε μπροστά στα μάτια μας. Λέγαμε θεωρητικά για ένα κράτος που στήνεται, για ένα επιτελικό κράτος που όμως είναι καθεστώς. Δεν πρόκειται περί αυτού. Πρόκειται για μία σκληρή ιστορία, καθεστωτική, κράτους με ενσωματωμένο το παρακράτος έτσι ώστε να μην δωθεί ποτέ ξανά η ευκαιρία στην αριστερά και γενικότερα στις προοδευτικές δυνάμεις να έρθουν στην διακυβέρνηση. Το είδαμε μπροστά μας. Ξέρουμε πρόσωπα, πράγματα, διασυνδέσεις, υπηρεσίες σε όλα τα επίπεδα. Και προσπαθούν αυτό να μην επικοινωνηθεί με τον κόσμο. Κοροϊδεύουν τον κόσμο λέγοντας ότι δεν απασχολούν τα θέματα Δημοκρατίας. Βεβαίως και η κλιματική κρίση αν τη βάλεις στο πόσο τους απασχολεί σε σχέση με τις ανάγκες τις καθημερινές, την οικονομία, το παιδί, την τσέπη, την αγοραστική δύναμη των ανθρώπων θα είναι υποδεέστερο ζήτημα και όμως από την κλιματική κρίση κινδυνεύει να τελειώσει η ανθρωπότητα σε μερικές δεκαετίες. Είναι άλλης τάξης ζητήματα.
Τι θα έλεγε ο Τάσος για τις γυναικοκτονίες. Σας λέω σε σχέση με την με την ποιότητα της σκέψης του και την δύναμη της παρέμβασής του που σφραγίζουν μία νέα κανονικότητα, μετά το πικ της πανδημίας, μαζί και με τον πόλεμο διεθνώς και όλες τις μεγάλες κρίσεις οι οποίες διαπλέκονται και παράγουν μία καινούργια κατάσταση. Θα είχε λόγο. Θα είχε παρέμβαση. Θα είχε παρουσία. Θα κινητοποιούσε και θα ενθάρρυνε και βουλευτές και κόμματα και τον κόσμο και την κοινωνία για να παρέμβουν σε αυτά τα ζητήματα. Σε όλες τις μεγάλες ανισότητες, στην όξυνση των ανισοτήτων που παράγονται μέσα από αυτές τις επάλληλες κρίσεις ο Κουράκης πάντοτε έλεγε το εξής και εκεί έδειχνε και την ουσία και της αριστερής σκέψης, θα το δείτε και στις ομιλίες του. «Βεβαίως πρέπει να κάνουμε αγώνα για ίσες ευκαιρίες απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό, απέναντι στις πολιτικές που στερούν τις ίσες ευκαιρίες αλλά πρωτεύοντος για την ίση αφετηρία». Δεν αρκούν οι ίσες ευκαιρίες. Έχει πολύ μεγάλη σημασία να αποκατασταθεί η δυνατότητα της έναρξης που να είναι ίση ευκαιρία για τους νέους ιδιαίτερα ανθρώπους.
Όπως επίσης χρησιμοποιώντας ακόμα και Αριστοτέλη, Σοφοκλή στα γραπτά του μας έφερνε ουσιαστικά στοιχεία, στην σκέψη μας και την πολιτική μας. Σας μιλάω για μία πενταετία πολιτικής δράσης στο επίπεδο της διακυβέρνησης ιδιαίτερα αλλά και πριν. Μετά δεν ήτανε μαζί μας, για αυτό αποφάσισε ο λαός. Έλεγε για το άτομο και για την ανάγκη πραγματικά να του δοθούν αυτές οι ευκαιρίες και να έχει τη δραστηριότητα και το αποτύπωμά του αλλά ταυτόχρονα έβαζε το θέμα της συλλογικότητας. Του συλλογικού υποκειμένου, της συλλογικής δράσης, της αλληλεγγύης σαν μεγάλη αξία σε αυτή τη διαδρομή όπως επίσης και του κοινωνικού ελέγχου, σε όλα τα μεγάλα όχι μόνο στα μικρά. Του κοινωνικού ελέγχου στην ίδια την πρόοδο, σε μία άλλη διαδρομή χωρίς να αρνείται τις τεχνολογικές εξελίξεις όπως ακούστηκε και προηγούμενα.
Θέλω να θυμηθούμε μαζί, απλώς τίτλους θα πω, στιγμές που ο Τάσος Κουράκης από το προεδρείο της Βουλής έγραψε τη δικιά του διαδρομή και ιστορία ενώπιον του ελληνικού λαού.
• Την αναγνώριση της Παλαιστίνης και την απόφαση της Ελληνικής Βουλής προς τούτο.
• Την συμφωνία των Πρεσπών και μάλιστα στην ομιλία του που ήταν εξοχή, έδωσε και το κύριο και ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της κοινωνικής σημασίας της συμφωνίας των Πρεσπών. Όχι απλά η γεωπολιτική ή σταθεροποιητική σημασία σε σχέση με την περιοχή.
