Αγωνιζόμαστε η ευρωκάλπη να σηματοδοτήσει την αρχή της αλλαγής των συσχετισμών που στις επόμενες εθνικές εκλογές θα αποτυπωθεί με την ήττα της ΝΔ και του κ. Μητσοτάκη, «όχι, όμως, για να πάρουν τη θέση τους δεξιές πολιτικές όπως αυτές που υιοθετεί σε κρίσιμα ζητήματα ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το ΠΑΣΟΚ, αλλά με την αποφασιστική ενίσχυση της Νέας Αριστεράς, της δύναμης εκείνης που αντιπαρατίθεται πολιτικά και ιδεολογικά σε όλα τα ζητήματα με την πολιτική της ΝΔ», δηλώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής της Νέας Αριστεράς Νίκος Φίλης. Αναφέρει ότι «οι Ευρωπαίοι και οι Έλληνες ψηφοφόροι οφείλουν μια απάντηση: ήττα των κομμάτων της ευρωδεξιάς και εκείνων των δήθεν σοσιαλιστικών ή οικολογικών κομμάτων που έχουν μετατραπεί σε ‘γεράκια’ του πολέμου, σε εξαρτήματα της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ ή στην περίπτωση της Παλαιστίνης, σε υποστηρικτές και απολογητές του εγκληματία Νετανιάχου». Στέλνοντας μήνυμα σε όσους έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στο πολιτικό σύστημα, σημειώνει ότι «ο θυμός, η απογοήτευση αλλά και τα δίκαια αιτήματα, οι προσδοκίες και οι ελπίδες έχουν εκπρόσωπο στην κάλπη της 9ης Ιουνίου: τη Νέα Αριστερά».
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη του υποψήφιου ευρωβουλευτή της Νέας Αριστεράς Νίκου Φίλη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και τον δημοσιογράφο Νίκο Λιονάκη:
Ερ.: Ποιο είναι το διακύβευμα των επικείμενων ευρωεκλογών; Ποιες είναι οι βασικές προκλήσεις που θα πρέπει να αντιμετωπίσει η ΕΕ στη νέα κοινοβουλευτική περίοδο;
Απ.: Το βασικό διακύβευμα είναι η νίκη ή η ήττα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο του διακομματικού (δυστυχώς) κόμματος του πολέμου, που απειλεί με αφανισμό την Ευρώπη και τον κόσμο. Με τον πόλεμο στην Ουκρανία να μετατρέπεται όλο και πιο ανοιχτά σε σύγκρουση ολόκληρης της Δύσης με τη Ρωσία και με την πολεμική ρητορική να κλιμακώνεται και από τις δύο πλευρές. Η «άδεια» των ηγετών της Δύσης να επιτρέψουν τη χρήση των όπλων που δίνουν στην Ουκρανία πέρα από την αναγκαία άμυνα και για χτυπήματα στο εσωτερικό της ρωσικής επικράτειας, αποτελεί πρόκληση ακραίου μεγέθους, που είχε ως απάντηση τις ρωσικές απειλές για χρήση πυρηνικών όπλων. Οι Ευρωπαίοι και οι Έλληνες ψηφοφόροι οφείλουν μια απάντηση: ήττα των κομμάτων της ευρωδεξιάς και εκείνων των δήθεν σοσιαλιστικών ή οικολογικών κομμάτων που έχουν μετατραπεί σε «γεράκια» του πολέμου, σε εξαρτήματα της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ ή στην περίπτωση της Παλαιστίνης, σε υποστηρικτές και απολογητές του εγκληματία Νετανιάχου. Αυτό δε σημαίνει ούτε ότι τασσόμαστε υπέρ της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, ούτε ότι αίφνης γίναμε αντισημίτες. Άλλοι πρέπει να προβληματιστούν, τόσο από τη διακυβέρνηση του Ισραήλ από τον ακροδεξιό Νετανιάχου αλλά και από την υποστήριξη που η ευρωπαϊκή άκρα δεξιά παρέχει στο Ισραήλ, αντικαθιστώντας την απειλή που παραδοσιακά αντιπροσώπευε για το φασισμό ο εβραϊσμός με την ισλαμοφοβία.
