• ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ
Το 2024 κληροδοτεί εξαιρετικά μεγάλες εκκρεμότητες και αδιέξοδα. Έχουμε μεγάλες εμπόλεμες ζώνες στον πλανήτη, μας απασχολούν ζητήματα που αφορούν στην κλιματική αλλαγή και κρίση, αντιμετωπίζουμε τεράστιες κοινωνικές ανισότητες. Καταστάσεις που έχουν επισημανθεί διαπιστωτικά από όλους, παγκοσμίως. Καθώς λοιπόν ο χρόνος που φεύγει μας κληροδοτεί ένα τέτοιο περιβάλλον, είναι σαφές θα υπάρξουν ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες και ασύμμετρες «πολιτικές απειλές».
Η απειλή από την πλευρά Τραμπ για υπέρογκους δασμούς προς τους άλλους πόλους της διεθνούς οικονομίας στο πλαίσιο μιας παγκοσμιοποίησης, η οποία βαίνει με γρήγορους ρυθμούς προς μία αποπαγκοσμιοποίηση. Υπάρχουν απειλές σε σχέση με τα ενεργειακά, σε μια Ευρώπη η οποία είναι πλέον εξαιρετικά αδύναμη ως πόλος στο διεθνές πολυπολικό σύστημα. Βλέπουμε ότι οι πηγές αστάθειας γύρω μας μεγαλώνουν.
Πρέπει να υπάρξει μία γιγάντια διεθνής προσπάθεια για τη στήριξη και ενίσχυση του ρόλου του ΟΗΕ και την ανάληψη ευθύνης από όλες τις πλευρές για να υπάρξει ειρήνη και να υπάρξει ένα διαφορετικό νέο διεθνές περιβάλλον. Ένα νέο διεθνές περιβάλλον όπου δεν θα θεωρείται φυσιολογικό να συζητάει κανείς για πυρηνική απειλή ή το να δοκιμάζονται κάθε εβδομάδα καινούργια όπλα και να μετριέται η αποτελεσματικότητά τους ή πώς στη Μέση Ανατολή, μετά και το χτύπημα στην Υεμένη, συμπληρώθηκαν τέσσερις χώρες στις οποίες μέσα στους τελευταίους έξι μήνες το Ισραήλ έχει κάνει επιθέσεις στο όνομα της νόμιμης, όπως θεωρεί το ίδιο, άμυνας. Δεν είναι δυνατόν να γίνεται μία διεθνής συζήτηση που να καθιστά από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ μέχρι το Συμβούλιο Ασφαλείας ή το Διεθνές Δικαστήριο, ύποπτους για αντισημιτισμό ή να τους κατατάσσει στη χωρία των ανενεργών παραγόντων. Αυτά είναι τα μεγάλα προβλήματα. Εκεί εντάσσεται και η συζήτηση για τις αμυντικές δαπάνες.
Πρόσφατα ο Γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε μίλησε για αύξηση των εξοπλισμών στο 3% μετά το 2%. Η χώρα μας είναι μέσα στις τρεις χώρες που το έχουνε πιάσει το 3% και είναι υπερήφανος ο κ. Μητσοτάκης γι’ αυτό. Ο κ. Τραμπ έρχεται και μιλάει για αύξηση στο 5%.
Μεθαύριο λοιπόν, κάποιος άλλος, καθώς θα αυξάνονται οι εστίες έντασης και η επικινδυνότητα θα πει 10%. Και οι συνέπειες οι κοινωνικές, αλλά και γενικότερα οι γεωπολιτικές θα είναι δραματικές. Άρα, επαναλαμβάνω δεν πρόκειται περί μίας εμμονής. Είναι το ποιες επιλογές, ποιες προτεραιότητες μέσα στο επιβαρυμένο από κάθε πλευρά διεθνές σύστημα γίνονται ή θα γίνουν για την ειρήνη. Η ειρήνη είναι μία, έχει ονοματεπώνυμο και γνωρίζει όλος ο κόσμος, διότι έχει περάσει περιόδους ειρήνης, τα καλά που επιφέρει η ειρήνη.
• ΜΑΓΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΣΥΜΠΟΛΙΤΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ.
Κάποτε είχαμε την κοινωνία των δύο τρίτων. Στις μέρες μας πλέον πάμε προς την κοινωνία του ενός τρίτου που έχει τη δυνατότητα ή πιστεύει πως την έχει και θα την έχει μακροπρόθεσμα ότι μπορεί όχι απλά να επιβιώνει αλλά να καταναλώνει με κάθε ευκαιρία.
