Όταν με τις εκλογές του 2019 η ΝΔ με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας ένα μόνο δεδομένο ήταν γνωστό: Γνώριζε να διαχειρίζεται επικοινωνιακά τα ζητήματα της πολιτικής. Νωρίς επίσης έδειξε ότι διαθέτει μια συγκεκριμένη τεχνογνωσία προώθησης εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης για την άσκηση διοίκησης. Ήταν άγνωστο αντίθετα αν γνώριζε να χειρίζεται πραγματικές καταστάσεις, όπως πχ είναι η ακρίβεια, η υγεία ή η παιδεία.
Φάνηκε από την αρχή ότι η κυβέρνηση δεν είχε ουσιαστικό ενδιαφέρον για την επίλυση των πραγματικών προβλημάτων. Οι συνεχείς ιδιωτικοποιήσεις και η αναποτελεσματική έτσι κι αλλιώς άμετρη αυστηροποίηση των ποινών δεν αποτελούσαν βεβιασμένες μεθοδεύσεις, αλλά συστημικούς στόχους. Άλλωστε έλειπε πλήρως και η βούληση για την αντιμετώπιση πάγιων λειτουργικών θεμάτων του κράτους δικαίου.
Οι λίστες ευνοούμενων συγκροτημάτων Τύπου, η ανάπτυξη των υποκλοπών, οι διώξεις δημοσιογράφων ακόμη και εισαγγελέων που χειρίζονταν υποθέσεις με πολιτικό ενδιαφέρον, οι προεξοφλήσεις δικών με ωμές υποδείξεις – παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη (ευθύνες πολιτικών δεν υπάρχουν, ανθρώπινα λάθη κλπ) δεν αποτελούσαν παράπλευρα ξεστρατίσματα, αλλά μια τακτική διαδρομή εξουσίας.
Εκεί όμως όπου η κυβέρνηση πραγματικά «τρακάρισε» με την πραγματικότητα ήταν στις θεομηνίες και στα έκτακτα περιστατικά. Η έλλειψη μέτρων πρόληψης και η αδυναμία συντονισμού των κρατικών υπηρεσιών την χαρακτηρίζουν εξαρχής. Έτσι ο αδυσώπητος πολιτικός κριτής των εγκληματικών λαθών (Μάτι) από τη μια στιγμή στην άλλη τράπηκε σε συγχωρητικό απολογητή. «Ναι, κάηκαν δάση, πλημμύρισε η Θεσσαλία, αλλά δεν χάθηκαν ζωές και σπίτια». Ναι, χάθηκαν άνθρωποι στα Τέμπη, αλλά πρόκειται για ανθρώπινο λάθος, ναι πνίγηκαν 600 άνθρωποι στη Πύλο αλλά δεν ήταν δικοί μας.
Η φράση «δεν χάθηκαν ζωές ή σπίτια» δεν είναι βάσιμη. Όμως εξυπηρετεί όσους την εκφέρουν και την αναπαράγουν: Καλεί μονότονα και επίμονα να μη νοιαζόμαστε αν καίγονται δάση. Να το ξεχνούμε σαν μικρό κακό, όσο κι αν γνωρίζουμε ότι από την ύπαρξή τους εξαρτάται το μέλλον της γήινης φύσης και η ζωή των μελλοντικών γενεών.
Η κυβερνητική επωδός πάντως εξαρχής ήταν το «μαθαίνουμε από τα λάθη μας». Αυτή πχ ακούστηκε το 2022 με τα χιόνια και το μπλοκάρισμα της Περιφερειακής, αυτή και τώρα με την καταστροφή του πνεύμονα της Αττικής. Το πρώτο άκουσμα της φράσης θα μπορούσε να προκαλεί θυμηδία: Αλήθεια, θα έχει απομείνει δάσος μέχρι καταφέρουν να μάθουν κάτι από τα λάθη τους; Και γιατί δεν αξιοποιείται η εμπειρία προηγούμενων κυβερνήσεων και αναμένουν οι ίδιοι να σωρεύσουν τη δική τους διαπράττοντας απανωτά λάθη;
Ωστόσο η κατάσταση είναι βαριά και πραγματικότητα αντεστραμμένη: Η αποφυγή των μέτρων πρόληψης που προϋποθέτουν ενίσχυση του δημόσιου τομέα, η αποδυνάμωση της δασικής υπηρεσίας και η αποφυγή αξιοποίησης των εθελοντών πυροσβεστών είναι τα βασικά και φανερά λάθη που δεν διορθώνονται. Γι’ αυτό οι επερχόμενες τραγωδίες μοιάζουν προγραμματισμένες.
Νίκος Παρασκευόπουλος
