Αυτό το σύνθημα ακουγόταν δυνατά στους δρόμους όλης της χώρας τον Δεκέμβρη του 2008. Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Κορκονέα ήταν μία ρωγμή. Η στιγμή που μια γενιά αποφάσισε να κερδίσει ένα όνομα και όχι να προχωρήσει με το όνομα που άλλοι ετοίμαζαν για αυτή.
Παντού ακούγαμε για την γενιά των 700 ευρώ, αυτή η γενιά θέλησε και έγινε κάτι άλλο, έγινε η γενιά του Δεκέμβρη. Ένα όνομα αγώνα και περηφάνιας. Η έκρηξη του Δεκέμβρη συνδέεται και με τον κύκλο εκπαιδευτικών αγώνων της περιόδου 2006-2007. Το κίνημα που ακύρωσε την δικομματική συναίνεση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ για την αναθεώρηση του Α16.
Η έκρηξη του Δεκέμβρη αποτύπωσε όμως και το ένστικτο μιας ολόκληρης γενιάς για την οικονομική κρίση που ερχόταν, για μια ζωή που δεν θα χωρούσε τα όνειρα και τις ανάγκες των νέων ανθρώπων.
Όσοι και όσες βρεθήκαμε στους δρόμους τις μέρες του 2008 δεν μπορούμε να ξεχάσουμε όσα ζήσαμε. Την πίστη ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, την επιμονή στην αλληλεγγύη και στον αγώνα. Ειδικά σήμερα σε μία στιγμή που ο κυβερνητικός αυταρχισμός αναβαθμίζεται σε όλα τα επίπεδα, η αστυνομική καταστολή και αυθαιρεσία αυξάνεται, τα εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα δέχονται νέες επιθέσεις. Όταν σήμερα οι υπερασπιστές του δολοφόνου Κορκονέα όπως ο Α. Γεωργιάδης έχουν κεντρική θέση ευθύνης στην κυβέρνηση της ΝΔ.
Σήμερα όμως όλοι και όλες έχουμε και μία παραπάνω ευθύνη. Να μην αφήσουμε άλλη μία κρατική σκευωρία να τσακίσει την ζωή και τα όνειρα ενός ανθρώπου. Ο Νίκος Ρωμανός πρέπει να αποφυλακιστεί. Όταν ένα κράτος λειτουργεί με όρους εκδίκησης, με όρους εξόντωσης, όταν κατασκευάζει συνήθεις υπόπτους δεν μιλάμε για κράτος δικαίου. Στηρίζουμε τον αγώνα του Νίκου Ρωμανού, τον αγώνα του να μπορεί να ζήσει ελεύθερος και να παλέψει για τα όνειρα του.
Νάσος Ηλιόπουλος
