Παρατηρήσεις και σκέψεις για την επόμενη μέρα της Νέας Αριστεράς.
Σημείο πρώτο: Απολογισμός και αυτοκριτική.
Πρώτα από όλα χρειάζεται να απολογίσουμε το παρελθόν με εντιμότητα, υπηρηφάνεια και χωρίς δισταγμό. Δεν είναι απλά μια χρήσιμη διαδικασία αλλά είναι αναγκαία για την συνέχεια. Αν δεν γίνει η αυτοκριτική και ο απολογισμός και μάλιστα με ειλικρίνεια δεν θα μπορέσουμε να χτίσουμε κάτι στέρεο. Όχι με πρόθεση ανθρωποφαγίας, αλλά με απελευθερωτική διάθεση, διδακτική για το μέλλον και υπέρβασης των διαφορών. Με το λογικό επιχείρημα της αποφυγής της ομφαλοσκόπησης που θα μας στερήσει 2 μήνες, αποφύγαμε τον διάλογο εδώ και 4 χρόνια.
Αυτή η βάσανος θα μπορέσει να αποτελέσει ένα στέρεο σημείο εκκίνησης.
Σημείο δεύτερο: Διάλογος εντός ενός νέου υποκειμένου
Οι περισσότεροι από εμάς ήμασταν σε έναν χώρο όπου ο ουσιαστικός πολιτικός διάλογος έβρισκε διέξοδο κυρίως εντός των ομαδοποιήσεων, για αυτό και μας έγιναν τόσο απαραίτητες, διότι ήταν πεδίο έκφρασης αλλά με περιορισμένη παραγωγή πολιτικής και κατ’ επέκταση χρησιμότητας. Η απάντηση σε αυτή τη προβληματική συνθήκη είναι οργάνωση με δομές. Με πιο έντονη την από τα κάτω σκέψη δράση και κουλτούρα, αναθεωρημένη με πιο αυθόρμητα και αυτοοργανωτικά στοιχεία που μπορούν να ανταπεξέλθουν καλύτερα στις επιταγές της κοινωνικής ευρηματικότητας αλλά εντός πλαισίου κομματικής δομής. Με ισχυρούς συνεκτικούς δεσμούς αλλά όχι με κακού τύπου εξαρτήσεις.
Τα μέλη που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και μπορούν να αποτελέσουν τον πυρήνα του νέου φορέα δεν έχουν μιλήσει εδώ και χρόνια. Δεν έχουν συζητήσει για τα επίδικα της εποχής, δεν έχουν καταθέσει απόψεις και όχι επειδή δεν έχουν αλλά επειδή δεν υπήρχε το πλαίσιο να τις καταθέσουν. Εδώ και περίπου δύο χρόνια καλούνταν να διαλέξουν πλευρά στο εκάστοτε εσσωκομματικο πεδίο μάχης που διαμορφωνόταν. Και μπορεί στη ζωή και στην πολιτική να υπάρχει ένας διαρκής πόλεμος που άλλοτε φουντώνει ή ηρεμεί και στον οποίο παίρνουμε θέση, αλλά σε ένα κόμμα της αριστεράς αυτή η διαρκής κίνηση οφείλει να γίνεται στη βάση του διαρκούς διαλόγου ακόμη και με όρους σκληρής αντιπαράθεσης αλλά ποτέ ξανά με όρους πολέμου. Και αυτό δεν είναι στοιχείο πολυτέλειας, είναι εγγενές συστατικό για έναν αριστερό οργανισμό.
Με αυτά ως θεμέλιο μπορούμε να χτίσουμε την προγραμματική διάσταση, τις θέσεις, τα επιχειρήματα, τις προτάσεις, την στρατηγική συμμαχιών αλλά και το κινηματικό. Διότι έχουμε ευθύνη να δώσουμε ώθηση στην νέα κοινωνική κίνηση που ψάχνει να γεννηθεί.
Σημείο τρίτο: Συμμαχίες
Εδώ πρέπει να γίνει η εξής παρατήρηση, η στρατηγική συμμαχιών δεν αποδεικνύεται επιτυχής όταν δεν έχει αντιστοίχιση από τα κάτω και αυτό το μάθαμε με τον πιο επώδυνο τρόπο. Πέραν από βαθιά αρχηγικό είναι και αποτυχημένο, όταν γίνεται με λάθος όρους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρχει διάλογος με άλλους χώρους. Και σε αυτό πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι, ότι δηλαδή η προοπτική της αριστερής ενότητας (ακόμη και με άλλον επιθετικό προσδιορισμό μπροστά για κάποιους) είναι προϋπόθεση για την επιβίωση του χώρου μας. Γιατί καλώς η κακώς ο ευρύτερος χώρος δεν είναι σε κατάσταση δυναμικής ανόδου αλλά αντιθέτως βρισκόμαστε σε survival mode.
Σημείο τέταρτο: Θέσεις
Χωρίς δισταγμό πρέπει στα ερωτήματα που έχουν τεθεί και τίθενται να αναζητήσουμε απαντήσεις ως προϊόν ζύμωσης μεταξύ μας αλλά και με την κοινωνία.
Οι δύο μεταβάσεις η κλιματική και η ψηφιακή φέρνουν αλλαγή παραδείγματος και δημιουργούν μία άλλη δυναμική που μας υπερβαίνει. Οφείλουμε να αναζητήσουμε απαντήσεις χωρίς όμως να σταματήσουμε να κοιτάμε το τώρα και την στρεβλή συνθήκη όπου ο κόσμος αναπτύσσει κβαντικούς υπολογιστές αλλά την ίδια στιγμή παραιτούνται γιατροί από τα νοσοκομεία της χώρας.
Πρέπει να αντιτάξουμε ένα διαφορετικό σχέδιο για το μοντέλο παραγωγής το οποίο να μπορεί να εξασφαλίσει την κοινωνική ευημερία. Που να περιέχει τον πρωτογενή τομέα και πως η ενίσχυση αυτού μπορεί να συνδυαστεί με την απο-αστικοποίηση και την ενίσχυση της περιφέρειας και της επαρχίας. Ακόμη να αναζητήσουμε τρόπους με τους οποίους μπορεί το μεταναστευτικό προσφυγικό να συσχετιστεί με αυτό το σχέδιο με δίκαιους όρους. Ταυτόχρονα η βιομηχανική πολιτική με τα νέα δεδομένα έχει προοπτική να εξασφαλίσει πολλές και καλές θέσεις εργασίας και να αποτελέσει πυρηνικό στοιχείο της οικονομίας της χώρας. Επίσης η συνεταιριστική οικονομία σε συνδυασμό ειδικά με την πρωτογενή παραγωγή μπορεί να αναπτύξει ιδιαίτερη δυναμική.
Επίσης στα εθνικά ο χώρος μας αρνήθηκε να πάρει ξεκάθαρη θέση και να υπερβεί τις όποιες διαφορές του αφήνοντας έτσι το πεδίο στην δεξιά να υπερθεματίζει και να θέτει τα ερωτήματα. Θα υπάρξουν διαφωνίες και σκληρές αντιπαραθέσεις επί αυτού, αλλά πρέπει να είμαστε σε θέση να τις υπερβούμε.
Κλείνοντας, στο μονοπάτι που διαλέξαμε να βαδίσουμε, το πιο δύσκολο από όλα είναι το βάρος της υποχρέωσης που κουβαλάμε. Έχουμε δικαίωμα στην ήττα, στα λάθη, στα πάθη, αλλά όχι στην απογοήτευση του κόσμου.
Νίκος Κορφιάτης