Γίνεται μία απέλπιδα προσπάθεια από πλευράς της κυβέρνησης να διαμορφωθεί μία μαγική εικόνα σε σχέση κυρίως με την οικονομία της χώρας η οποία προφανώς δεν έχει πραγματικά στοιχεία. Όλοι οι δείκτες και οι έρευνες που γίνανε πρόσφατα και που αφορούν στην αγοραστική δύναμη, στους μισθούς, στη στέγη, στο βαθμό αισιοδοξίας, στο ύψος των αμυντικών δαπανών δείχνουν μία πολύ δυσμενή εικόνα για το τι πραγματικά γίνεται στην οικονομία, ποιες είναι οι συνέπειες και πού βρίσκεται η πλειοψηφία του κόσμου.
Αυτό είναι το περιβάλλον. Αυτή η αντίφαση από τη μία πλευρά μία φαινομενικά παντοδύναμη κυβέρνηση, με μειωμένα όμως ποσοστά και από τις ευρωεκλογές, που σχεδιάζει την τρίτη τετραετία με τη διαμόρφωση μίας «μαγικής εικόνας» και από την άλλη τα πραγματικά προβλήματα, τα πραγματικά ζητήματα που αναδείχθηκαν και πρόσφατα στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό.
Αυτό είναι το πεδίο λοιπόν μέσα στο οποίο όλες οι πολιτικές δυνάμεις θα δοκιμαστούν και θα δοκιμάσουν τις αντοχές τους αλλά και το κατά πόσο προγραμματικά μπορούν να δώσουν λύσεις και να διαμορφωθεί μία ελπίδα ή εναλλακτική πολιτική πρόταση και στο πεδίο της διακυβέρνησης τα επόμενα χρόνια. Δεν νομίζω πως αυτό είναι ζήτημα το οποίο θα μπορούσε και μέσα από τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις, να επιλυθεί μέσα στο 2025.
• Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑΣ ΡΑΜΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΓΕΜΙΖΕΙ ΜΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ
Η ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ προχώρησε σε μια σημαντική πρόταση για υποψήφιο πρόεδρο της Δημοκρατίας τον κύριο Ράμμο, που είχε όλα τα εχέγγυα από όλες τις πλευρές και δεν ήταν και κομματικά στρατευμένος ή υποκινούμενος. Η αντιμετώπιση που υπήρξε με τα άμεσα αντανακλαστικά από κόμματα και δημόσια από παράγοντες του προοδευτικού χώρου, ώστε να αδυνατίσει και τελικά να αποδυναμωθεί και να αποσυρθεί αυτή η πρόταση, δεν μπορεί να μας γεμίζει η αισιοδοξία.
Το θέμα της αναγκαίας και επιθυμητής ενότητας της Αριστεράς και ευρύτερα των προοδευτικών δυνάμεων, στο οποίο εμείς ομνύουμε και για το οποίο έχουμε εργαστεί πολλά χρόνια από διάφορα μετερίζια, δεν είναι κάτι που διαμορφώνεται μέσα από μια τεχνική εξουσίας. Είναι κάτι το οποίο θέλει ανοικτή καρδιά, θέλει προγραμματικές συγκλίσεις, θέλει μια δοκιμασία στο κοινωνικό επίπεδο για να υπάρξουν κοινωνικοί αγώνες που θα πιέσουν για την κυβερνητική πολιτική.
Όλα αυτά χρειάζονται για να ωριμάσουν με γρήγορους ρυθμούς πραγματικά οι προϋποθέσεις για προοδευτική πολιτική διέξοδο.
• Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙΣ ΕΦΙΚΤΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΝΕΦΙΚΤΟ
Με τις σημερινές συνθήκες είναι ανέφικτη μια ουσιαστική προσέγγιση των δυνάμεων της Αριστεράς. Επαναλαμβάνω με τις σημερινές συνθήκες αυτό είναι κάτι το ανέφικτο πολιτικά, προγραμματικά πλην όμως πρέπει να εργαζόμαστε για να υπάρξουν οι προϋποθέσεις ώστε να γίνει εφικτό.
Αυτό θέλει προσπάθεια από όλες τις πλευρές, ειλικρίνεια και κυρίως διάθεση για κοινωνικούς αγώνες και για σαφή πολιτικά μέτωπα όπως για το θέμα των αμυντικών δαπανών, για τις τράπεζες, για τα θέματα των εργασιακών δικαιωμάτων, για θεσμικά ζητήματα.
