Κανονικά θα έπρεπε σήμερα να μιλάμε για τη συνάντηση των G20 στο Αμβούργο και τη μεγαλειώδη παρουσία του κινήματος. Είμαι βέβαιος ότι τις επόμενες μέρες θα δούμε και θα διαβάσουμε πολλά γι’ αυτό. Να σημειώσω, όμως, εδώ ότι οι δυνάμεις καταστολής ανέβασαν ακόμη περισσότερο τον πήχη της αυθαιρεσίας και της χρήσης βίας, σε βαθμό τέτοιο που ούτε τα πλέον καθεστωτικά ΜΜΕ δεν μπορούν να αγνοήσουν.
Υποσχέθηκα και οφείλω, όμως, να παρουσιάσω συνοπτικά την εμπειρία που αποκόμισα από την τιμητική μου παρουσία στο συνέδριο του Ντι Λίνκε, στις 10 και 11 Ιουνίου στο Ανόβερο, όπου ως μέλος της ΚΕ και του Τμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής, εκπροσώπησα τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το συνέδριο του κόμματος της Αριστεράς της Γερμανίας —της αξιωματικής αντιπολίτευσης της χώρας— πραγματοποιήθηκε σε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και κρίσιμη χρονική στιγμή τόσο για τη Γερμανία όσο και την Ευρώπη, λίγες βδομάδες μετά τις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία και την ανάδειξη του Μακρόν στο προεδρικό αξίωμα, και πολύ κοντά στις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου, που θα κλείσουν αυτό το σημαντικό εκλογικό σερί στην Ευρώπη.
Η πορεία της Ευρώπης
Από το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών εξαρτάται εν πολλοίς η πορεία της Γερμανίας, αλλά κυρίως της ίδιας της Ευρώπης. Αναπόφευκτα, λοιπόν, το πιο ενδιαφέρον μέρος της συζήτησης στο συνέδριο ήταν από τη μία το σχετικό με την Ευρώπη, την ΕΕ και το μέλλον της και από την άλλη αυτό για τις εκλογές στη χώρα και την πιθανή συμμετοχή του κόμματος σε μια κόκκινο-κόκκινο-πράσινη κυβέρνηση. Άλλωστε, αυτά ήταν τα δύο βασικά θέματα που απασχόλησαν τον προεκλογικό διάλογο και σχηματοποίησαν περαιτέρω τις δύο βασικές αντιλήψεις στο κόμμα. Βέβαια, για να αντιληφθούμε σε βάθος την εσωκομματική συζήτηση πρέπει να ανατρέξουμε στην καταγωγή και τα διάφορα στάδια της συγκρότησής του. Όπως στην ίδια τη χώρα και την κοινωνία, έτσι και στο κόμμα της Αριστεράς, είναι πανταχού παρόν και ολοφάνερος ο διαχωρισμός ανάμεσα στη (πρώην) Δυτική και (πρώην) Ανατολική Γερμανία. Μάλιστα, τόσο εμφανής που η διατύπωση «πρώην» δεν απαντάτε εκεί.
«Για μια Ευρώπη των ανθρώπων και όχι των τραπεζών και των πολυεθνικών» είναι ο τίτλος του κεφαλαίου του προγράμματος που αναφέρεται στην Ευρώπη και την ΕΕ. Η κριτική στη σημερινή ΕΕ είναι σαφής και περιέχει και την ανάλογη αναφορά στον αρνητικό ρόλο της Γερμανίας, η οποία με τα υψηλά πλεονάσματα στο ισοζύγιο εξαγωγών της, καταδικάζει άλλες χώρες και ιδιαίτερα αυτές του Νότου σε μόνιμα ελλείμματα που οδηγούν τους λαούς τους σε φτώχεια και ανεργία. Η συζήτηση, όμως, κινήθηκε κυρίως γύρω από τις ιδέες και τις σκέψεις για την υπέρβαση αυτής της κατάστασης στην ΕΕ. Και εκεί είναι το έδαφος όπου χαράσσονται και οι διαφορετικές γραμμές —βαθιές πολλές φορές. Ο Γκρεγκόρ Γκίζι, πρόεδρος του ΚΕΑ και η Κάτια Κίπινκ, συμπρόεδρος του κόμματος, υποστήριξαν με πάθος θα έλεγα την ευρωπαϊκή ιδέα. «Τι θα κερδίζαμε από τη διάλυση της ΕΕ;», αναρωτήθηκε στην παθιασμένη