Ο κ. Βούτσης τόνισε πως «επειδή είναι ένα κορυφαίο ζήτημα και μιλάμε για απεργία πείνας και δίψας είναι φανερό πως η ευθύνη βαρύνει τους επικεφαλής των Υπουργείων και γενικότερα της Κυβερνητικής πολιτικής.Άμεσα θα πρέπει η Κυβέρνηση να «στρίψει» την πολιτική της συνολικά και συλλογικά ως προς αυτό το ζήτημα, με αιχμή βεβαίως τη μεταφορά του κρατούμενου Βασίλη Δημάκη στον Κορυδαλλό. Επίσης να εξασφαλιστούν οι κατάλληλες συνθήκες για να μπορέσει να επανενταχθεί με την πολύ σωστή και σοβαρή έννοια που ο ίδιος επέλεξε τόσο στο πλαίσιο της επιστημονικής κοινότητας όσο και στο πλαίσιο της κοινωνίας μας αφού περαιώσει την υποχρέωση που από την ποινή του έχει υποστεί.
Όσα συμβαίνουν στον Βασίλη Δημάκη αναδεικνύουν μια τιμωρητική, εκδικητική αντίληψη στη διαδικασία του διαλόγου. Μια αντίληψη που υπάρχει για την ίδια την ποιότητα του σωφρονιστικού μας συστήματος. Υπάρχει μια αντίληψη της «σιωπής» που στις φυλακές είναι και πιο εύκολο να επιβληθεί. Στην ουσία τιμωρείται το δικαίωμα που πρέπει να έχουν οι κρατούμενοι να αιτούνται και να διεκδικούν στοιχειώδεις κανόνες και εγγυήσεις για την ίδια τους τη ζωή.
Είναι φανερό ότι τους συμπολίτες μας, οι οποίοι βρίσκονται σε μία πρόσκαιρη, συγκυριακή ή ακόμα και πολυετή στέρηση της ελευθερίας τους, η πολιτεία τους αντιμετωπίζει ως δεύτερης, τρίτης κατηγορίας περιθωριοποιημένους έξω από το δημόσιο διάλογο και τη δημόσια κριτική.
Σε αυτό το πεδίο, ωστόσο, κρίνεται η Δημοκρατία. Η Δημοκρατία κρίνεται πάντοτε εκεί που είναι τα δύσκολα κι όχι με επιφανειακά και επικοινωνιακά τεχνάσματα.
Πολύ έγκαιρα, από το περασμένο Καλοκαίρι, προειδοποιήσαμε σε όλους τους τόνους ότι δεν νοείται να ανήκει στο Υπ. Προστασίας του Πολίτη η σωφρονιστική πολιτική ενώ στην αρχή της πανδημίας τονίσαμε ότι χρειαζόταν μια ιδιαίτερη στρατηγική αποσυμφόρησης και λήψης μέτρων και εγγυήσεων γι’ αυτούς του χώρους. Προφανώς και τις δύο φορές σε “ώτα μη ακουόντων”».