Την επόμενη περίοδο επίσης στο Ευρωκοινοβούλιο θα δοθούν μάχες απέναντι στην πιθανότατα ενισχυμένη Ακροδεξιά και τη Δεξιά με κεντρικό άξονα την αναπτυξιακή προοπτική της Ευρώπης σε συνθήκες που αυτή πιέζεται και χάνει έδαφος στο διεθνή ανταγωνισμό σε συνδυασμό με την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και των κοινωνικών ανισοτήτων που γιγαντώνονται. Η Αριστερά θα αγωνιστεί εναντίον κάθε σκέψης η κρίση όπως εκδηλώνεται με την πρωτοφανή ακρίβεια στα τρόφιμα, στην ενέργεια, στη στέγαση να αντιμετωπιστεί με ένα πανευρωπαϊκό πρόγραμμα λιτότητας. Θα αγωνιστεί για τα λεγόμενα «πράσινα» ομόλογα για τη δίκαιη οικολογική και ψηφιακή μετάβαση και όχι για τα «μαύρα» ομόλογα του πολέμου και της στρατιωτικής οικονομίας. Για τη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου, την καταπολέμηση των ανισοτήτων, την ενίσχυση και όχι την παραπέρα αποδυνάμωση του Κοινωνικού κράτους και της Γεωργίας. Για την ενίσχυση των δημόσιων συστημάτων Υγείας, Παιδείας και Υποδομών. Για μια άλλη μεταναστευτική πολιτική μακριά από την αντίληψη μιας Ευρώπης φρούριο που πνίγει τους πρόσφυγες στη Μεσόγειο ή τη Μάγχη. Για την ένταξη στην πολιτική της ΕΚΤ κριτηρίων ανάπτυξης, απασχόλησης και ευημερίας, πέραν της καταπολέμησης του πληθωρισμού.
Ερ.: Για το εσωτερικό της χώρας μας, τι θα σηματοδοτήσει η εκλογική αναμέτρηση της 9ης Ιουνίου; Ποιο είναι το μέτρο της επιτυχίας ή όχι για τη Νέα Αριστερά;
Απ.: Αγωνιζόμαστε να σηματοδοτήσει την αρχή της αλλαγής των συσχετισμών που στις επόμενες εθνικές εκλογές θα αποτυπωθεί με την ήττα της ΝΔ και του κ. Μητσοτάκη. Όχι, όμως, για να πάρουν τη θέση τους δεξιές πολιτικές όπως αυτές που υιοθετεί σε κρίσιμα ζητήματα ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το ΠΑΣΟΚ. Αλλά με την αποφασιστική ενίσχυση της Νέας Αριστεράς, της δύναμης εκείνης που αντιπαρατίθεται πολιτικά και ιδεολογικά σε όλα τα ζητήματα με την πολιτική της ΝΔ. Εκεί που οι άλλοι ψηφίζουν τους υπερεξοπλισμούς της ΝΔ ή διαγωνίζονται μαζί της στις φοροαπαλλαγές για τους πλούσιους και ανακαλύπτουν περισσότερο ως τουριστικό προορισμό τη Ραμάλα οκτώ μήνες μετά την έναρξη του πολέμου στην Παλαιστίνη, η Νέα Αριστερά υπερασπίζεται με συνέπεια την ταυτότητα και την πολιτική της Ανανεωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Επιμένει στην Πολιτική με κεφαλαίο Πι που δεν εκπίπτει σε αντιπολιτική και σε χυδαίο και γελοίο πολλές φορές life style. Το μέτρο επιτυχίας της Νέας Αριστεράς θα είναι πάντοτε η ανταπόκρισή μας στο ρόλο μας ως αριστερού κόμματος αγώνα και διακυβέρνησης, για τα συμφέροντα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και της νεολαίας. Αυτή μας η επιλογή είμαστε βέβαιοι ότι θα επιβραβευθεί από τον ελληνικό λαό στις Ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου.
Ερ.: Πού επικεντρώνει η καμπάνια του κόμματος; Ποια στοιχεία της πολιτικής ή της φυσιογνωμίας του θέλετε να αναδείξετε;
Απ.: Επικεντρωνόμαστε στα δίκαια αιτήματα της κοινωνίας όπως εκφράζονται πλειοψηφικά στις έρευνες της κοινής γνώμης. Είναι δίκαιο να καταπολεμηθεί η ακρίβεια και η αισχροκέρδεια, οι φοροαπαλλαγές στο μεγάλο πλούτο, οι καθηλωμένοι μισθοί και η τρομοκρατία στους χώρους εργασίας, το πανάκριβο κόστος στη στέγαση, οι παντοειδείς ανισότητες, η αστυνομική βία και αυθαιρεσία, ο ρατσισμός απέναντι στους μετανάστες, τους ευάλωτους, τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, οι γυναικοκτονίες, η κλιματική κρίση, η κατάρρευση και η ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ, ακόμη και της συλλογής αίματος, οι ταξικοί φραγμοί στη μόρφωση και τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, η συγκάλυψη εγκλημάτων όπως αυτό των Τεμπών ή της Πύλου με τους 600 πνιγμένους πρόσφυγες, η συνεχής υποβάθμιση του κράτους Δικαίου και της Δημοκρατίας με τις υποκλοπές, τη διαρροή εκλογικών καταλόγων, τον ασφυκτικό έλεγχο των μέσων ενημέρωσης. Αυτά τα ζητήματα μόνο μια πολιτική δύναμη που ξέρει και μπορεί όπως η Νέα Αριστερά μπορεί να τα αντιμετωπίσει, εγγράφοντας τη λύση τους στον ορίζοντα της καθολικής κοινωνικής απελευθέρωσης, στο Σοσιαλισμό με Δημοκρατία και Ελευθερία.
