Η σιωπή είναι πλέον συνενοχή. Είναι ντροπή πάντα από τη λάθος πλευρά της ιστορίας
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ανήκει πλέον στις ντροπιαστικές διεθνώς εξαιρέσεις καθώς σιωπά, στο όνομα της Ελλάδας, στην πολιτική γενοκτονίας -μέσω και λιμοκτονίας – του Ισραήλ απέναντι στον Παλαιστινιακό λαό στη Γάζα.
Η ελληνική κυβέρνηση έχει επιλέξει τον εναγκαλισμό με τον πρωθυπουργό ενός κράτους που εξελίσσεται σε αδίστακτο κράτος-τρομοκράτη, ενώ και ο ίδιος εδώ και καιρό είναι υπόλογος στο διεθνές ποινικό δικαστήριο και περιφρονεί αποφάσεις και εκκλήσεις του ΟΗΕ.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ενστερνιστεί απέναντι στο Ισραήλ το δόγμα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» αρνούμενη να παρακολουθήσει ακόμα και τις καθυστερημένες και υποκριτικές ενστάσεις και διαμαρτυρίες των ηγετών και των οργάνων της Ε.Ε.
Η στρατηγική του «πρόθυμου εταίρου» έχει ακυρώσει πλήρως την παραδοσιακή πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική με στόχο τη σταθερότητα και την ειρήνη, τοποθετώντας επανειλημμένα τη χώρα στην «λάθος πλευρά της ιστορίας», όπως συνέβη και με την εμπλοκή στον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας.
Η διπλωματία των εξοπλισμών που οδηγεί το σχετικό «ράλι» στην περιοχή μας και η προθυμία της κυβέρνησης για να συμμετάσχει ενεργά στην επιλογή της πολεμικής οικονομίας στην Ε.Ε. αποτελούν καταστροφικές πολιτικές που οδηγούν σε άμεση ή έμμεση εμπλοκή σε πολεμικές συρράξεις στην περιοχή μας.
Τα παραπάνω είναι ένας επιπλέον πολύ σπουδαίος λόγος για να ηττηθεί αυτή η πολιτική και για να υπάρξει εναλλακτική κυβερνητική προοδευτική λύση που να αποκαθιστά τη χώρα μας ως παράγοντα ειρήνης, σταθερότητας στην περιοχή, όπως έγινε με τη Συμφωνία των Πρεσπών και βέβαια υπεράσπισης του διεθνούς δικαίου και των αποφάσεων του ΟΗΕ.
