Ο δημόσιος διάλογος για τη βιοηθική πρέπει να στηρίζεται σε τέσσερις αρχές:
1. προτεραιότητα στα ανθρώπινα δικαιώματα,
2. ισότιμη πρόσβαση στην υγεία και στην αναπαραγωγική φροντίδα,
3. προστασία προσωπικών και γενετικών δεδομένων,
4. εμπιστοσύνη στην επιστήμη και στη διαφάνεια.
Ιδιαίτερη συζήτηση έγινε για την τεχνητή νοημοσύνη, που ήδη επηρεάζει τη διάγνωση, τα γενετικά δεδομένα, την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και την ιατρική πράξη. Οι δυνατότητες είναι σημαντικές – αλλά δεν λείπουν οι κίνδυνοι: αδιαφανείς αλγόριθμοι, ζητήματα ιατρικής ευθύνης, προκαταλήψεις στα δεδομένα, εμπορευματοποίηση της γενετικής πληροφορίας.
Η Ελλάδα χρειάζεται ένα σύγχρονο και δημοκρατικό πλαίσιο βιοηθικής για την τεχνητή νοημοσύνη, με διαφάνεια, κανόνες, αξιολόγηση και δημόσιο έλεγχο, ώστε η τεχνολογία να υπηρετεί την κοινωνία και όχι το αντίστροφο.
Τέλος, αναφέρθηκα στις νέες νευροτεχνολογίες και στα δύσκολα ερωτήματα που ανοίγουν. Η πολιτεία πρέπει να διασφαλίζει πρόσβαση, ασφάλεια, δικαιώματα και αποτροπή κάθε λογής ευγονικών πρακτικών.
Ο δημόσιος διάλογος για τη βιοηθική αφορά το μέλλον όλων μας – και η Βουλή έχει ευθύνη να τον διασφαλίζει με σοβαρότητα, επιστημονικότητα και θεσμική λογοδοσία.
Στη συνεδρίαση της Επιτροπής Έρευνας & Τεχνολογίας της Βουλής με θέμα τη Βιοηθική