Ερ.: Γιατί αποφασίσατε να θέσετε υποψηφιότητα για το ευρωκοινοβούλιο;
Απ.: Γιατί θέλω να συμβάλω με όσες δυνάμεις διαθέτω και είναι ακόμη πολλές, στην ενίσχυση του κόμματός μας σε αυτή την πρώτη του εκλογική αναμέτρηση γνωρίζοντας ότι ως νέα πολιτική δύναμη δεν είναι όσο θα θέλαμε γνωστή στον ελληνικό λαό. Η Νέα Αριστερά δεν προέρχεται από παρθενογένεση. Τα στελέχη της διακρίθηκαν υπερασπιζόμενα αριστερές αξίες και πολιτικές στο πλαίσιο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Διαφοροποιήθηκαν, όμως, άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο, χωρίς να υπολογίσουν το πολιτικό κόστος, δημόσια ή εσωκομματικά σε ζητήματα όπως οι σχέσεις με την Εκκλησία, στο Ελληνικό, στις εξορύξεις, στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, στην αποστολή όπλων στη Σαουδική Αραβία, στην μεταφορά του καζίνο της Πάρνηθας στη Βόρεια Αθήνα και άλλα. Αντιτάχθηκαν στη βαθμιαία μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κεντρώο λαϊκίστικο αρχηγικό μόρφωμα, με τελική κατάληξη την ανάδειξη του ουρανοκατέβατου τυχοδιώκτη κ. Κασσελάκη στην αρχηγία. Γύρω από αυτά τα ζητήματα έχω και εγώ τη συνεισφορά μου, το έργο μου ως υπουργός Παιδείας και βουλευτής, και, βέβαια, έχω καταθέσει την αυτοκριτική μου για όσα δεν καταφέραμε. Μια αυτοκριτική, που σε συλλογικό επίπεδο θα την ήθελα πολύ πιο ειλικρινή και τολμηρή. Για όλους αυτούς τους λόγους συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο και διεκδικώ και εγώ μαζί με άλλους 41 άξιους συντρόφους την εκλογή μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Θέτοντας, στο επίκεντρο αυτού του αγώνα το ζήτημα του Πολέμου και της Ειρήνης σε συνάρτηση με την κλιματική κρίση.
Ερ.: Τι μήνυμα θα στέλνατε σε όσους έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στο πολιτικό σύστημα;
Απ.: Ότι η καλύτερη επιβράβευση του πολιτικού συστήματος το οποίο δεν εμπιστεύονται, ή ακόμη και απεχθάνονται είναι η αποχή τους. Αφού, αυτή αφήνει αναλλοίωτους τους συσχετισμούς, ίδιο και απαράλλακτο το πολιτικό προσωπικό που νέμεται το κράτος και τους θεσμούς, ίδιες τις πολιτικές που στρέφονται κατά των συμφερόντων της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Οι «θυμωμένοι» με το πολιτικό σύστημα είναι συνήθως πολίτες από τις χαμηλότερες τάξεις ή νέοι και νέες που έλκονται από την αντιπολιτική. Αντίθετα, οι ανώτερες τάξεις και τα υψηλά μεσαία στρώματα καθώς και οι γηραιότεροι συμπολίτες μας κατά κανόνα συμμετέχουν στις εκλογές. Όλοι μπορούν να καταλάβουν που οδηγεί η αποχή ή μια συμμετοχή με τέτοια σύνθεση. Το περίφημο «41 τα εκατό», έχει και αυτή την εξήγηση. Τώρα, η συνήθης δικαιολογία ακόμη και μέσα στον κόσμο της Αριστεράς που απογοητεύθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ και το αφοριστικό «Όλοι ίδιοι είναι», έχει ισχυρό αντίλογο με την παρουσία της Νέας Αριστεράς. Ο θυμός, η απογοήτευση αλλά και τα δίκαια αιτήματα, οι προσδοκίες και οι ελπίδες έχουν εκπρόσωπο στην κάλπη της 9ης Ιουνίου: τη Νέα Αριστερά.