ομιλία της. «Μια Ευρώπη που να μας ενθουσιάζει χρειαζόμαστε», συνέχισε. «Κοινωνική, οικολογική, ειρηνική, μια Ευρώπη που ενδιαφέρεται ενεργά για τους πρόσφυγες». Ο Γκρεγκόρ Γκίζι κάλεσε τους συντρόφους του να θεωρήσουν την ΕΕ και την Ευρώπη ως το «αυθεντικό τους σχέδιο». Στο εσωτερικό του Ντι Λίνκε η συζήτηση για τα θέματα ειρήνης, του ρόλου του ΝΑΤΟ και του γερμανικού στρατού, έχουν μεγάλη σημασία. Η πλευρά του κόμματος που υποστηρίζει τη «διάλυση της ΕΕ», στηρίζει την επιχειρηματολογία του κυρίως στο μιλιταριστικό ρόλο που αποκτά ολοένα και περισσότερο η ΕΕ, στην ταύτισή της με το ΝΑΤΟ και τους πολέμους, αλλά επίσης, και στις σχέσεις με τη Ρωσία. «Το Ντι Λίνκε θέλει την επανεκκίνηση της ΕΕ. Οι συνθήκες του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας ενέγραψαν τον νεοφιλελευθερισμό στις βασικές αρχές της ΕΕ. Χρειαζόμαστε μια θεμελιακά κοινωνική και δημοκρατική εναλλακτική σ’ αυτή την ΕΕ με νέες συνθήκες, νέες δομές και νέες ελπίδες», γράφει το πρόγραμμα που ψήφισε το συνέδριο.
Η κυβερνητική προοπτική
«Κυβέρνηση ή αντιπολίτευση;», ήταν ακόμη ένα μεγάλο δίλημμα και θέμα συζήτησης στο συνέδριο. Το δίδυμο στην κομματική ηγεσία Κάτια Κίπινκ και Μπέρντ Ρίξινγκερ κάνουν τα πάντα για να εγγραφεί το κόμμα «ως κυβερνητική εναλλακτική» στη συνείδηση των ψηφοφόρων. Φυσικά, εννοούν την δυνατότητα κόκκινο-κόκκινο-πράσινης συμμαχικής κυβέρνησης. Έτσι, άκουσαν ανακουφισμένοι τη Ζάρα Βάγκενκνεχτ να παραμένει εντός γραμμής στην ομιλία της, παρόλη τη σκληρή κριτική της στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, κάτι που άλλωστε συνηθίζει σε κάθε δημόσια ομιλία της. «Για εμάς δεν τίθεται το ερώτημα, κυβέρνηση ή αντιπολίτευση. Αλλά, μπορούμε να αλλάξουμε τις πολιτικέςμ έτσι ώστε οι άλλοι να μας ακολουθήσουν;». Για να συμπληρώσει: «φυσικά θέλουμε να κυβερνήσουμε, αρκεί να βρούμε τους κατάλληλους συμμάχους». Για να της απαντήσει ο έτερος επικεφαλής της ΚΟ και συνυποψήφιος της, μετριοπαθής Ντίτμαρ Μπάρτς: «Δεν κυνηγάμε το ΣΚ, ο αντίπαλός μας βρίσκεται στην καγκελαρία».
Στο Συνέδριο πήραν μέρος πάνω από 500 αντιπρόσωποι από ολόκληρη την Γερμανία. Εντυπωσιακή ήταν και η συμμετοχή των διεθνών αντιπροσωπειών από αριστερά κόμματα και κινήματα από ολόκληρο τον πλανήτη. Η προγραμματική πρόταση που κατέθεσε η ΚΕ του κόμματος (123 σελίδες) βάζει το πλαίσιο δράσης για την επόμενη περίοδο. Εντυπωσιακό ήταν πως το συνέδριο κατάφερε στους προβλεπόμενους χρόνους να συζητήσει και να ψηφίσει πάνω από 300 τροπολογίες , με την αίθουσα πάντα γεμάτη και την κομματική ηγεσία στη θέση της. Πέρασαν επίσης μια σειρά ψηφίσματα με πρώτο αυτό για την Ελλάδα που εκτός των άλλων τόνιζε: «στηρίζουμε το αδελφό κόμμα μας, ΣΥΡΙΖΑ, και την κυβέρνηση του στην προσπάθειά τους να διεκδικήσουν την ελάφρυνση του μη βιώσιμου χρέους, ώστε αυτό να μειωθεί, δίνοντας στους ανθρώπους στην Ελλάδα και την ΕΕ μια νέα αναπτυξιακή προοπτική, η οποία θα αναγνωρίζει τα κοινωνικά δικαιώματα και θα υποστηρίζει την κοινωνική και οικονομική πρόοδο».
Ο Γιώργος Χονδρός είναι μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ
Πηγή: Η Εποχή
