Συνέντευξη του Νίκου Βούτση στο ACTION 24 και την εκπομπή ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ με τους δημοσιογράφους Γιώργο Πιέρρο, Δημήτρη Τάκη και Ελένη Καλογεροπούλου.
Σε στιγμές-τομές για την ιστορία ενός κόμματος, ιδιαίτερα της Αριστεράς, υπάρχουν ουσιαστικά ιδεολογικά και αξιακά επίδικα που πρέπει να αντιμετωπίζονται με την “ηθική της ευθύνης”. Εκτιμώ ότι υπάρχουν αυταπάτες ή εθελοτυφλία σε όσους πιστεύουν ότι η κατάσταση είναι πολιτικά ανατάξιμη μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Παρά και ενάντια στην καθημερινή ρητορική του προέδρου και στελεχών που εξαντλείται είτε σε ατάκες περί “καθαρών χεριών” ή περί “αυλικών των servicers και των τραπεζών” είτε σε ένα ρηχό επικοινωνιακό εντυπωσιασμό και σε εχθροπάθεια. Ένδειξη αυτής της αμετροέπειας είναι και η συνεχής χρήση, ως όπλο εναντίον όσων αμφισβήτησαν τη νέα ηγεσία,, του ονόματος, της πολιτικής οντότητας και της ερμηνείας για δήθεν στήριξη του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Δυστυχώς, παρότι είναι ακραία η έκφραση που χρησιμοποίησε ο Στέλιος Κούλογλου, το “Επάγγελμα Τσίπρας” αποτελεί μόνιμο καταφύγιο για ορισμένους. Ποιος δεν θυμάται ότι από την πρώτη στιγμή ο μετέπειτα πρόεδρος Κασσελάκης μας συστήθηκε ως “φυτευτός του Τσίπρα!” Η διαχρονική αποτυχία όλων των μέτρων που έχουν ληφθεί για την εξάλειψη της βίας στα γήπεδα δεν οφείλεται μόνο στο ότι κάποια εξ’ αυτών ήταν ακατάλληλα. Οφείλεται κυρίως στο ότι δεν υπήρξε η συνεχόμενη πολιτική βούληση για να εφαρμοστούν βασικά αυστηρές προληπτικές μέθοδοι για την αποτροπή βιαιοτήτων επειδή θίγονται πολύ μεγάλα ανταγωνιστικά συμφέροντα. Δεν πρόκειται για συμφέροντα ανάμεσα σε κλασσικές επιχειρηματικές δραστηριότητες αλλά για συμφέροντα πολύ μεγάλων εκτός του αθλητισμού, εξωαγωνιστικών δραστηριοτήτων μέσω των οποίων ασκείται και πολιτική επιρροή που υπονομεύει προφανώς την όποια προσπάθεια, με βαρύτατες συνέπειες ακόμα και με τη θυσία της ζωής νέων ανθρώπων.