• Για τις γερμανικές επανορθώσεις και την απόφαση που λήφθηκε για τη διεκδίκηση της από την ελληνική βουλή για πρώτη φορά.
• Για το φάκελο της Κύπρου και την έκδοση του μετά τόσες δεκαετίες.
• Για τους αγώνες που έδωσε ο Τάσος από το προεδρείο της Βουλής απέναντι στη Χρυσή Αυγή επί 4 και 5 χρόνια και προηγούμενα. Είναι εύκολο φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι να λέμε, καλά ήρθαν αυτοί εκεί μέσα και δεν του έδιωχναν. Τρεις ή τέσσερις φορές και παρολίγον την τελευταία φορά βγήκαν με την ψήφο του ελληνικού λαού. Πήραν από 6 έως 7% και ήταν μαζί μας μέσα στα έδρανα, μέσα στις επιτροπές με τα δικαιώματά τους εξασφάλιζε ελληνικό σύνταγμα.
Σε όλα τα παραπάνω ο Τάσος ήταν παρών. Οπως και άλλοι και από άλλα κόμματα. Μπορώ να πω για το Δημήτρη τον Κρεμαστινό ή άλλους από τις θέσεις των αντιπροέδρων της Βουλής που είχαν τη διεύθυνση όλων των διαδικασιών. Ήταν παρών ο Τάσος. Μαχητικός, ψύχραιμος, πολιτικός επί της ουσίας σε αυτή την μάχη.
Πρωταγωνίστησε για τα νομοσχέδια σε σχέση με το σωφρονισμό και μία σύγχρονη αντίληψη. Πρωταγωνίστησε στις συγκρούσεις ενάντια στον αυταρχισμό την αστυνομοκρατία. Πρωταγωνίστησε για την ιθαγένεια που δόθηκε για τα νέα μεταναστόπουλα και τα προσφυγάκια μετά την παρέλευση ορισμένων ετών που ήταν εδώ. Τώρα όλα αυτά έχουνε πάει βέβαια πίσω, ή έχουν καταργηθεί. Πρωταγωνίστησε για την ταυτότητα φύλου και όλα τα προοδευτικά νομοσχέδια που είχαν έρθει εκ παραλλήλου και με το παράλληλο κοινωνικό πρόγραμμα στο μεγάλο συμβιβασμό που είχε γίνει στην κεντρική πολιτική σε σχέση με τις μνημονιακές δεσμεύσεις οι οποίες υπηρετήθηκαν στο όνομά του να βγούμε από την κρίση και από το μνημόνιο από την κυβέρνησή μας.
Ο Τάσος σε όλα αυτά, ήτανε στο έδρανο. Διεύθυνε διαδικασίες, έβαζε μέσα την πολιτική του σκέψη.
Για αυτό και σήμερα μας λείπει πάρα πολύ. Διότι η σύγκρουση μέσα από αυτές τις αλλεπάλληλες κρίσεις που έχουν ακόμα και τον πυρηνικό όλεθρο στον ορίζοντα τους ως ενδεχόμενο για πρώτη φορά, φέρνει τη σκληρή σύγκρουση παγκόσμια ανάμεσα στον αριστερό και το δεξιό ριζοσπαστισμό. Ο Τάσος ήταν σαφέστατα, η πολιτική του ταυτότητα, με τον αριστερό ριζοσπαστισμό. Δεν ήταν απλά ένας δικαιωματιστής όπως θέλουν να μας λένε, στον Πάνο Λάμπρου και στους άλλους. Πάντοτε συνέδεε τα δικαιώματα και τη μάχη για τα δικαιώματα με το κοινωνικό ζήτημα, επί της ουσίας, σε βάθος στην καρδιά του. Με αυτή την έννοια ήταν ένας από τους πρωτοπόρους και ένας από αυτούς που μας λείπουνε σήμερα σε αυτή την κεντρική σύγκρουση απέναντι στον δεξιό ριζοσπαστισμό. Μας λείπει και αυτό αφορά και τη Θεσσαλονίκη και το ξέρετε πολύ καλά, στη μεγάλη σύγκρουση που γίνεται με τον ιστορικό αναθεωρητισμό. Στη μεγάλη σύγκρουση που γίνεται εδώ με την αθλιότητα που έχουν στήσει για τον Α. Χρυσοχόου. Με τις αθλιότητες που έχουν στήσει να καλυφθούν όλα όσα είναι δυνατόν μέσα σε τέσσερα χρόνια.
Αυτές οι μάχες, αυτοί οι αγώνες μας χρειάζονται όλους. Δεν ξέρουμε πια αν είμαστε αρκετοί, δεν ξέρουμε αν θα ήμασταν αρκετοί και με τον Τάσο, θα ήμασταν όμως περισσότεροι, καλύτεροι και πιο αποτελεσματικοί.
Νίκος Βούτσης
