Το κλάμα μια τέτοια στιγμή είναι η ανθρώπινη αντίδραση. Αλλά έχει το όριό του. Ως κοινωνία, δεν αρκεί να κλαίμε. Πρέπει να σκεφτούμε γιατί συνέβη το δυστύχημα, αν είχαν ληφθεί οι πρωτοβουλίες και τα μέτρα για να μη συμβεί -και κυρίως για να μην συμβεί ξανά. Άρα σήμερα πλέον η πολιτική συζήτηση, με νηφαλιότητα, με ψυχραιμία, με τους τόνους που αρμόζουν, είναι αναγκαία. Και δεν την ξεκινώ εγώ. Την ξεκίνησαν χτες ο πρωθυπουργός και ο υπουργός στις δηλώσεις τους. Όταν λένε ότι οι ευθύνες είναι διαχρονικές και το λάθος ενός και μόνο ανθρώπου, στην ουσία ισχυρίζονται ότι δεν φταίει η κυβέρνηση. Και τότε προφανώς ανοίγουν την πολιτική συζήτηση. Συνεπώς σ’ αυτούς απαντώ.
Ανθρώπινα λάθη πάντοτε γίνονται. Ευθύνη όμως της πολιτικής ηγεσίας δεν είναι να διαπιστώνει το ανθρώπινο λάθος εκ των υστέρων. Αυτό το κάνει ο απλός πολίτης. Ευθύνη μιας κυβέρνησης είναι να αναλαμβάνει πολιτικές πρωτοβουλίες που περιορίζουν, με τεχνικά ή άλλα μέσα, το ανθρώπινο λάθος. Φτάσαμε στο δυστύχημα, εξαιτίας όσων έχουν συμβεί στο δίκτυο του ΟΣΕ, παρά τις δεσμεύσεις που όπως μαθαίνουμε είχαν αναληφθεί από τη χώρα μας έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2020. Και οι παραλείψεις ήταν πολλές. Σωστά λοιπόν οι εφημερίδες το χαρακτηρίζουν ‘έγκλημα εξ αμελείας’. Αυτές τις παραλείψεις, μέσα στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο οφείλουμε να δούμε και να κρίνουμε, και όχι να διαχέουν βολικά τις ευθύνες σε ένα διάστημα δεκαετιών. Χωρίς ουσιαστικά να αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη.
Πριν δέκα μέρες, ο υπουργός δήλωνε με έμφαση στη Βουλή, απαντώντας σε ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκου Μεϊκόπουλου, ότι… «διασφαλίζει την ασφάλεια» στα τρένα. Τότε αντιλαμβανόταν την πολιτική του ευθύνη και δεν μιλούσε για τις προηγούμενες δεκαετίες. Ο δε #πρωθυπουργός θα επισκεπτόταν χτες το Κέντρο Τηλεδιοίκησης & Σηματοδότησης, που όλοι καταγγέλλουν ότι απλώς δεν υπάρχει. Τι θα έλεγε από εκεί; Για τον «θαυμαστό» ψηφιακό μετασχηματισμό της χώρας;
Βλέπουμε στη #Διαύγεια και την προκήρυξη για 73 σταθμάρχες για έξι μήνες. Με μπλοκάκι! Ο άνθρωπος που με ένα κουμπί μπορεί να προκαλέσει τέτοιο δυστύχημα, με δεδομένη την απουσία αυτοματισμών και δικλείδων ασφαλείας, προσλαμβάνεται με μηδαμινή εκπαίδευση, για έξι μήνες! Συνεπώς χρειάζεται να μας ενημερώσει σήμερα υπεύθυνα το υπουργείο: ο σταθμάρχης που έκανε το λάθος, τι εκπαίδευση είχε, τι προσόντα, τι εμπειρία; Γιατί αυτό ακριβώς αντιπροσωπεύει τη διάλυση του κρατικού ΟΣΕ επί #ΝΔ.
Αλλά είδαμε και πώς αντιμετώπισαν αυτούς που έχουν εμπειρία. Ο επικεφαλής για θέματα ασφάλειας του #ΟΣΕ παραιτήθηκε πριν λίγους μήνες, εξηγώντας ότι το δίκτυο είναι ανασφαλές. Λέγοντας ουσιαστικά «δεν θα με κάνετε εμένα συνυπεύθυνο για το δυστύχημα που έρχεται». Ποια ήταν η αντίδραση του πολιτικού προϊσταμένου, του υπουργού; Και ποια είναι η ευθύνη του, μετά από αυτά, για ό,τι συνέβη;
