Η ταινία «Το 47» σε σκηνοθεσία Μαρσέλ Μπαρένα αποτελεί έναν ύμνο στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια (φράση που ακούγεται ουκ ολίγες φορές στη διάρκειά της). Ο οδηγός λεωφορείου Μανόλο Βιτάλ αγωνίζεται να βελτιώσει την καθημερινότητα της χωρίς συγκοινωνίες, σχολείο και ιατρικό κέντρο συνοικίας του. Η ταινία βασίζεται στην πραγματική ιστορία αυτού του ασυμβίβαστου αγωνιστή και φτάνει μέχρι τις απαρχές του ισπανικού εμφυλίου, όταν ο πατέρας του τουφεκίζεται με τέσσερις σφαίρες από τους φασίστες φαλαγγίτες.
Το ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο της ταινίας διαδραματίζεται στην Ισπανία κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Φράνκο και αναδεικνύει τις κοινωνικές ανισότητες και τις δυσκολίες των κατοίκων της περιθωριοποιημένης περιοχής του Torre Baró στα προάστια της Βαρκελώνης.
Μέσα από τους αγώνες, τις κακουχίες και τη φαινομενική μιζέρια των κατοίκων της περιοχής, αναδύονται η αξίες της συνεργασίας, της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς, χωρίς τις οποίες καμία κοινότητα ανθρώπων δεν μπορεί να πάει μπροστά, όσα και εάν λένε οι κοινωνικοί δαρβινιστές και οι νεοφιλελεύθεροι.
Η εν λόγω ταινία αποδεικνύει ότι μια σινεφίλ και ποιοτική σκηνοθετική προσπάθεια μπορεί να πάει καλά και στο box office: η συγκεκριμένη απέσπασε πέντε βραβεία Γκόγια και έσπασε τα ταμεία, θεωρούμενη η πλέον επιτυχημένη καταλανική ταινία των τελευταίων 40 χρόνων.
Οι δυσκολίες, οι ταλαιπωρίες και οι αγώνες αναδίδουν ένα άρωμα αισιοδοξίας και πως, τελικά, αξίζει να παλεύεις για την αξιοπρέπειά σου. Η ερμηνεία του Εδουάρδο Φερνάντες είναι συγκλονιστική και συνάμα συγκινητική και ισορροπεί ανάμεσα στον ρεαλισμό και τον ρομαντισμό, αφού ο ίδιος όντας κομμουνιστής ερωτεύεται και παντρεύεται μια… καλόγρια. Και με αφορμή αυτό τα γρανάζια της ιστορίας παίρνουν μπρος!
Τάσος Τσακίρογλου
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
