Το καμάρι των «ανίδεων» εμφανίζεται κάθε λίγο, με τη μορφή ενός μίγματος κυνισμού και αμάθειας. Το πιο χοντροκομμένο παράδειγμα των ημερών είναι βέβαια οι καυχησιές του νταή του «Big Brother» για βιασμούς και ομοφοβικές στάσεις. Είχαμε όμως κι ένα άλλο, πιο καθεστωτικό αλλά εξίσου κυνικό, που πέρασε απαρατήρητο. Θυμίζω.
Λίγες μέρες πριν, ανακοινώθηκε ότι σε έρευνα στις Φυλακές Κέρκυρας βρέθηκαν δυο πιστόλια, μαχαίρια και άλλα συναφή μέσα στους χώρους κράτησης. Η γ.γ. Αντεγκληματικής πολιτικής έκανε υπερήφανες δηλώσεις, εκθειάζοντας το σχετικό αστυνομικό έργο και έκτοτε πολλά δημοσιεύματα μετά φωτογραφιών κυκλοφόρησαν στον διαδικτυακό Τύπο. Ο τότε υπεύθυνος τομέα Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ Σπ. Λάππας καυτηρίασε την έπαρση με την οποία παρουσιάστηκε ως επίτευγμα το προβληματικό γεγονός της ύπαρξης όπλων στη φυλακή. Φυσικά η δική του ανακοίνωση δεν συγκίνησε και δεν διαδόθηκε από τα καλά χρηματοδοτημένα Μέσα.
Είναι ευνόητο: το να περάσουν όπλα μέσα στη φυλακή είναι ο εφιάλτης του σωφρονιστικού συστήματος, ελληνικού, ευρωπαϊκού και παγκόσμιου. Στις πτέρυγες οι φύλακες μπαίνουν άοπλοι ακριβώς λόγω πρόνοιας, μη λάβει χώρα οποιοδήποτε περιστατικό απόσπασης πυροβόλου οπλισμού. Στα κελιά υπάρχουν κρατούμενοι φιλήσυχοι, αλλά και αρκετοί βίαιοι. Σήμερα εισάγεται όπλο, αύριο υπάρχουν θύματα. Ολοι τα γνωρίζουν αυτά, εκτός από τους «ανίδεους».
Αν θα είχαν βρεθεί πριν τον Ιούλιο 2019 όπλα στη φυλακή, και μάλιστα με τη συχνότητα που ανακαλύπτονται σήμερα, τα καθεστωτικά Μέσα θα είχαν γεμίσει εντυπωσιακά πρωτοσέλιδα που θα κατακεραύνωναν την τότε κυβέρνηση. Οι ένοχοι της εισαγωγής των όπλων, όποιοι κι αν ήταν, θα ζωγραφίζονταν σαν παράγωγα της κυβερνητικής αδιαφορίας για την ασφάλεια – αν όχι της υπόθαλψης των ταραξιών από αριστερούς συνοδοιπόρους.
Ομως τότε η πραγματική προσοχή ήταν περισσότερη και τα φαινόμενα πολύ λιγότερα. Οπως επίσης λιγότεροι ήταν οι θάνατοι, οι αυτοκτονίες και οι δολοφονίες μέσα στη φυλακή. Τώρα που τα περιστατικά περισσεύουν, κανείς δεν αναζητά κυβερνητικές ευθύνες για την εισαγωγή των όπλων και τη βία στους χώρους κράτησης. Κανείς βέβαια δεν έχει το θράσος να δηλώσει «φταίνε οι προηγούμενοι», αφού έχουν περάσει 14 μήνες από την αλλαγή φρουράς και από το δήθεν θαυματουργό πέρασμα των φυλακών στην αρμοδιότητα του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Αλλά με πολλή άνεση και επικοινωνιακή κάλυψη, οι ευθύνες αποσιωπώνται και οι υπεύθυνοι καμαρώνουν για τα ευρήματα της αβλεψίας τους. Φυσικά όλοι γνωρίζουν ότι κανείς από τους καμαρωτούς δεν είναι τυχαίος και ανίδεος. Το δέντρο της Ιστορίας βγάζει καρπούς.
Ο Νίκος Παρασκευόπουλος είναι ομ. καθηγητής ΑΠΘ
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
