Οι όποιες ψευδαισθήσεις και εντυπώσεις για αποφασιστική επιστροφή της Γερμανίας στη διατλαντική κανονικότητα αποτελούν πλέον παρελθόν.
Η Γερμανία περισσότερο από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα βρίσκεται, σε ό,τι αφορά την πολεμική σύγκρουση στην Ουκρανία, σε τροχιά μετωπικής σύγκρουσης με τις ΗΠΑ του Μπάιντεν.
Κάθε μέρα που περνά, αναδεικνύει ολοένα και πιο ανάγλυφα το στρατηγικό αδιέξοδο του Βερολίνου μπροστά στον ξεκάθαρο στόχο της Ουάσινγκτον να συντηρήσει έναν παρατεταμένο πόλεμο φθοράς της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Μετά την πρώτη ρητορική ευθυγράμμιση με τις ΗΠΑ, η Γερμανία προσπάθησε και προσπαθεί ακόμη να κερδίσει χρόνο, καθώς η απεξάρτηση από το φυσικό αέριο της Ρωσίας, πρώτον προβλέπεται μακρόσυρτη και δεύτερον ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει αν, πότε και με ποιον τρόπο, η Μόσχα θα πιέσει το Βερολίνο να κάνει ξεκάθαρες επιλογές.
Ένα είναι βέβαιο: με τη σημερινή κατάσταση πραγμάτων, η Γερμανία σύρεται και δεν μπορεί να ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Έτσι η κυβέρνηση Σολτς χάνει σε τρία μέτωπα:
■ Πρώτον, δεν ανακτά κύρος και αξιοπιστία απέναντι στις ΗΠΑ, οι οποίες ειρήσθω εν παρόδω, ζητούν από το Βερολίνο να συντονιστεί με τη Δύση, χωρίς να προσφέρουν το κίνητρο μιας στρατηγικής Ειδικής Σχέσης.
■ Την ίδια στιγμή, το Κρεμλίνο διαπιστώνει τα όρια της δυνατότητας χειραφέτησης της Γερμανίας από τις ΗΠΑ και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν αξίζει τον κόπο να επενδύσει στο Βερολίνο και στο Παρίσι.
■ Τέλος, το Βερολίνο, 30 χρόνια μετά την πτώση του Τείχους, παύει να είναι σημείο αναφοράς για την Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη, με τις χώρες της περιοχής, είτε να επενδύουν στον ρόλο της εμπροσθοφυλακής του ΝΑΤΟ, όπως η Πολωνία, είτε να αναζητούν μια ρεαλπολιτίκ συνύπαρξης με τη Ρωσία.
Το σκηνικό είναι η «τέλεια καταιγίδα», καθώς η δυνατότητα ενεργειακής απεξάρτησης του Βερολίνου από τη Μόσχα δεν μπορεί να έχει ως εναλλακτική πηγή προμήθειας τους σταθμούς LNG ή ακόμη περισσότερο τα εικαζόμενα επί του παρόντος κοιτάσματα στην Ανατολική Μεσόγειο.
Με το σημερινό στάτους κβο να έχει σύντομη ημερομηνία λήξης, το Βερολίνο πρέπει να διαλέξει είτε το υψηλό κόστος της επιστροφής στην ατλαντική κανονικότητα είτε το εξίσου υψηλό κόστος μιας δυναμικής ευρωπαϊκής χειραφέτησης.
Ένα είναι βέβαιο: αν δε γίνουν ξεκάθαρες στρατηγικές επιλογές, η Γερμανία θα είναι ο μεγάλος χαμένος από τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Γιώργος Καπόπουλος
